José Álvarez Baragaño - Εγώ σκοτεινό

Κάτω από τις λάμπες μου γράφω
Ηράκλειτος σκοτεινός κρασί στη μποτίλια
Το εγώ φίνο σαν την ομίχλη
Κρύβει το απόκρημνο είναι
Τις ηχηρές σημαίες τις καταιγίδες
Μου μίλαγε
Δίπλα στα λιμάνια και στα νησιά
Της Κούβας κέντρο οδυνηρό και πλάι στη συμφορά
Κάτω από λάμπες φωτιά στάχτες τριαντάφυλλα
Τα χέρια γράφουν
Ό,τι δεν μπορούν να πούνε
Αιωρούμενο σαν την ομίχλη πάνω απ’ το ποτάμι
Γιατί δεν κατεβάζω των αριθμών τα χρώματα
Νύφη απόγνωση
Γαλάζιο μαύρο γαλάζιο
Με τον αντίκτυπο της πράξης του έρωτα
Πάνω από ’να σμήνος φαναριών;
Τελικά
Κάτω από τις παραισθητικές μου λάμπες
Σαν πεταλούδες θα πεθάνουνε τα χρόνια μου
Φωτιά νερό άνεμος χείλη
Λέω ό,τι λέω
Τα χρόνια μου καίγονται στων λόγων μου τον ήλιο.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

Eliseo Diego - Τραγούδι για όλες όσες είσαι

Όχι μόνο το μυρωδάτο σήμερα αγαπώ των ματιών σου
αλλά και το μυστικό κορίτσι που εκεί μέσα
κοιτάει την απλωσιά του κόσμου με αμηχανία στρογγυλή,
κι αγαπώ το παράξενο γκρίζο που μου θυμίζει
σε μια γωνιά του χρόνου πως ο χειμώνας υποθάλπει..
Το πλήθος από σένα, τη φούγκα των ωρών σου,
αγαπώ τις χίλιες σου εικόνες σε πτήση
σαν μιαν αναγγελία από άγρια πουλιά.
Όχι μόνο την Κυριακή σου τη σύντομη από χάρες
αλλά επίσης και μια τραγική Παρασκευή, ποιος ξέρει,
κι ένα Σάββατο από θρίαμβο και δόξα
που δεν θα δω ποτέ, αλλά επαινώ.
Κορίτσι κοριτσάκι και νεαρά ήδη γυναίκα, εσύ όλες,
γεμίζουν την καρδιά μου, και ήσυχος σας αγαπώ.

Mετάφραση: Βασίλης Λαλιώτης

Reinaldo Arenas - Λένε ότι ο έρωτας είναι κάτι μεγαλειώδες

Λένε ότι ο έρωτας είναι κάτι μεγαλειώδες.
Ναι, λένε ότι πραγματικά είναι ένας θησαυρός.
Πώς να τον βρω όμως στο βιβλίο που τυπώνεται
για να απαθανατίσει τους λόγους του Μεγάλου Παπαγάλου;

Λένε ότι ο έρωτας δεν έχει τιμή,
ότι είναι τρυφερότητα,προσδοκία,ακριβή παρηγοριά.
Πώς να τον ανακαλύψω στις βρισιές και στην περιφρόνηση
ή στην αλυσίδα που με εμποδίζει να πετάξω;

Για τον έρωτα έχουν ειπωθεί χιλιάδες κουταμάρες
που εγώ αδυνατώ να θυμηθώ τώρα
και θα ήταν ανώφελο να θυμηθώ αργότερα.

Σκέφτομαι αυτόν τον έρωτα
(ακόμη σκέφτομαι μερικές φορές),
και κάτι πολύ απόμακρο ξέρω ότι θρηνεί,
κάτι πολύ πιο απόμακρο αισθάνομαι ότι καίει.

Reinaldo Arenas (16 Ιουλίου 1943 – 7 Δεκεμβρίου 1990)

Μετάφραση: Ρήγας Κούπα
Πηγή: Η έλξη των ομώνυμων, Ανθολογία Ομο-ερωτικών ποιημάτων, Ανθολόγηση-Μετάφραση: Ρήγας Κούπα, Εκδόσεις Οδυσσέας, 2005

Eliseo Diego-Το σκάκι

Δε θα έρθει ο καλός καιρός με τις ανθοφορίες,

με τους κάνθαρους, τα κινέζικα πετράδια

και τους μεθυσμένους γρύλους;

Θα έρθει ο καλός καιρός που βλέπει, με τα

απλανή γαλάζια μάτια του, την παλιά ευτυχία.

Εκείνος που ξάφνου σοβαρεύεται, περνάει το

χέρι στο μέτωπο, και λέει μερικά λόγια δίχως

νόημα, και θλίβει.

Ο καλός καιρός, με το σακί του γεμάτο θαύματα, και μάγια.

Eliseo Diego (1920-1994, Κούβα)

(μτφρ. Ρήγας Καππάτος,

Γενική ανθολογία σύγχρονης λατινοαμερικάνικης ποίησης 1892-1975,

Εκάτη 2011)

Mariano Brull-Γυμνό

Το σώμα της μες στους καθρέφτες αντηχούσε
με απόμακρες εικόνες διασπονδυλωμένο:
μονό και πολλαπλό, πυκνό, ως αντανακλούσε
ορθό στο τώρα ό,τι ήταν πριν αντεστραμμένο.

Στο κατακάθι του εαυτού του προχωρούσε
μ’ επιστροφές παλλόμενες συγκρατημένο
απ’ τη φυγή του, και από δυό μαζί κρατούσε
φωνές, ματιές, στιγμές μας συνοφρυωμένο.

Είχε απουσία –στη δική του παρουσία–
καθυστερούμενη σαν πρόφαση ετούτης
και σαν αρχή για επικείμενη απουσία:

πορεία άθικτη χωρίς καν του μονοπατιού της
τα τυχηρά τ’ ασάλευτα ή του νόστου ουσία
για τον μελλούμενο ανδριάντα του κορμιού της!

Mariano Brull (1891-1956)

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

Πηγή: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=2221161221545582&set=a.1405779316417114&type=3&theater