Δε θα έρθει ο καλός καιρός με τις ανθοφορίες,
με τους κάνθαρους, τα κινέζικα πετράδια
και τους μεθυσμένους γρύλους;
Θα έρθει ο καλός καιρός που βλέπει, με τα
απλανή γαλάζια μάτια του, την παλιά ευτυχία.
Εκείνος που ξάφνου σοβαρεύεται, περνάει το
χέρι στο μέτωπο, και λέει μερικά λόγια δίχως
νόημα, και θλίβει.
Ο καλός καιρός, με το σακί του γεμάτο θαύματα, και μάγια.
Eliseo Diego (1920-1994, Κούβα)
(μτφρ. Ρήγας Καππάτος,
Γενική ανθολογία σύγχρονης λατινοαμερικάνικης ποίησης 1892-1975,
Εκάτη 2011)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου