LIBER III (βιβλιο 3ο – ELEGIA XIb (Ελεγεία 11β)
Luctantur pectusque leve in contraria tendunt
hac amor hac odium, sed, puto, vincit amor.
odero, si potero; si non, invitus amabo.
nec iuga taurus amat; quae tamen odit, habet.
nequitiam fugio — fugientem forma reducit; 5
aversor morum crimina — corpus amo.
sic ego nec sine te nec tecum vivere possum,
et videor voti nescius esse mei.
aut formosa fores minus, aut minus inproba, vellem;
non facit ad mores tam bona forma malos. 10
facta merent odium, facies exorat amorem —
me miserum, vitiis plus valet illa suis!
Parce, per o lecti socialia iura, per omnis
qui dant fallendos se tibi saepe deos,
perque tuam faciem, magni mihi numinis instar, 15
perque tuos oculos, qui rapuere meos!
quidquid eris, mea semper eris; tu selige tantum,
me quoque velle velis, anne coactus amem!
lintea dem potius ventisque ferentibus utar,
ut, quam, si nolim, cogar amare, velim. 20
.......................................................................
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Την άστατη καρδιά μου την τραβολογάνε και μέσα μου παλεύουν
το μίσος και ο έρωτας- αλλά ο έρωτας νικάει, υποθέτω.
Μακάρι να καταφέρω να σε μισήσω! Ειδάλλως θα σε αγαπώ κι ας μην το θέλω.
Ούτε ο Ταύρος αγαπάει τα δεσμά του, αλλα αυτό που μισεί το υπομένει
Φεύγω, γιατί είσαι σκάρτη τελικά - αλλά με φέρνει πίσω η ομορφιά σου. 5
Σιχαίνομαι τα βίτσια σου, αλλά ποθώ το σώμα σου, το θέλω.
Έτσι μαζί μ’ εσένα δεν μπορώ και χώρια από σένα εγώ δεν κάνω
- είμαι σε πλήρη σύγχυση, και τι να πω, τι να ευχηθώ δεν ξέρω.
Λέω: μακάρι να 'σουν πιο καλή ή να μην ήσουν τόσο ωραία,
γιατί δεν είναι ταιριαστή η ομορφιά με τέτοιον χαρακτήρα. 10
Γι’ αυτά που κάνεις σε μισώ, για τη θωριά σου πάλι σε λατρεύω.
Σε βλέπω και ξεχνώ τις αμαρτίες σου- ιδού το πρόβλημα μου.
Λυπήσου με, στις νύχτες που κοιμηθήκαμε μαζί,
στο όνομα όλων των θεών που σ’αφήνουν τόσες φορές να με απατάς.
Στο όνομα του προσώπου σου, που το έχω για θεό μου, 15
Στο όνομα των ματιών σου, που έχουν σκλαβώσει τα δικά μου.
Δικιά μου θα 'σαι πάντοτε, όποια κι αν είσαι. Διάλεξε μονάχα
αν θες να σ’ αγαπώ επειδή είμαι αναγκασμένος ή να σε θέλω με όλη την καρδιά μου!
Ας κατεβάσω όμως τα πανιά καλύτερα κι ας αφεθώ στους φουρτουνιασμένους ανέμους,
ειδάλλως ας την αγαπήσω κι ας μην το θέλω. 20
( Πόπλιος Οβίδιος Νάσων 20 Μαρτίου 43 π.Χ. – 17)
Πηγη:«Ανθολόγιο της Ρωμαϊκής Ελεγείας από τον Κάτουλλο στον Οβίδιο»
https://ikee.lib.auth.gr/…/281898/files/Anthologio_Roman_El…
Μετάφραση : Θεόδωρος Αντωνιάδης
