Οδυσσέας Ελύτης - Μαρίνα

Μαρίνα, πράσινο μου αστέρι
Μαρίνα, φως του αυγερινού
Μαρίνα μου, άγριο περιστέρι
και κρίνο του καλοκαιριού

Δώσε μου δυόσμο να μυρίσω
λουίζα και βασιλικό
μαζί μ’ αυτά να σε φιλήσω
και τι να πρωτοθυμηθώ
τη βρύση με τα περιστέρια
των αρχαγγέλων το σπαθί
το περιβόλι με τ’ αστέρια
και το πηγάδι το βαθύ
τις νύχτες που σε σεργιανούσα
στην άλλη άκρη τ’ ουρανού
και ν’ ανεβαίνεις σε θωρούσα
σαν αδελφή του αυγερινού

Μαρίνα, πράσινο μου αστέρι
Μαρίνα, φως του αυγερινού
Μαρίνα μου, άγριο περιστέρι
και κρίνο του καλοκαιριού

Τα Ρω του έρωτα

Μίκης Θεοδωράκης & Οδυσσέας Ελύτης, Μαρίνα (με την Ντόρα Γιαννακοπούλου)

Νάνα Βενετσάνου - Μαρίνα

Νίκος Καζαντζάκης -Το τραγούδι της γυναίκας

                                          Νένα Βενετσάνου - Το τραγούδι της γυναίκας

Είμαι γυναίκα και πετάω
και κάνω ορθά τα δυο μου στήθη
και πια τη δύναμη μου δε βαστώ
και πόλεμο τη ρίχνω

Σήκωνω τ’ άρματα ξεκίνησα
κι αλί στα παλληκάρια

Είμαι γυναίκα δροσερή πηγή
και πλημμυρώ τον άμμο
και ρίχνω ανθούς
στη χέρσα τούτη γης
και ξεχειλίζει ανθρώπους

Είμαι γυναίκα και το θάνατο νικώ
με το φιλί μου
φωνάζει η νια, ξεπλέκει τα μαλλιά
και βάφει τα βυζιά της

Στο κάστρο πρώτη εστάθη η κοπελιά
μες στο δροσάτο ίσκιο
κι οι ρούγες ούλες απ’ τα πόδια της
σαν ποταμοί κινήσαν

Κι αυτή σηκώνει το βουερό λαιμό
γλυκό αρχινάει τραγούδι
σταθήκαν οι αγωγιάτες με τα ζα
ξεχάσθησαν οι μπροστάροι

Δεν είναι κάστρο αυτό που καίγεται
δεν είν’ φωτιά τσομπάνου
άντρα με κοπελιά
αρέστηκε και το στηθάκι ανοίγει

Είμαι γυναίκα, είμαι γυναίκα δροσερή πηγή

Στίχοι για το τραγούδι Το τραγούδι της γυναίκας Βενετσάνου Νένα του έτους 1994 σε στίχους Καζαντζάκης Νίκος και σύνθεση Μαμαγκάκης Νίκος από το album Εικόνες- Νένα Βενετσάνου.

Νίκος Γκάτσος - Έλα πάρε μου τη λύπη

Νένα Βενετσάνου - Έλα πάρε μου τη λύπη

                                        Ελένη Τσαλιγοπούλου - Έλα πάρε μου τη λύπη 

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις Είσαι ένα περιστέρι που πετάς στον ουρανό πάμε να βρούμε ένα αστέρι σε ένα κόσμο μακρινό Έλα να βρούμε ένα αστέρι που πετά ψηλά ψηλά στον ουρανό Είσαι ένα καρδιοχτύπι μου 'χεις κόψει τα φτερά έλα πάρε μου τη λύπη έλα δωσ' μου τη χαρά Είσαι ένα καρδιοχτύπι μου 'χεις κόψει τα φτερά Τα γαρίφαλα σου μέτρα σ' αγαπώ όσο κανείς κάνω την καρδιά μου πέτρα και προσμένω να φανείς Έλα και σε περιμένω στη γωνιά του δρόμου να φανείς

Νένα Βενετσάνου - Λιλήθ

 

Η σκέψη μου για σένανε

μες τη σκιά ας μένει.

Όμορφο όνομα, Λιλήθ,

γραφή μισοσβησμένη.

Μάτια βαθιά σαν έβενος,

γαλάζιο το κορμί σου.

Ποια χέρια σε καρφώσανε

στη μέση της αβύσσου!

Ζούμε άχαρες, μικρές ζωές

Ποια τα μάγια θα μας λύσει;

Μες τα σπίτια ζούμε σιωπηλές.

Ποια το φόβο θα νικήσει;

Παίζεις με φίλτρα μαγικά,

μάγισσα της αβύσσου.

Μένεις μακριά απ’ τη ζεστή

φωτιά του Παραδείσου.

