"Ους-ώτων, φως -φώτων,
Παις -παίδων, δας -δάδων..."
Λαρύγγια καημένα.
Πολύ παιδεμένα,
Πολύ παθημένα,
Πολύ διαβασμένα,
Παλιών μαθητάδων...
-"Ους- ώτων, φως-φώτων,
Παις - παίδων, δας -δ'αδων".
Και βάσανα αθώων
"Τρως-Τρώων, θως(=τσακάλι)- θώων".
Να ειπείς "από στήθους",
Χωρίς να λαθέψεις,
Χωρίς να τις μπλέξεις,
Τις λέξεις- τις λέξεις,
Που ο τόνος τους βγαίνει,
Πιο απάνου ανεβαίνει΄
Και η "λήγουσα" μένει,
Παρά-πονεμένη΄
Παρά-τονισμένη...
Δεν είσαι΄δεν είσαι΄
Δεν είσαι εκ των πρώτων
Δεινών μαθητάδων΄
Καμάρι δασκάλων,
και γόνος λογάδων (=εκλεκτών),
Δεν είσαι' δεν είσαι,
Α δεν ενθυμείσαι:
"Ους-ώτων, φως -φώτων'
Παις -παίδων, δας -δάδων".
Και βάσανα αθώων
"Τρως-Τρώων, θως- θώων".
Αναπλιώτικα, Αθήνα 1958
Αναδημοσίευση από: https://gerontakos.blogspot.com/2010/12/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%87%CE%BF%CE%B9.html
