Eύη Λιακέα - Απόδειπνο

Ένιωσα δέντρο, κοπάδια πουλιά,
αυτός, ο άλλος,
ένιωσα εσύ,
σε είδα που μόρφαζες
από δικό μου πόνο
έγινα ζωγράφος, συνθέτης, ποιητής,
πάντα η ίδια που μιλούσε
με το θεό, συγκινημένη
εκείνος έριχνε στις χάλκινες ελιές βροχή,
στις ασημένιες λεύκες Άστρα
κι όταν σώπαινε
μ' έπνιγε η απελπισία.
Φώναζα και δεν ήτανε κανείς
η φωνή μου χτυπούσε σε μια κατάξερη υδρία
στη μέση του πουθενά
όπου μέσα φώλιαζε του φευγάτoυ φιδιού
το απορριγμένο δέρμα

Πηγή: Εύη Λιακέα, Απόδειπνο, Λάρισα: Θράκα 2023.