Δημήτρης Μητροπάνος - Το ζεϊμπέκικο του αρχάγγελου

 Στίχοι: Φίλιππος Γράψας

Μουσική: Μάριος Τόκας

Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος

Του βάζεις δύσκολα του κόσμου αυτού του άμυαλου

και ξενυχτάς με το ζεϊμπέκικο του αρχάγγελου

γελάς με γέλιο δυνατό κι όποιος αντέξει

μετά ζητάς σιωπή που δε σηκώνει λέξη

Μοναχική και σπάνια

γυρνάς μεσ' στα Βαλκάνια

ανέμους να θερίσεις

σαν Παναγιά σ' έναν τεκέ

ψάχνεις του κόσμου το λεκέ

για να τον καθαρίσεις

Μελαχροινούς Θεούς τις νύχτες ονειρεύεσαι

και μ' όποιον ήλιο σεργιανάς τον ερωτεύεσαι

οχτώ μποφώρ κι οι δράκοι βγήκανε στο κύμα

παίρνεις μελάνι και φτερό και γράφεις ποίημα

Μοναχική και σπάνια

γυρνάς μεσ' στα Βαλκάνια

ανέμους να θερίσεις

σαν Παναγιά σ' έναν τεκέ

ψάχνεις του κόσμου το λεκέ

για να τον καθαρίσεις

Μοναχική και σπάνια

γυρνάς μεσ' στα Βαλκάνια

ανέμους να θερίσεις

σαν Παναγιά σ' έναν τεκέ

ψάχνεις του κόσμου το λεκέ

για να τον καθαρίσεις

Δημήτρης Μητροπάνος - Κοσμε μου 'γινες πληγή

 Στην αλυσίδα τη βαριά
θα ψάξω εγώ παρηγοριά
γιατί και τούτη τη ζωή
τι να την κάνω.
Στην παγωνιά της φυλακής
να βρεις καρδιά να κρατηθείς
που πας στ' αγκάθια κι αγαπάς
κι όλο σε χάνω.

Κόσμε μου 'γινες πληγή
κι είναι το γρήγορο π 'αργεί
που μ 'ορμήνεψε να πιω και να μεθύσω
για να παρηγορηθώ
μη τυχόν και λυπηθώ
την κακούργα την αγάπη της
να σβήσω
κι ας χαθώ.

Στη συννεφιά του Γολγοθά
σ' ένα σταυρό που με μεθά
θα γίνει η σκέψη σου καρφί
να με καρφώνει.
Και ξημερώματα Μαγιού
θα λάβεις μάνα ενός σου γιου
τ' άσπρο πουκάμισο
το μαύρο παντελόνι.

Κοσμε μου γινες πληγη-Δημητρης Μητροπανος

Δημήτρης Μητροπάνος - Η εθνική μας μοναξιά

 Στίχοι: Φίλιππος Γράψας

Μουσική: Μάριος Τόκας

Εδώ που μάθανε τα μάτια μας να κλαίνε

που συνηθίσαμε σε κάλπικους καιρούς

εδώ θα μείνουμε γιατί έχουμε και λέμε

ένα φιλότιμο και λόγους σοβαρούς

Γιατί εδώ

εδώ ειν’ ο έρωτας που ξέρουμε

εδώ κι οι πίκρες που μας θέλουν και τις θέλουμε

εδώ κι εμείς για να `χει πάντα συντροφιά

η εθνική μας μοναξιά

εδώ κι εμείς για να `χει πάντα συντροφιά

η εθνική μας μοναξιά

Εδώ που μάθανε τα χρόνια μας να φταίνε

κι όλοι οι γειτόνοι μας ζητάνε μερτικό

παίξε το τζόγο σου και βρίσε τους καημένε

με λεξιλόγιο πολύ ελληνικό

Γιατί εδώ

εδώ ειν’ ο έρωτας που ξέρουμε

εδώ κι οι πίκρες που μας θέλουν και τις θέλουμε

εδώ κι εμείς για να `χει πάντα συντροφιά

η εθνική μας μοναξιά

εδώ κι εμείς για να `χει πάντα συντροφιά

η εθνική μας μοναξιά.

