Δε λέω σαλόνι πια
μα σάλα.
Ούτε αυλοπόρτα
Και τα εξώφυλλα
των παραθύρων
τα λέω πλέον σκούρα.
Κι όταν ακούω
καμιά μακρινή καμπάνα
του εσπερινού
αναρωτιέμαι φωναχτά
κάνοντας το σταυρό μου
«Μπα, τι γιορτή να 'ναι αύριο;»
Βρήκα έναν τρόπο ανάπηρο
για να 'σαι εδώ μητέρα.
