Γιώργος Αλισάνογλου - [Αισθήματα χωρίς δέρμα – ΙΙΙ]

Καλοκαίρι. Ιούνιος

αρχίζει και μοιάζει σαν παιδική ηλικία

ακόμη και η ηλικία των σαράντα χρόνων

αρκεί να μπορείς να εκλογικεύσεις

αυτή τη διαδρομή της μνήμης

αφαιρώντας της το δέρμα

αντικρίζοντας τα αρχέτυπα και τις λάμψεις

το μαύρο αιλουροειδές του σπιτιού

που είναι το αποτύπωμα όσων έφυγαν

ξεμακραίνει μέσα σε γαλάζιο και μαβί φως

ξεμακραίνει και πάει, μέχρι που αποχωρίζεται κι απ’ τον ίδιο της

τον εαυτό (τον καιρό που υποκλίνεται η βιολέτα)

όταν ήμουν μικρός, με έπλεναν με νερό της βροχής

σήμερα πλένουν το χώμα και είναι σαν να πλένουν εμένα

[σε ένα σημείο όπου σ’ αγγίζω πιο βαθιά απ’ τη λογική]

Κυψέλες, εκδ. Κίχλη, 2021

Γιώργος Αλισάνογλου - [άτιτλο]

Όταν επιστρέφω στην παιδική μου ηλικία

είναι καλοκαίρι και είναι θάλασσα

εγώ τελείως ακίνητος – κρατώντας την ανάσα

να μην με ακούσει το ποίημα

όταν επιστρέφω στην παιδική μου ηλικία

είναι καλοκαίρι και υπάρχει ασυμφωνία

η γιαγιά λέει πως η ομορφιά των λουλουδιών δεν χάνεται

ο παππούς λέει πως δεν υπάρχουν λουλούδια, μόνο πόλεμος

εγώ τότε φοβάμαι για λίγο κι επιστρέφω στο ποίημα

φοβάμαι για λίγο κι επιστρέφω σ’ εκείνο το καλοκαίρι

ο ουρανός είναι καθαρός – όμως προσπαθώντας 

να περιγράψω τον κόσμο της παιδικής μου ηλικίας, χάνω το ποίημα

και γράφοντας το ποίημα, αδυνατώ να περιγράψω

το παιδί που ήταν κόσμος, κι έγινε ηλικία 

το ασύμπτωτο μεταξύ της μεταβλητής ποίημα - παιδική ηλικία

χρόνος ανυπολόγιστος, σχεδόν προβληματικός

Κυψέλες

Γιώργος Αλισάνογλου - [Romeo and Juliet / War all the time]

Κάποτε πήραμε κι εμείς μέρος στη μάχη

ερωτεύτηκα την Ιουλιέττα

ερωτεύτηκες τον Ρωμαίο

Καβάλα σε ξύλινο αλογάκι

ανταλλάξαμε την αγάπη με αγάπη

ξεφλουδίσαμε το τίποτα με τίποτα

Πεθάναμε με θάνατο αληθινό για την αγάπη

γίναμε κούκλες ζαχαρένιες

σε γλώσσες παιδικές λιώσαμε για την αγάπη

Περάσαμε στην παγκόσμια ιστορία του μίσους

μόνο με την αγάπη, ερωτευμένοι εις τους αιώνες,

πιο μόνοι παρά ποτέ

Γιώργος Αλισάνογλου, Παιχνιδότοπος (εκδ. Κίχλη)

Γιώργος Αλισάνογλου - [Romeo and Juliet / War all the time]

Κάποτε πήραμε κι εμείς μέρος στη μάχη

ερωτεύτηκα την Ιουλιέττα

ερωτεύτηκες τον Ρωμαίο

Καβάλα σε ξύλινο αλογάκι

ανταλλάξαμε την αγάπη με αγάπη

ξεφλουδίσαμε το τίποτα με τίποτα

Πεθάναμε με θάνατο αληθινό για την αγάπη

γίναμε κούκλες ζαχαρένιες

σε γλώσσες παιδικές λιώσαμε για την αγάπη

Περάσαμε στην παγκόσμια ιστορία του μίσους

μόνο με την αγάπη, ερωτευμένοι εις τους αιώνες,

πιο μόνοι παρά ποτέ

Παιχνιδότοπος

Γιώργος Αλισάνογλου-Μια υπέροχη μέρα για ελευθερία

 «Μόνο το ρόδο είναι αρκετά εύθραυστο

για να εκφράζει την Αιωνιότητα»

