Χρυσάνθη Ζιτσαία - Αηδόνια από τις Πλάτρες

 

«Τ’ αηδόνια δε σ’ αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες.»
Γ. Σεφέρης
                                                                                                                           
Αηδόνια από τις Πλάτρες,
μην αφήνετε ούτε στιγμή
να κοιμηθούν οι ποιητές.
Στου θρύλου τη μαγεία σας,
μη κοιμηθεί κανένας,
τώρα που ληθαργεί και ξέχασε
τη μαχαιρωμένη τούτη ομορφιά,
ο Θεός της Δικαιοσύνης.

Από τη συλλογή Συνέπεια (1982)

Πηγή: translatum.gr

Χρυσάνθη Ζιτσαία - Το κλειδί

Ο τόπος πυρπολήθηκε
κι η άνοιξη δε λέει να ’ρθει.
Μα εσύ ψυχή κλαδί π’ ανθεί
μες στα καμένα χόρτα.
Όλα ναυάγησαν κι εσύ
σε μιαν εξέδρα πάντα ορθή
κρατώντας το κρυφό κλειδί
για μιαν Άγνωστη πόρτα.

Χρυσάνθη Ζιτσαία (Φιλολογικό ψευδώνυμο της Χρυσάνθης Λάμπρου- Οικονομίδου 1902 -1995)

Από τη συλλογή Απολογία (1990)

Πηγή: https://www.translatum.gr/

Χρυσάνθη Ζιτσαία-Φθινοπωρινό σονέτο

"Βαθύ φθινόπωρο βοερό"... του Λαπαθιώτη την ψυχή

ακούω μέσ' απ' το θρήνο σου, και του χλωμού Φιλύρα.

Και στα νεκρά τα φύλλα σου που ξεφυλλίζονται στη γη

σονάτες μελαγχολικές τους στίχους του Πορφύρα.

Παλιές μου αγάπες μαγικές. Δέρνει ανελέητα η βροχή

το ¨δάσο" που πλανήθηκε του Χατζόπουλου η μοίρα.

Στο "παραμύθι" το στερνό ξεχάστηκε μια προσευχή

κι η Μούσα διπλοσφράγισε τη φιλντισένια θύρα.

Θολή που πέφτει καταχνιά του φθινοπώρου την αυγή

και σιγοκλαίει την άφατη ρομαντική απουσία.

Η ατμόσφαιρα η πένθιμη τον Τέλλο Άγρα νοσταλγεί,

Τρελλό εραστή γονατιστό σε μια θερμή ικεσία.

Ενώ ο Νοτιάς σαρκαστικά λέει στίχους Καρυωτάκη,

κρώζει του Πόε θριαμβικά το τραγικό "Κοράκι".

περ. Μορφές, τ. 74, Νοέ. 1952

Αντλήθηκε από τον Χαρτοκόπτη του κ. Γιώργου Θεοχάρη στο fb.

Χρυσάνθη Ζιτσαία-Αμείλικτο

Σε καρφώνω
κάτω από της ενοχής τη διαφάνεια
με τη σκληρή βροχή των ερωτηματικών
κι ούτε ένα δίχτυ αράχνης
να προστατεύει την αινιγματική
των καιρών σιωπή.
Η δυναστεία του Ναι και του Όχι
δεν αποδημεί με το χρόνο.
Δεν αμβλύνεται με τη μοιραία παραδοχή.
Τώρα που στένεψε ο κύκλος, ακούγονται
καθαρά όλοι οι ψίθυροι, ακόμα
κι από τις λέξεις που δεν ειπώθηκαν.
Μην επικαλείσαι την υπεράσπιση
των αδικαίωτων ιδανικών,
των άπιαστων οραμάτων,
της ανερμήνευτης προφητείας.
Όλα μπορεί να σε δικαιώνουν
μα ωστόσο μένεις πάντα μόνος
εκεί στην αλύτρωτη περιοχή,
των αμείλικτων απολογισμών,
με τ’ αμετακίνητα αγκωνάρια
του τι έπρεπε και τι δεν έπρεπε.

Χρυσάνθη Ζιτσαία (1902-1995)

Πηγή:https://whenpoetryspeaks.blog/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-30/

Χρυσάνθη Ζιτσαία-Οι στόχοι

Αχρηστεύτηκαν τα παρατηρητήρια
της πλατιάς όρασης
της βαθιάς συνείδησης.
Στις έρημες επάλξεις σφυρίζουν
οι σκληροί άνεμοι των καιρών.

Κάποια είδωλα, θεών ομοιώματα,
πλασμένα από συνθετική ύλη,
χρησμοδοτούν σκοτεινά κι ακατάληπτα
μέσα σε ναούς μεγαλόπρεπους
για τη μοίρα του κόσμου.

Κι οι σκοποί αλλάζουν πορεία.
Ακολουθούν τα τρομαγμένα πουλιά.
Τα κυνηγημένα όνειρα.
Οι προθέσεις των ωραίων αστόχησαν.
Μόνον οι σφαίρες των ταπεινών
βρήκαν το στόχο τους.

Χρυσάνθη Ζιτσαία (1902-1995)

Από τη συλλογή Ενότητες (1973)

Πηγή:https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=11284.msg261325#msg261325