Δημήτρης Μητροπάνος - Η λυπημένη

 

                                                     Δημήτρης Μητροπάνος - Η λυπημένη

Τώρα που τα μάτια σου σωπαίνουν
μπαίνουν τα τραγούδια στο συρτάρι
κρύβεται στη νύχτα το φεγγάρι
και τα τριαντάφυλλα θρηνούν

Τώρα που πλαγιάζεις λυπημένη
βγαίνει ένα παράπονο στις στράτες
πνίγει τους ανύποπτους διαβάτες
Και τους κάνει αναίτια να πονούν

Τώρα που `χεις γίνει κάποιος στίχος
ήχος μακρινός πικρής φλογέρας
βάζει τα φτερά του ο αγέρας
Και το παραθύρι μου χτυπά

Τώρα που η ζωή μας έχει κάνει
Φτάνει να μου λες, δεν πάει άλλο
πώς απ’ την καρδιά μου να σε βγάλω
που ’μαθε από σένα ν’ αγαπά

Στίχοι για το τραγούδι Η λυπημένη Μητροπάνος Δημήτρης του έτους 1984 σε στίχους Παπαδόπουλος Λευτέρης και σύνθεση Θεοδωράκης Μίκης από το album Τα πικροσάββατα.

Για να σ'εκδικηθώ - Μητροπάνος & Παπαδόπουλος

 Στίχοι:   Κυριάκος Ντούμος

Μουσική:   Λάκης Παπαδόπουλος

Για να σε εκδικηθώ

σου σκίζω τις φωτογραφίες

κι εσύ όπως και εγώ

κομμάτια στις γωνιές και στις πλατείες

τα γράμματά σου καίω

μέσα στον πυρετό μου

και σβήνω το όνομά σου

μαζί με το δικό μου 

Για να σε εκδικηθώ

πετάω ενθύμια και δώρα

κι εσύ όπως και εγώ

θρύψαλα και σκουπίδια τώρα

τις ζωγραφιές σου σκίζω

τα πόστερ που αγαπούσες

και βάφω τις κουρτίνες

στο χρώμα που μισούσες 

Για να γιατρέψω τις ατέλειωτες πληγές

αφού δεν βγήκες από μέσα μου ποτέ

Για να γιατρέψω τις ατέλειωτες πληγές

αφού δεν βγήκες από μέσα μου ποτέ

Για να σε εκδικηθώ

πετάω ενθύμια και δώρα

κι εσύ όπως και εγώ

θρύψαλα και σκουπίδια τώρα

τις ζωγραφιές σου σκίζω

τα πόστερ που αγαπούσες

και βάφω τις κουρτίνες

στο χρώμα που μισούσες

Για να γιατρέψω τις ατέλειωτες πληγές

αφού δεν βγήκες από μέσα μου ποτέ

Για να γιατρέψω τις ατέλειωτες πληγές

αφού δεν βγήκες από μέσα μου ποτέ

Δημήτρης Μητροπάνος - Αν Είσαι Πλάι Μου

 Αν είσαι πλάι μου μπορώ

το φόβο να νικήσω

τον κόσμο ν' αγαπήσω

κι ίσως ν' αγαπηθώ

Αν είσαι πλάι μου μπορώ

να μ' αντιμετωπίσω

τη μοίρα μου να ορίσω

να μεταμορφωθώ

Μόνος μου πώς να πορευτώ

και πού να επιστρέψω

χωρίς εσένα είμαι μισός

κι ίσως να μην αντέξω

Αν είσαι πλάι μου μπορώ

τη μάχη να κερδίσω

να μην εγκαταλείψω

να μην παγιδευτώ

Αν είσαι πλάι μου μπορώ

τον ήλιο ν' αντικρίσω

να μην ξαναγυρίσω

σε τόπο σκοτεινό

Μόνος μου πώς να πορευτώ

και πού να επιστρέψω

χωρίς εσένα είμαι μισός

κι ίσως να μην αντέξω....

 

Στίχοι: Γιώργος Κορδέλλας

Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου

(Στης Ψυχής Το Παρακάτω - 2001)

Δημήτρης Μητροπάνος - Θάλασσες

 

Dimitris Mitropanos - Θεσσαλονίκη, Σαββατόβραδο κι Απρίλης

 

Δημήτρης Μητροπάνος - Άκου

 

Δημήτρης Μητροπάνος - Θες

 

Άλκης Αλκαίος - Τα Πλοία Των Ερώτων

Όταν ο άνεμος φυσά κι οι άνθρωποι σωπαίνουν
κάτι σκιές με προσκαλούν στις έρημες μαρίνες
τα πλοία των ερώτων μας μου δείχνουν πως πεθαίνουν
και τριγυρνούν στην πλώρη τους νεράιδες και σειρήνες

Πάνω στο πάγκο ενός cafe τα βρόχινα τους μάτια
για τα ναυάγια με ρωτούν και της ζωής το ψέμα
και εγώ δειλά τους απαντώ κοιτώντας τα κατάρτια
ή δύση κι η ανατολή έχουν το ίδιο αίμα