Στα σκοτεινά σε ρίξανε,

μα εσύ γυμνή χορεύεις.

Γέννα ανήκουστη τολμάς

και διχασμούς φυτεύεις.

Ζούμε άχαρες, μικρές ζωές

Ποια τα μάγια θα μας λύσει;

Μες τα σπίτια ζούμε σιωπηλές.

Ποια το φόβο θα νικήσει;

Λουλούδι, νυχτολούλουδο,

μελαχρινό μου αηδόνι.

Φτεροκοπάς τον πόνο σου

στο σκοτεινό αλώνι.

Και νιώθω τα σκιρτήματα,

το φτερωτό σημάδι.

Δεν τ’ ονομάζω τίποτα.

Λιλήθ, πυκνό σκοτάδι.

Ζούμε άχαρες, μικρές ζωές

Ποια τα μάγια θα μας λύσει;

Μες τα σπίτια ζούμε σιωπηλές.

Ποια το φόβο θα νικήσει;

Μάνος Ελευθερίου - Παραθαλάσσια καφενεία

Είχα μια αγάπη από παιδί για κάποια καφενεία

που ήταν κοντά στη θάλασσα κι έβλεπαν ουρανούς,
που είχαν καλάμια στη σκεπή και μέσα, στη γωνία,
ένα σβηστό γραμμόφωνο για να σου φεύγει ο νους.

Χρόνια ζητώ να πιω καφέ σε τέτοια καφενεία,
να ακούγονται τα κύματα σαν άνεμου σιγή,
να βρω πώς είναι η θάλασσα σ’ αυτή την ιστορία
σε καφενεία που γερνούν κοντά της μια ζωή.

Τα ’φερε ανάποδα ο καιρός κι άλλαξε σ’ όλα κάτι
κι αναβολή σε αναβολή δεν βρήκα αυτό το απλό
κι ένα παραθαλάσσιο μικρό καφενεδάκι
που να με κάνει μια στιγμή γλυκά να ξεχαστώ.

                             Νένα Βενετσάνου - Παραθαλάσσια Καφενεία

Νένα Βενετσάνου - Μες στου Αιγαίου τα νησιά

 Νένα Βενετσάνου - Μες στου Αιγαίου τα νησιά - από το δίσκο "Η Νένα Βενετσάνου τραγουδά Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Μαμαγκάκη, Βενετσάνου"

Μουσική: Παραδοσιακό Στίχοι: Παραδοσιακό Διασκευή: Νένα Βενετσάνου Στίχοι ες στου Αιγαίου πρόβαλε να δεις Μες στου Αιγαίου, Αιγαίου τα νησιά Μες στου Αιγαίου τα νησιά άγγελοι φτερουγίζουν Και μέσα στο φτε πρόβαλ’ άστρι μου και μέσα στο φτε στο φτερούγισμα Α και μέσα στο φτερούγισμα τριαντάφυλλα σκορπίζουν Αιγαίο μου γα βοήθα Παναγιά Αιγαίο μου γαλήνεψε Ε ε αιγαίο μου γαλήνεψε τα γαλανά νερά σου Να `ρθούνε τα ξε πρόβαλε να δεις να `ρθούνε τα ξε τα ξενάκια σου Α, να ρθούνε τα ξενάκια σου στα ποθητά νησιά σου Ροδόσταμο να βοήθα Παναγιά ροδόσταμο να γίνουνε Α ροδόσταμο να γίνουνε Αιγαίο τα νερά σου

Νένα Βενετσάνου - Πάει Έφυγε Το Τραίνο

Σβήνει τ' αστέρι του βοριά στην ανηφοριά

κι ένα ποτάμι φωτεινό κυλάει στον ουρανό.

Κοιμούνται ακόμα τα παιδιά κάτω απ' τη ροδιά

και μ' ένα δάκρυ μου θολό τα μάτια τους φιλώ.

Πάει έφυγε το τρένο, έφυγες κι εσύ σταλαγματιά χρυσή

σταλαγματιά χρυσή.

Πάει χάθηκε το τρένο, χάθηκες κι εσύ σε γαλανό νησί

σε γαλανό νησί.

Πήρες απ' το καλοκαίρι στο μικρό σου χέρι

το λαμπερό τ' αστέρι και πήγες σ' άλλη γη.

Μ' όνειρα κι εγώ πηγαίνω να σε περιμένω

νερό σταματημένο σε δροσερή πηγή.

Πάει έφυγε το τρένο έφυγες κι εσύ σταλαγματιά χρυσή

σταλαγματιά χρυσή.

Νένα Βενετσάνου -Το μαγισσάκι

 Από τους χρόνους τους παλιούς τό 'χω βαθύ μεράκι,

να βγω στις πέρα θάλασσες να βρω το μαγισσάκι.

