Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1.2. Ινδία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1.2. Ινδία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 9 Απριλίου 2024

Βιάσσα: Μάχα-Μπαράτα, Ο Μεγάλος Σοφός Μύθος, Ινδία 2.000 π.Χ. (απόσπασμα)

«Δεν θα πιείς, όσο κι αν διψάς», είπε το Πνεύμα της Λίμνης στον Γιουντχισχίρα, «αν πρώτα δεν απαντήσεις σωστά στις ερωτήσεις που θα σου κάνω».
«Ρώτησέ με, λοιπόν», είπε ο Γιουντχισχίρα.
Τότε το Πνεύμα είπε:
«Ποιο πράγμα είναι γρηγορότερο απ’ τον άνεμο;»
«Η σκέψη», απάντησε ο Γιουντχιστίρα.
«Ποιοι είναι περισσότεροι, οι ζωντανοί ή οι νεκροί;»
«Οι ζωντανοί, γιατί οι νεκροί δεν υπάρχουν».
«Δώσε μου ένα παράδειγμα του χώρου».
«Τα δύο ενωμένα χέρια μου».
«Ποιο είναι το πιο θλιβερό πράγμα;»
«Η άγνοια».
«Και ποιο είναι το μεγαλύτερο δηλητήριο;»
«Ο πόθος».
«Ποια είναι η μεγαλύτερη ήττα;»
«Η νίκη».
«Ποιος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός σου;»
«Ο εαυτός μου».
«Τι είναι η τρέλα;»
«Ένας λησμονημένος δρόμος».
«Ποιο είναι το πιο θαυμαστό πράγμα;»
«Το ότι κάθε μέρα ο θάνατος χορεύει ολόγυρά μας κι εμείς ζούμε σαν να είμαστε αιώνιοι».
«Ποιο πράγμα είναι ανεπίτευκτο;»
«Η ευτυχία», είπε ο Γιουντχισχίρα.
Τότε το Πνεύμα της Λίμνης άφησε τον Γιουντχισχίρα να ξεδιψάσει.
Βιάσσα: Μάχα-Μπαράτα, Ο Μεγάλος Σοφός Μύθος, Ινδία 2.000 π.Χ.
(Γιάννης Υφαντής, «Ο διάλογος του Γιουντχισχίρα με το Πνεύμα της Λίμνης», Μυστικοί της Ανατολής - Σούφι, Ινδοί, Ταό, Ζεν, εκδόσεις Πατάκη, 2000)

Τετάρτη 24 Ιανουαρίου 2024

Lakshminath Bezbaroa - Γυναίκες


Ό,τι κέρδισαν οι θεοί, που με τόση προσπάθεια

πήραν απ’ τη θάλασσα,

όλα βρίσκονται

στα πρόσωπα των γυναικών:

τα λουλούδια του παραδείσου

στην αναπνοή τους,

το φεγγάρι στα μάγουλά τους,

το νέκταρ στα χείλη τους

και φαρμάκια στα πλάγια βλέμματά τους


μετάφραση: Σωκράτης Σκαρτσής

Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2023

Rabîndranâth Tagore -Εκεί που ο νους είναι ατρόμητος / Chitto jetha bhayashunyo (1900 - Gitanjali)


Εκεί που ο νους είναι ατρόμητος και το κεφάλι κρατάνε ψηλά

Εκεί που η γνώση είναι δωρεάν

Εκεί που ο κόσμος δεν έχει κομματιαστεί από τους στενούς τοίχους των σπιτιών

Εκεί που τα λόγια εξέρχονται από τα βάθη της αλήθειας

Εκεί που ο ακούραστος κόπος απλώνει το χέρι του στην τελειότητα

Εκεί που η καθαρή πηγή της λογικής δεν έχει χάσει το δρόμο της μέσα στην άγονη ερημική άμμο της παλιάς συνήθειας

Εκεί που ο νους κατευθύνεται από σένα στην διαρκώς ανοιγόμενη σκέψη και δράση

Κύριε και Πατέρα, χτύπα την κοιμωμένη Ινδία δίχως έλεος,

για να μπορεί να αφυπνιστεί σε έναν τέτοιο παράδεισο.