Έτσι στα καθημερινά αμήχανοι γυρνάμε
παιδιά που παίζουν στη βροχή με τρυπημένη μπάλα
μα κάποιος γέρος ναυτικός μας είχε πει, θυμάμαι
πως πάντα μέσα μας θα ζουν τα μπάρκα τα μεγάλα

Τρικάταρτο η αγάπη σου και ο καιρός αρμύρα
μια Κυριακή σ’ αντίκρισα και μου ‘κλεψες το φως μου
ότι με πνίγει να αγαπώ είν’ η δική μου μοίρα
καλά ταξίδια μάτια μου στις θάλασσες του κόσμου

Δημήτρης Μητροπάνος - Τα Πλοία Των Ερώτων

Φίλιππος Γράψας - Τον Αύγουστο που μου χρωστάς

                                                    Δημήτρης Μητροπάνος - Τον Αύγουστο που μου χρωστάς

 Τον Αύγουστο που μου χρωστάς, τον ξέχασες

σ’ απόσταση αναπνοής και μ’ έχασες

κι αυτό το καλοκαίρι χαραμίστηκε

φθινόπωρο κι η αγάπη μας βυθίστηκε

Τ’ αυγουστιάτικο φεγγάρι δεν το βρήκαμε

πιο νωρίς ήρθ’ ο Σεπτέμβρης και χαθήκαμε

πώς χωρίσαμε με τόση ευκολία

φθινόπωρο θα πει μελαγχολία

Τον Αύγουστο που μου χρωστάς, τον ξέχασες

τις θέσεις που κρατήσαμε τις πέταξες

δυο ξένα χέρια τώρα πια σε δέχονται

και τα αισθήματα μου επιστρέφονται

Τ’ αυγουστιάτικο φεγγάρι δεν το βρήκαμε

πιο νωρίς ήρθ’ ο Σεπτέμβρης και χαθήκαμε

πως χωρίσαμε με τόση ευκολία

φθινόπωρο θα πει μελαγχολία

Δημήτρης Μητροπάνος & Αλέκα Κανελλίδου - Δίδυμα Φεγγάρια

 

Δημήτρης Μητροπάνος - Λούνα Παρκ

 

Δημήτρης Μητροπάνος - Εντελβάις

Σ’ έναν κόσμο γυάλινο κι αποστειρωμένο

ήσυχα τις μέρες μου περνώ

 πάνε χρόνια που έπαψα να σε περιμένω

 πάνε χρόνια που για σένα ζω Σε παράδεισους ανθίζω και σε θερμοκήπια ονειρεύομαι κι ελπίζω και πεθαίνω ήπια Σε παράδεισους ανθίζω και σε θερμοκήπια ονειρεύομαι κι ελπίζω και πεθαίνω ήπια Όταν σε συνάντησα άρχιζεν ο Μάης φόραγες λουλούδια γιορτινά έκοψα απ’ το στήθος σου ένα εντελβάις και δε σε συνάντησα ξανά...

Ουμ Χαράμ (694 μ.Χ.-Το Τραγούδι Των Βεδουίνων)

Στης Ανατολής τα μέρη
με ταξίδεψε ένα αστέρι
μια Αυγουστιάτικη βραδιά
στην πιο όμορφη σαβάνα
να γυρέψω τη νιρβάνα
σε μιας κόρης τη ματιά
Βεδουϊνοι σε μια ράμπα
με μονόχορδη ραμπάμπα
ιστορούν την Ουμ Χαράμ
ανηψιά λεν του Προφήτη
που ‘μοιαζε του Αποσπερίτη
και τραγούδαγε γλυκά

Λέιλα λέιλ γιαλέιλι
αγκαλιά η νύχτα θέλει
μ’ ό,τι αισθάνομαι βαδίζω
δε θυμάμαι δεν ελπίζω
Λέιλα λέιλ γιαλέιλι
αγκαλιά η νύχτα θέλει
όσο κι όπου θα με πάνε
οι καρδιές που αγαπάνε

Μια Σαββατογεννημένη
στη σκηνή της με πηγαίνει
και στη γη πια δεν πατώ
Πορφυρό της τάζω αμάξι
χίλια δώρα από μετάξι
και τον όρκο της ζητώ
Στης αγάπης τα μυστήρια
πάψε να ζητάς πειστήρια
μ’ απαντά η Ουμ Χαράμ
στο Βασίλειο της Ερήμου
μ’ άλλα μάτια δες ψυχή μου
τι `ναι πλούτος και χαρά

