Τάκης Μενδράκος - Δύο ποιήματα

 Φωτογραφία

Δολοφονία της κίνησης.

Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι

Να σταματήσει ο χρόνος.

Ανεπαισθήτως...

Ποτέ σου δεν κατάλαβες αυτό το ανεπαισθήτως

ώσπου έκλπληκτος άκουσες κάπου

κρότον κτιστών ή ήχων...

Τα τετράστιχα της πικρής βροχής

Πηγή: Απ' το προφίλ του Σπύρου Αντωνόπουλου

Τάκης Μενδράκος - Επιθυμίες

Θέλω να μου κρατάς το χέρι
να μου κρατάς το χέρι
όταν βάρβαρα βήματα
ποδοπατούν τις παπαρούνες
και οι κραυγές άγριων πουλιών
σκεπάζουνε το παιδικό παράπονο.

Θέλω με τη βελούδινη φωνή σου
να σιγοψιθυρίσεις
εκείνο το νανούρισμα
για τα πεσμένα ωχροκίτρινα
φύλλα του φθινοπώρου
και ν' αποκοιμηθώ
μες στη βαθύσκια αχλή
μιας απροσδιόριστης γαλήνης.

Πηγή: Ατάκτως εριμμένα,Εκδόσεις Άγρα,2012

Τάκης Μενδράκος - Επίγνωση

Τα ξερά φύλλα ξέρουνε
ότι ο προορισμός τους δεν τελείωσε.
Αδημονούνε να δεχτούν
τα ρόδινα γυμνά σου πέλματα,
το γλυκό βάρος σου
κι έπειτα να θρυμματιστούν
- καθώς τους πρέπει.

Πηγή: Ατάκτως Ερριμμένα, Άγρα 2012.

Τάκης Μενδράκος - Ο θρίαμβος

Σε είδα την ημέρα του θριάμβου σου!
Τον επινίκιον άδοντες,
με τυμπανοκρουσίες και τα παρόμοια,
σε περιφέρανε στους ώμους.
Κι εσύ
-ανίκανος να διαχειριστείς την ώρα-
ήθελες να χαθείς από προσώπου γης,
μήπως ανακαλύψουνε στο βλέμμα σου
το φόβο για το φόβο,
που από μικρό παιδί
έκρυβες μ' επιμέλεια.

Ατάκτως Ερριμμένα, Άγρα 2012

Τάκης Μενδράκος-΄Ενα Σάββατο βράδυ

Αν ‒λέω αν‒ πιστέψουμε
σε ανομολόγητους χρησμούς,
φέτος δεν είναι να ’ρθει η άνοιξη,
γιατί σταμάτησε ο χρόνος τον Δεκέμβρη.
Κρύφτηκε το φεγγάρι να μη βλέπει
πώς θύμωσε ο ποταμός,
πώς λύγισε ο μόσχος,
πώς ένα σύννεφο εξόριστο
έχασε πια τα βήματά του,
πώς χαμηλώσανε τα βλέφαρα
πίσω από τις κλεισμένες γρίλιες
Τώρα, οι γερόντισσες
αρχίζουνε αλλιώς το παραμύθι:
«…Αλήθεια, τι πονάει περισσότερο
ένα άγριο βλέμμα ή μια σφαίρα…»

Δεκέμβρης 2008

Από τη Συλλογή: Ατάκτως Ερριμμένα , Αθήνα: Άγρα 2012, σ. 20.