Μετάφραση: Ξένια Καλαϊτζίδου

Πηγή: https://users.auth.gr/

Κυριακή 4 Ιουνίου 2023

Amarjit Chandan - Μητρική γλώσσα



Η μητρική μου γλώσσα
είναι σίγουρη σαν μήτρα
ζεστή σαν την ποδιά της μάνας μου
απ' όπου κρέμομαι κάθε μέρα
από φόβο μην χαθώ
και τότε τα γεμάτο ανησυχία χτες
τα νευρικά αύριο
τραβιούνται μακριά μου.
Τη μητρική μου γλώσσα
που ήπια από το στήθος της μάνας
έμαθα να τη γράφω
καθώς ο πατέρας κρατούσε
το μικρό, νευρικό μου χεράκι
εγκαινιάζοντας την ατέλειωτη φιλία μου
με το χαρτί, το μελάνι και την πένα.
Βρίσκω τον ίσκιο
των μυρωδάτων ανθισμένων δέντρων μάνγκο
στη μητρική μου γλώσσα.
Στη μητρική μου γλώσσα
οι πρόγονοί μου κοιμούνται
και ονειρεύονται πως είμαι ξύπνιος.
...
Όλα ζουν και πεθαίνουν
στη μητρική μου γλώσσα.


Πηγή: Φόρεσέ με, μετάφραση: Χριστίνα Λιναρδάκη, Ανδρέας Πιτσιλλίδης. Μανδραγόρας, 2014,

Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2022

Reetika Vazirani - Ο τρόμος της καρδιάς μου

 Ο μπαμπάς πάντα μου θύμιζε
πόσες ρουπίες ήθελες για να πάρεις
ένα δολάριο' κι όταν αγόρασα το πρώτο μου
κραγιόν Σανέλ, ήταν σαν να μπορούσα
να είχα αγοράσει μια αγελάδα στην Ινδία.
Πάντα έτσι γινόταν - τι θα μπορούσα
να έχω πάρει αν ήμασταν στο Δελχί.
Έτσι στις διακοπές, στο δρόμο για το Ρίνο
πέταξε τη σπόντα πως η Ουάσιγκτον δεν ήταν
σαν την πατρίδα. Γι’ αυτό δεν ήθελε να
κάνω χάζι στις βιτρίνες του κέντρου.

Μετάφρ.: Ιωάννα Μοάτσου-Στρατηγοπούλου

(Η Ρήτικα Βαζιράνι (Reetika Gina Vazirani, 1962-2003) γεννήθηκε στην Ινδία. Εγκαταστάθηκε στην ΗΠΑ από το 1968 και έζησε στο Νιου Τζέρσεϋ. Ήταν Αμερικανίδα εκπαιδευτικός και ποιήτρια. Σκότωσε τον δίχρονο γιο της και στη συνέχεια αυτοκτόνησε σε ηλικία 41 ετών}.

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2022

Tishani Doshi - Τη μέρα που πήγαμε στη θάλασσα

 


Τη μέρα που πήγαμε στη θάλασσα

Μανάδες στο Μαντράς ξέσκαβαν

Στο λιμάνι για χαμένα παιδιά.

Μια αχυροσκεπή πετούσε στον ουρανό, φυλακισμένοι

Έτρεχαν ελεύθεροι, σπίτια χόρευαν σαν τον κίνδυνο

Στον άνεμο.  Είδα μια γυναίκα να κρατά

Την κουρελιασμένη άκρη του κόσμου

Στο χέρι της, κοιτάζοντας πέρα απ’ το ναό

Που στεκόταν ακόμη, όπως κι εκείνη-

Σαν από θαύμα άθικτος στα ερείπια του κραυγαλέου

Ήλιου της Νότιας Ινδίας. Όταν έφερε

Το άλλο της χέρι στη γραμμή του φρυδιού,

Με μια ημικυκλική κίνηση λεπτότητας,

Ήταν σαν από μόνη της να μπορούσε ν’ αλλάξει τα πράγματα, 

Να μας οδηγήσει στην εξώκοσμη ασφάλεια του κρεβατιού μας.


Tishani  Doshi (Ινδία)

μτφ. Εύη Μανοπούλου

Πηγή: https://www.poeticanet.gr/oikos-poiisi-a-1508.html

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2022

Na. Kamarajan - Η πόρνη


Είμαστε της νύχτας τα παιδιά
Τον φτερωτό κατασκοπεύουμε θεό μες στο σκοτάδι
Επειδή γκρεμίζουμε τις πόρτες
Που τη σεμνότητα κρατούν φυλακισμένη
Μας πιάνουν
Όμως
Στο δικαστήριο το δικό μας
Κατηγορούμενη είναι η Αρετή
Πουλιόμαστε γυμνές
Για να ντυθούμε
Είμαστε του έρωτα οι φτηνές εκδόσεις
Στην κοκκινίλα των ματιών μας
Βλέπουν μερικοί
Αντιφεγγίσματα από των ασκητών τα ράσα
Τα πορτοκαλιά *
Είμαστε τα τριαντάφυλλα
Το αγκάθι βρίσκεται στο χέρι που μας κόβει
Είμαστε οι γυναίκες που ποτέ
Δεν ένιωσαν την πείνα των παιδιών
Γιατί παιδιά είμαστε της πείνας
Είμαστε του σκοταδιού οι σκλάβες
Στο βασίλειό μας
Ποτέ δεν πέφτει ο ήλιος
Γιατί ποτέ δεν ανατέλλει

(Από αγγλική μετάφραση του T.Janakiraman)

Μετάφραση: Βασίλης Γ. Βιτσαξής

*Το φαρδύ ρούχο-ράσο που φορούν οι ασκητές της Ινδίας (ινδουιστές και βουδιστές) είναι πορτοκαλί σκούρο.

Πηγή: Σύγχρονη ινδική ποίηση, Βασίλη Γ.Βιτσαξή, Βιβλιοπωλείον της "Εστίας",1978


Αναδημοσίευση από: 

https://ennepe-moussa.gr/%CF%87%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82/%CE%B7-%CF%80%CF%8C%CF%81%CE%BD%CE%B7-na-kamarajan?fbclid=IwAR0ad8DsVDsIPpAZIFD3ztY6KjfWzuU54UQKHJ9DM78jZDnNvVwDKq-u_ec

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2022

Μαχαμπχαράτα (απόσπασμα)



Τον κυνηγὸ σα σκότωσε προβήκε η λωτομάτα
μες σε ρουμάνια έρμα, φριχτά, τζιτζιριστά, γεμάτα
λιόντες, καπλάνια, τίγρηδες, βουβάλια, αρκούδες, λάφια,
μ’ αρίφνητα πετούμενα, μ’ άγριων κλεφτών εσνάφια,
πήχτρα απὸ σαλοφιλουριές και μπαμπουκαλαμιώνες,
απὸ γκρισλέες, αγριοσουκιὲς κι αμπανοζιοδεντρώνες,
μαζὶ με κομμιδόδεντρα, κατάππες, τερμινάλιες,
μ’ αρτζούνες και με μέλεγες, νταλβέργες και σαλμάλιες,
ροδομηλιές, μαγγόδεντρα, λώδρες, γαντζιές, παντμάκες,
σάλες και σπανοκάλαμα, καδάμπες κι αμαλάκες,
πλάξχες και κουβαροσουκιὲς και τζιντζιφιές, μπανάνες
πλήθιες κι ινδοπορτοκαλιές, μαζὶ και μπουχανάνες
πλατύφυλλες και φοινικιὲς πολλὲς και χαριτάκια
μυρόβολα και χουρμαδιὲς και πλήθια βιφιτάκια.
Κι είδε βουνά, λογής λογής με πλούτια μέσα χίλια,
λογγάρια πολυλάλητα, θιάμα φαράγγια σπήλια,
ποτάμια, ρείθρα και λιμνιὰ κι άμετρα αγρίμια, ορνίθια,
πισάτσες, ράξχασες φριχτοὺς κι οφιοδαιμόνια πλήθια,
βάλτους, ψαρόλιμνες, βουνών κορφάδες και συνάμα
παντού ροὲς θεώρατες και καταρράχτες θιάμα.
 
μτφ. Λορέντζος Μαβίλης