Λέιλα λέιλ γιαλέιλι
αγκαλιά η νύχτα θέλει
μ’ ό,τι αισθάνομαι βαδίζω
δε θυμάμαι δεν ελπίζω
Λέιλα λέιλ γιαλέιλι
αγκαλιά η νύχτα θέλει
όσο κι όπου θα με πάνε
οι καρδιές που αγαπάνε
Λέιλα λέιλ γιαλέιλι
αγκαλιά η νύχτα θέλει
μ’ ό,τι αισθάνομαι βαδίζω
δε θυμάμαι δεν ελπίζω
Λέιλα λέιλ γιαλέιλι
αγκαλιά η νύχτα θέλει
όσο κι όπου θα με πάνε
οι καρδιές που αγαπάνε

Δημήτρης Μητροπάνος -Όταν έχω εσένα

Όταν έχω εσένα
Μπορώ να ονειρεύομαι ξανά
Ανοίγω μεσ στη θάλασσα πανιά
Και πιάνω μεσ τα χέρια μου
Τον κόσμο να τον φτιάξω

Όταν έχω εσένα
Μπορώ να μη βυθίζομαι αργά
Τα βράδια που πληγώνεται η καρδιά
Και πιάνω το μαχαίρι
Το σκοτάδι να χαράξω

Κάνε ένα βήμα
Να κάνω το επόμενο
Αίμα μου και σχήμα
Λόγοσ και ψυχή στο συμφραζόμενο

Όταν έχω εσένα
Νιώθω σαν παιδί έχω έναν άνθρωπο
Μη φοβού κανένα
Εσύ κι εγώ στον κόσμο
Τον απάνθρωπο

Εσύ κι εγώ
Όταν έχω εσένα
Μπορώ να βάψω με ασήμι τη σκουριά
Μπορώ να κοιμηθώ με σιγουριά
Να πιάσω με τα χέρια μου
Τουσ δράκουσ να σκοτώσω

Όταν έχω εσένα
Αντέχω πάω δίπλα στον γκρεμό
Το ξέρω έχω ένα χέρι να πιαστώ
Κοντά μου έναν άνθρωπο
Τα χρόνια μου να ενώσω

στίχοι: Σταμάτης Κραουνάκης, Λάκης Λαζόπουλος

μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης

cd: Εδώ Είμαστε 2011

Βαγγέλης Κορακάκης-Έρχονται βράδια

                                             Δημήτρης Μητροπάνος-Έρχονται βράδια

 

                                               Βαγγέλης Κορακάκης-Έρχονται βράδια

                                              

                                       Τζώρτζης Γιώργος-Έρχονται βράδια 

Δημήτρης Μητροπάνος-Αγπαη δίκοπη

Συνθέτης: Σπανός Γιάννης

Στιχουργός: Παπαϊωάννου Αντώνης

Άλμπουμ: Έξοδος κινδύνου (1980)

Ένα σπίρτο αναμμένο
στην καρδιά μου πεταμένο
φύσα το βοριά να σβήσει
πριν με κάψει και μ’ αφήσει

Σου το ‘χω πει σου το ‘χω πει
δεν είμαι εγώ για προκοπή
εγώ είμαι αγάπη δίκοπη
σου το ‘χω πει σου το ‘χω πει

Έχω αγάπη προδομένη
στην καρδιά μου κλειδωμένη
χρόνε μάστορα και γύφτο
φτιάξε ένα κλειδί και κρύφ’ το

Σου το ‘χω πει σου το ‘χω πει
δεν είμαι εγώ για προκοπή
εγώ είμαι αγάπη δίκοπη
σου το ‘χω πει σου το ‘χω πει

Βαγγέλης Κορακάκης - Μανά που ζω

 Έτυχε να με γεννήσεις

και ζωή να μου χαρίσεις

στον πιο δύσκολο καιρό

μάνα πού ζω

Το βαρκάκι που με φέρνει

εμπατάρησε και γέρνει

πες μου πού να κρατηθώ

πού να σταθώ

Η ελπίδα μας χαμένη

και η μοίρα μας γραμμένη

στου διαβόλου το κιτάπι

να του βγει το μάτι

Ένα τέτοιο χαρακτήρα

μάνα μου από ποιον τον πήρα

σε ποιον έμοιασα να ξέρω

που υποφέρω

Όλα γύρω με πειράζουν

και γρουσούζη με φωνάζουν

με πληγώνει ό,τι δω

μάνα πού ζω

Η ελπίδα μας χαμένη

και η μοίρα μας γραμμένη

στου διαβόλου το κιτάπι

να του βγει το μάτι.

Δημήτρης Μητροπάνος-Μάνα που ζω