Ρέα Γαλανάκη - Ελληνικό τοπίο

Ορίζοντας σπαρμένος με βουνά

όπου αγαπούν να παίζουνε κρυφτό οι Ερινύες

φωνάζοντας μέσα στο γέλιο τους τις καταδίκες.

Πλην εύχαρις, Ολκός 1975

Αντλήθηκε απ' τον Χαρτοκόπτη του Γ. Χ. Θεοχάρη

Ρέα Γαλανάκη - Horror vacui

Όσο του διώχνανε τα όνειρά του

τόσο γεμίζαν το κενό χαρές

από την τέχνη της διακόσμησης:

καφές, τσιγάρο, δειλινό.

Αδύνατο να γίνει τέλεια δυστυχισμένος

Ρέα Γαλανάκη, Ποιήματα: Οι τρυφερές, Πλην εύχαρις, Τα ορυκτά, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2008.

Ρέα Γαλανάκη-Τρεις κώδικες για ένα συναίσθημα

                                                                       Του Ηλία

Τα δεντρουλάκια, ο γλυκύς βορράς, η αυγή ολόχαρη,

τ' αηδόνι, ο ζεστό καιρός, τα νέφαλα

μυροφόροι του θρήνου χθες για το γλυκύτατον

της απειράνδρου, της σεμνής, της θεονύμφης

και η τεκούσα, η ίδια, πάναγνη

στη φλογισμένη βάτο ηδονικών τραυμάτων

μ' αφρό θαλασσινό εγείροντας τον σκοτωμένον

        εραστή της.

Τα ορυκτά, Διογένης 1979

 Συγκεντρωτική Έκδοση: Πλην εύχαρις - Τα ορυκτά (Άγρα 1994)

Αναδημοσίευση από Τον Χαρτοκόπτη του Γιώργου Θεοχάρη

Τα γράμματα / Ρέα Γαλανάκη

Κάποτε γράφουν γράμματα γιατί γνωρίζουν
ότι αυτές θα είναι οι τελευταίες που αγαπήσαν
τον ήχο μιας σελίδας καθώς ξεδιπλώνεται
τον ήπιο τρόπο των χεριών που την αγγίζουν
το ίδιο φως απ' το παράθυρο

τη σύμβαση των τυπικών εκφράσεων
την έλλειψη μιας μονολεκτικής απάντησης
την πιθανότητα να ξαναδιαβαστούν σ' άγνωστο χρόνο
την προοπτική τους να γεράσουν με τον παραλήπτη
τη διαιώνιση της διαδρομής από τη μνήμη στην επιθυμία

τη μοναξιά περίπλοκων υπογραφών
τον κίνδυνο όσων αποσιωπήθηκαν
την τρέλα που ενεδρεύει πίσω απ' το μελάνι.

Ένα φλιτζάνι γάλα
κουμπωμένο το παλτό
κι ένα φιλί.
Τα συνοδεύουν ως την πόρτα του ταχυδρομείου.


ΠΗΓΗ: http://dimitriosgogas.blogspot.gr/