Τάσος Λειβαδίτης - Γερνάς και σκοτεινιάζει

 

                                                     Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Γερνάς και σκοτεινιάζει

Ήταν ατέλειωτη η μέρα

κι ως νύχτωνε σε μια γωνιά

μ’ ένα τσιγάρο του πατέρα

τους άντρες παίζαμε κρυφά.

Τώρα η μέρα σε τρομάζει

γύρω αποτσίγαρα σωρός

και πια δεν είναι γυρισμός

γερνάς και σκοτεινιάζει.

Γέλια παιδιών έξω απ’ το σπίτι

πέτρες στην τσέπη της ποδιάς

μα έφτανε ένα νεκρό σπουργίτι

για να σε κάνει να πονάς.

Στίχοι για το τραγούδι Γερνάς και σκοτεινιάζει Παπακωνσταντίνου Βασίλης του έτους 1980 σε στίχους Λειβαδίτης Τάσος και σύνθεση Λοΐζος Μάνος από το album Για μια μέρα ζωής.

Γρηγόρης Μπιθικώτσης - μοιρολόι της βροχής

Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Μοιρολόι της βροχής

 

Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Πρώτη εκτέλεση: Μίκης Θεοδωράκης

Δισκογραφία: Τα λυρικά - 1978 Οκτώβρης '78 - 1978 Άλκηστη Πρωτοψάλτη - 1981 Απέναντι - 1998 28 Grandes exitos - 2004 Μοιρολόι της βροχής βράδυ Κυριακής, πού πηγαίνεις μοναχός ούτε πόρτα να μπεις, πέτρα να σταθείς κι όπου πας, χλωμό παιδί, ο καημός σου στη γωνιά σε καρτερεί. Παλικάρι χλωμό μες στο καπηλειό απομείναμε οι δυο μας, ο καημός σου βραχνάς πάψε να πονάς η ζωή γοργά περνά δυο κρασιά, δυο στεναγμοί κι έχε γεια. Παλικάρι χλωμό σ' ηύρανε νεκρό στο παλιό σταυροδρόμι, μοιρολόι η βροχή μαύρα π' αντηχεί στο καλό, χλωμό παιδί, σαν τη μάγισσα σε πήρε η Κυριακή.

Θεοδωράκης,Λειβαδίτης,Μπιθικώτσης - Τα νεαρά ζευγάρια

Τα νεαρά ζευγάρια σαν αστέρια

σ’ ομορφαίνουν μαύρη πολιτεία
για μια στιγμή κρατιούντ’ από τα χέρια
σκοτώνονται στην άλλη γωνία.

Παιδιά και τον αντέξατε τον δύσκολο καιρό
δεν έχει ο έρωτας αρχή κι ο κόσμος τελειωμό.

Στο δρόμο περπατούνε αγκαλιασμένοι
κρυφομιλούνε σε κάποιο καφενείο
κι όλοι οι νεκροί είναι πάλι αναστημένοι
σαν γονατίζουν στο Πολυτεχνείο.

Οκτώβρης 78, 1978.

Λάκης Παππάς -Μια μέρα θα στο πω

Μια μέρα θα στο πω - Λάκης Παππάς 

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης 

Ποίηση: Τάσος Λειβαδίτης 

Δίσκος: Τραγούδια ερωτικά και χαμηλόφωνα 

Μια μέρα θα στο πω

το μαύρο παραμύθι εκείνο

το μαύρο μυστικό

που κλαίει μες στ' άσπρο κρίνο.

Κι ω! τότε, τότε.

Ποιος είναι μη ρωτάς

αυτός που στέκει εκεί στη δύση

πολύ να μ' αγαπάς

αυτός θα μας χωρίσει.

Κι ω! τότε, τότε.

Τάσος Λειβαδίτης - Μη χάνεις το θάρρος σου

 

Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Μη χάνεις το θάρρος σου

Μη χάνεις το θάρρος σου
εμείς πάντα το ξέραμε
πως δε χωράει
μέσα στους τέσσερις τοίχους
το μεγάλο μας όνειρο.

Εμάς τα σπίτια μας είναι όλοι οι δρόμοι
που στα σπλάχνα τους κοιμούνται
τόσοι σκοτωμένοι.

Θα θυμάμαι πάντοτε τα φιλιά σου
που κελαηδούσαν σαν πουλιά
θα θυμάμαι τα μάτια σου
φλογερά και μεγάλα
σαν δυο νύχτες έρωτα
μέσα στον άγριο πόλεμο.

Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Βρέχει στη φτωχογειτονιά

  Βρέχει στη φτωχογειτονιά '' ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ

Στίχοι : Τάσος Λειβαδίτης - Μουσική : Μίκης Θεοδωράκης LP - Πολιτεία του Μ. Θεοδωράκη (1976) Μικρά κι ανήλιαγα στενά και σπίτια χαμηλά μου Βρέχει στη φτωχογειτονιά βρέχει και στην καρδιά μου Αχ! ψεύτη κι άδικε ντουνιά που άναψες τον καημό μου Είσαι μικρός και δε χωράς τον αναστεναγμό μου Οι συμφορές αμέτρητες δεν έχει ο κόσμος άλλες Φεύγουν οι μέρες μου βαριά σαν της βροχής τις στάλες Αχ! ψεύτη κι άδικε ντουνιά που άναψες τον καημό μου Είσαι μικρός και δε χωράς τον αναστεναγμό μου.

Μίκης Θεοδωράκης-Τάσος Λειβαδίτης-Δραπετσώνα

 Σύνθεση, ενορχήστρωση & διεύθυνση ορχήστρας: Μίκης Θεοδωράκης

Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης Μπουζούκι: Μανώλης Χιώτης Ερμηνεία: Γρηγόρης Μπιθικώτσης [Πρόκειται για την πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού το 1960 σε δίσκο 45 στροφών. Λίγο αργότερα, το 1961, συμπεριλήφθηκε στον κύκλο τραγουδιών «Πολιτεία (Α’)».] Δίσκος: Γρηγόρης Μπιθικώτσης [50 χρόνια] / Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης τραγουδά Μίκη Θεοδωράκη Νο 1 [1960-1964] (2005)

Μ' αίμα χτισμένο, κάθε πέτρα και καημός κάθε καρφί του πίκρα και λυγμός Μα όταν γυρίζαμε το βράδυ απ' τη δουλειά εγώ και εκείνη όνειρα, φιλιά Το 'δερνε αγέρας κι η βροχή μα ήταν λιμάνι κι αγκαλιά και γλυκιά απαντοχή Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε ψυχή. Πάρ' το στεφάνι μας, πάρ' το γεράνι μας στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί Ένα κρεβάτι και μια κούνια στη γωνιά στην τρύπια στέγη του άστρα και πουλιά Κάθε του πόρτα ιδρώτας κι αναστεναγμός κάθε παράθυρό του κι ουρανός Κι΄ όταν ερχόταν η βραδιά μες στο στενό σοκάκι ξεφαντώναν τα παιδιά Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε καρδιά Πάρ' το στεφάνι μας, πάρ' το γεράνι μας στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί

Μίκης Θεοδωράκης - Δρόμοι που χάθηκα

 ΤΑ ΛΥΡΙΚΑ

Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Πρώτη εκτέλεση: Μίκης Θεοδωράκης

Δρόμοι που χάθηκα

γωνιές που στάθηκα

δάκρυα που πίστεψα

παιχνίδια στο νερό.

Πικρό το βράδυ φτάνει.

Νύχτες που έκλαψα

γέφυρες που έκαψα

άστρα π' αγάπησα

που πάω και τι θα βρω.

Πικρό το βράδυ φτάνει.

Λόγια που ξέχασα

φίλοι που έχασα

καημέ μεγάλε μου

ας πάμε τώρα οι δυο.

Πικρό το βράδυ φτάνε

Μίκης Θεοδωράκης-Την πόρτα ανοίγω το βράδυ

Μίκης Θεοδωράκης-Την πόρτα ανοίγω το βράδυ

Μίκης Θεοδωράκης - Μαρία Παπαγεωργίου

Γ.Μεράντζας, Μ.Πάππος, D. Kurti, Δ.Σίντος, Δ.Σπανού -Την πόρτα ανοίγω το βράδυ

(ζωντανά στην Απανεμιά)

Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης


Την πόρτα ανοίγω το βράδυ,
τη λάμπα κρατώ ψηλά,
να δούνε της γης οι θλιμμένοι,
να ’ρθούνε, να βρουν συντροφιά.


Να βρούνε στρωμένο τραπέζι,
σταμνί για να πιει ο καημός
κι ανάμεσά μας θα στέκει
ο πόνος, του κόσμου αδερφός.


