Μιχάλης Γκανάς-Ακαριαία

ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟΣ

Από δω έφυγε
η μισή πατρίδα
για τα ξένα.

ΔΙΑΦΟΡΑ

Τα δέντρα παρκάρουν εύκολα
χωρίς όπισθεν και μανούβρες.

ΤΥΦΛΟ

Σήμερα αύριο
το μέλλον ζυγώνοντας
κλείνει τα μάτια.

ΒΑΡΥΤΗΤΑ

Βαρύτητα λέμε το χέρι τ’ ουρανού
που επιστρέφει τους αλεξιπτωτιστές.

Ο ΤΡΟΜΟΣ ΤΟ ΠΛΑΤΥΦΥΛΛΟ ΦΥΤΟ

Τις νύχτες φαίνονται οι πινέζες
που συγκρατούν το μαύρο ουρανό.

Έρχεται η βροχή ξυπόλυτη κι όλο πίσω από τζάμια.

Το κλάμα σου καλώδιο — το πιάνω με βρεμένα χέρια.

Η φόδρα του φάρου σχίζεται κι ορμάει το σκοτάδι.

1. Θα ‘χουμε σε παλιό καθρέφτη γνωριστεί
κι έμεινε αυτό το ράγισμα στα μάτια.

2. Τρένο παλιό τα λόγια μου, σου λέω,
βαγόνι το βαγόνι ξεδοντιάστηκα.

3. Θέλει κι η νύχτα μια γουλιά απ’ το αίμα σου
για να σαλπίσει τ’ άστρα της.

4. Κάποτε πέφτει η ψυχή, εκεί που
το κορμί σκοντάφτει.
Πέφτει σαν αρμαθιά κλειδιά,
μένεις απ’ έξω.

5. Χρόνια που πέσαν πάνω μας, σαν προβολείς.
Μας τουφεκίζουν έναν έναν,
σαστισμένους λαγούς.

6. Περίπολοι της νικοτίνης.
Οι κάνες τόσων τσιγάρων
στραμμένες πάνω μας.

7. Έντομο ή βλέμμα!
Έντρομο φεύγει το καλοκαίρι,
παλιά μουσική μου τρώει τα δάχτυλα.

8. Η φωνή σου κάνοντας δεύτερη
η φωνή σου κόλουρος κώνος
η φωνή σου βοηθητικός φαντάρος Ι5.

9. Τριμμένο σακάκι, τριμμένο χέρι
μασχάλες ξηλωμένες.
Που θα φανούν στη σταύρωση.

10. Ζυγώνει το μέλλον, σφραγισμένη μποτίλια.
Αδειανή ή γεμάτη, ρωτούν οι γονείς.
Μαύρη, παιδιά μου, μαύρη τους λέω.

11. Ελλάδα ’80
Μοιάζεις επιπλωμένο οικόπεδο
με θυρωρό βεβαίως και γκαράζ.

12. Τραβάς την αλυσίδα κι ο ήχος του νερού
σα να το πνίγουν στη λεκάνη.

Η φτερωτή της μέρας παίρνει να γυρίζει.

13. Ο θάνατος παλιό μπροστογεμές.
Με όλες του τις αφλογιστίες,
πιάνει κάποτε.

14. Συντέλεια
Θα λάμπουνε ψηλά τ’ αστέρια
τα μάτια των πουλιών
και πού και πού
η καύτρα ενός τσιγάρου.

(Πρώτη ηλεκτρονική εμφάνιση στο περιοδικό Μεταθέσεις)