Εκείνη τη φορά που ο Σικελιανός, της αδελφότητας
τελετουργός των ύμνων στο βωμό,
τους λαούς της γης προσκάλεσε στης γης τον ομφαλό,
τους Δελφούς, κι ο Προμηθέας Δεσμώτης
(χωρίς κρατική επιχορήγηση) ανέβηκε στο θέατρο
δεν ήταν οι ενδιαφερόμενοι πολλοί.
Αλλά απ' του Παρνασσού το βάραθρο ήρθαν αετοί
πετώντας πάνω από τον χώρο. Και για τον ποιητή μας
ήταν αρκετό: ένα σημάδι κάτω απ' τον ήλιο,
προβολέας πάνω απ' τους Δελφούς, τιμητικός χαιρετισμός
από ψηλά, κατανόηση, επικύρωση...
μτφρ.: Βασιλης Σαμπατακακης