Να βρούνε γωνιά ν’ ακουμπήσουν,
σκαμνί για να κάτσει ο τυφλός
κι εκεί καθώς θα μιλάμε
θα ’ρθει συντροφιά κι ο Χριστός.

Τάσος Λειβαδίτης-Μια γυναίκα

Ένα πλατύ, δροσερό χαμόγελο έτρεχε πάνω στο γυμνό κορμί σου
Σαν ένα κλωνάρι πασχαλιάς, πρωί, την άνοιξη
Έσταζες όλη από ηδονή, οι ερωτικές κραυγές μας
Τινάζονταν μέσα στον ουρανό σα μεγάλα γιοφύρια
Απ’ όπου θα περνούσαν οι αιώνες –α, για να γεννηθείς εσύ
Κι εγώ για να σε συναντήσω
Γι' αυτό έγινε ο κόσμος.
Κι η αγάπη μας ήταν η απέραντη σκάλα που ανέβαινα
Πάνω απ’ το χρόνο και το Θεό και την αιωνιότητα
Ως τ’ ασύγκριτα, θνητά σου χείλη.

« Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ» έλεγα.
Εσύ έβαζες βιαστικά το φόρεμά σου:
«Έχει ψύχρα απόψε».
Τα μάτια σου καρφώνονταν αδιάκοπα πάνω στην πόρτα
Με κείνο το ακαθόριστο βλέμμα
Που έχουν οι αιχμάλωτοι και τα κλειδωμένα παιδιά.
Κι έκλαιγα και σε φιλούσα παράφορα
Και σ’ αγκάλιαζα με απεγνωσμένα χέρια
Μα ήταν σα να ‘ξυνα με τα νύχια μου
Το αδιάφορο χώμα ενός τάφου
Που είχαν θάψει κι όλας ολόκληρη τη ζωή μου.

Τώρα βαδίζω άσκοπα στους δρόμους, κοιτάζω τις βιτρίνες
Προσπαθώ να συλλαβίσω ανάποδα τις επιγραφές των μαγαζιών
Αγοράζω κάστανα, και βρίζομαι με τους αστυφύλακες της τροχαίας
Που μου παρατηρούν αδιάκοπα πως σταματώ την κυκλοφορία.
Και κάθε τόσο: έφυγε, σκέφτομαι. Μα να που μπορώ και ζω!
Όπως μεγαλώνουν για λίγο ακόμα τα γένια και τα νύχια
Των νεκρών.

Πέρασαν μήνες. Κι είναι στιγμές που ξεχνάω
Ακόμα και το πρόσωπό της
Πασχίζω να θυμηθώ –τίποτα.
Μονάχα αυτό το βάρος στην καρδιά
Που είναι κάτι περισσότερο
Κι απ’ την ανάμνησή της.
Που είναι αυτή ολόκληρη μέσα μου.
Αν βρουν έναν άνθρωπο νεκρό έξω απ’ την πόρτα σου
Εσύ θα ξέρεις
Πως πέθανε σφαγμένος απ’ τα μαχαίρια των φιλιών
Που ονειρευότανε για σένα.

Από τα Ποιήματα (1958-1964).

Μανώλης Λιδάκης - Για να σε συναντήσω

Θάνος Ανεστόπουλος - Μια γυναίκα (Ποίηση Τάσος Λειβαδίτης) (30-4-2013)

Καζαντζίδης -Το σαββατόβραδο

Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Καζαντζίδης

Μοσχοβολούν οι γειτονιές

βασιλικό κι ασβέστη,

παίζουν τον έρωτα κρυφά

στις μάντρες τα παιδιά.

Σαββάτο βράδυ μου έμορφο

ίδιο Χριστός Ανέστη,

ένα τραγούδι του Τσιτσάνη

κλαίει κάπου μακριά.

Πάει κι απόψε τ' όμορφο

τ' όμορφο τ' απόβραδο,

από Δευτέρα πάλι

πίκρα και σκοτάδι.

Αχ, να 'ταν η ζωή μας

Σαββατόβραδο

κι ο Χάρος να 'ρχονταν

μια Κυριακή το βράδυ.

Οι άντρες σχολάν' απ' τη δουλειά

και το βαρύ καημό τους

να θάψουν κατεβαίνουνε

στο υπόγειο καπηλειό.

Και το φεγγάρι ντύνει, λες,

με τ' άσπρο νυφικό του

τις κοπελιές που πλένονται

στο φτωχοπλυσταριό.

Πάει κι απόψε τ' όμορφο

τ' όμορφο τ' απόβραδο,

.