Paul Claudel

Άφησα ένα φιλί στην παλάμη σου
(για να κερδίσω την αγάπη σου αιώνια)

Στο δωμάτιο βρέχει όλη μέρα
(μια βροχή τόσο λευκή όσο το αίμα κόκκινο)

Όμως έξω απ’ το παράθυρο εμφανίζεται η άνοιξη
(στεφανωμένη με νάρκισσους και μύρο)

Πλωτός ποταμός πέφτει η γαλήνη μιας συνηθισμένης εποχής
(σαν σκοτεινός χρόνος Δικαιοσύνης κι ονείρου)

Δυο σώματα επιπλέουν, ρυτίδες στο θολό νερό
(κυλιόμενος καταρράκτης που οδηγεί προς τον ουρανό)

Εραστές – δυο μαύρες μέλισσες πολιορκούν μια νεροσταγόνα
(την υγρασία που μάταια προσπαθεί να ξαναγίνει λόγος)

Κλεισμένη στην παλάμη σου η σκιά ενός φύλλου
( άνοιξέ την αλλιώς θα σκοτεινιάσεις από μέσα)

Έξω, μια υπέροχη μέρα για ελευθερία
(μια παιωνία λευκή, που είναι πιο πολύ φυγή παρά ελεγεία )

Μια μέλισσα θα εντοπίσει την θέση όπου δεν είμαστε πια
(κάνε ησυχία – αλλιώς το ποίημα θα αρχίσει ξανά)

Πηγή:http://www.poetscircle.gr/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%85%cf%80%ce%ad%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%b7-%ce%bc%ce%ad%cf%81%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%b5%ce%bb%ce%b5%cf%85%ce%b8%ce%b5%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b3%ce%b9/

Γιώργος Αλισάνογλου-[Παιχνιδότοπος]

Ἡ βροχὴ ἔφερε στάχτη
ἐπέστρεψε σὰν πέπλο
τὸ γκρίζο παρελθὸν
οἱ τάφοι χρόνια ἀνοιχτοὶ
ξεκοιλιασμένοι

μικρὴ ψυχὴ τερπνὴ περιπλανώμενη
ξένε καὶ συνοδοιπόρε τοῦ κορμιοῦ μου

νεκροί, κρατώντας τὴν ἀνάσα
ὅλο συμπόνια ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλο
μοιράζονται προμήθειες
στὸ τελευταῖο σύνορο τοῦ χρόνου
ἀνταλλάσσουν νέα, ἐφημερίδες στὶς συγκεντρώσεις

οἱ ψυχές τους ἀναμαλλιασμένες στὸν ἀέρα
καρφωμένες σημαῖες στὰ διστακτικὰ κόκαλα
ἀνεμίζουν καθὼς βροντοῦν οἱ θύρες τοῦ παιχνιδότοπου

στὸ σιωπητήριο τὴ νύχτα
τὰ κόκαλα ἐπιστρέφουν πίσω στὶς σάρκες
οἱ προβολεῖς φωτίζουν τὰ ραμμένα κορμιὰ
τὰ κοράκια σκαρφαλώνουν στὰ
ἀστερωμένα μάρμαρα
οἱ νεκροὶ ἀγαπᾶνε τὰ ποιήματα
ντύνονται στρατιῶτες, ψάχνουν γιὰ γλώσσα
ἀνοίγουν τὶς ὀθόνες τοῦ οὐρανοῦ
συνωστίζονται στὸ χιονοκρύσταλλο

δύσκολα κυλᾶ ἡ κυκλοφορία
μέσα σὲ τόσους πολέμους

Από το βιβλίο: Γιώργος Αλισάνογλου, «Παιχνιδότοπος», Εκδόσεις Κίχλη, Αθήνα 2016, σσ. 29-30.

Πηγή:http://alonakitispoiisis.blogspot.com/2018/02/blog-post_97.html