Τ' άπιαστο σαν αερικό,  στην εμορφιά του Μάης,

που αν κάνεις να τον μυριστείς,  αλίμονό σου εκάεις!

Έβγα,  έβγα μαγισσάκι χτύπα χτύπα το ραβδάκι.

Ντο και ρε και μι και φα μες στα ροζ τα σύννεφα.

Τι ζουμπούλια και τι κρίνα, τι και τούτα τι κι εκείνα!

Ντο και ρε και φα και μι, φούχτα μου και δύναμη.

Ποιος θα μου δώκει δύναμη κι ένα μακρύ καμάκι,

να βγω στις πέρα θάλασσες να βρω το μαγισσάκι.

Που 'ναι σπηλιά του ο ουρανός,  άγγελος η μαμά του

κι αφρός το φουστανάκι του,  στην άκρια του κυμάτου.

Χτύπα, χτύπα το ραβδάκι, γίνε το νερό στ' αυλάκι.

Φα και ρε και μι και ντο,  μες στο μπλε το ξάγναντο.

Τα παπιά και τα βαπόρια,  παν μαζί και πάνε χώρια.

Έξι,  τέσσερα κι οχτώ,  γούρι μου και φυλαχτό!

Ανοίξτε πύλες κι εκκλησιές,  ν' ανάψω ένα κεράκι.

Να κάνει θαύμα στα κρυφά για με το μαγισσάκι.

Που να κοιμάμαι ξυπνητός,  να τρέχω ξαπλωμένος

και να με λεν χωρίς καρδιά,  μα να 'μαι ερωτευμένος.

Έβγα,  έβγα μαγισσάκι, χτύπα χτύπα το ραβδάκι.

Ντο και ρε και μι και φα,  μες στα ροζ τα σύννεφα.

Τα παπιά και τα βαπόρια, παν μαζί και πάνε χώρια.

Έξι,  τέσσερα κι οχτώ,  γούρι μου και φυλαχτό!

Ποίηση Οδυσσέα Ελύτη  ("Tα ρω του έρωτα" -1972)

Μουσική: Νένα Βενετσάνου

Άλμπουμ: "Νέα Γη" (1996)

Paul Eluard-Au nom

Au nom du front parfait profond
au nom des yeux que je regarde
et de la bouche que j' embrasse
pour aujourd' hui et pour toujours

Au nom de l' espoir enterré

au nom des larmes dans le noir

au nom des rires dans la rue

au nom des rires qui font peur

de la douceur qui lie nos mains

sur une terre belle et bonne

 

Au nom des hommes en prison

au nom des femmes déportées

au nom des tous nos camarades

martyrisés et massacrés

pour n' avoir pas accepté l' ombre

 

Il nous faut drainer la colère

et faire se lever le fer

pour préserver l' image haute

des innocents partout traqués

et qui partout vont triompher

......................................................................................................................................................................

Στ' όνομα του μετώπου τέλειο και βαθύ

στ' όνομα των ματιών π' αντικρίζω

κι απ' το στόμα που φιλώ

για σήμερα και για πάντα

 

Στ' όνομα της θαμμένης ελπίδας

στ' όνομα των δακρύων στο σκότος

στ' όνομα των γέλιων μες το δρόμο

στ' όνομα των γέλιων που φέρνουν φόβο

απ' την τρυφεράδα που μας δένει τα χέρια

σε μια Γη καλή κι ωραία

 

Στ' όνομα των αιχμαλώτων

στ' όνομα των εξορισμένων γυναικών

στ' όνομα όλων των συντρόφων μας

βασανισμένων και σφαγμένων

γιατί δε δέχτηκαν τον ίσκιο

 

Πρέπει την οργή να μαζώξουμε        

πρέπει το σίδερο να υψώσουμε        

για να κρατήσουμε ψηλά την εικόνα   

των αθώων κυνηγημένων από παντού    

και που παντού θα θριαμβεύσουν      

Μετάφραση: Λευτέρης Παπαδόπουλος

Νένα Βενετσάνου - Au Nom

Δεν είν' αυγή να σηκωθώ - Μικράς Ασίας (ΕΡΤ, 1977)

 Αργό, καθιστικό τραγούδι από την περιοχή της Ερυθραίας, της Μικράς Ασίας.

Περιλαμβάνεται στο CD «Μικρασιάτικα τραγούδια» (1991). 

Για περισσότερες πληροφορίες: http://www.domnasamiou.gr/?i=portal.e....

Δεν είν' αυγή να σηκωθώ να μην αναστενάξω,

έβγα ήλιε μου κι έλα μίλιε μου

να γείρω στο προσκέφαλο κι από καρδιάς να κλάψω,

έβγα να σε δω να παρηγορηθώ.

Στ' Aλάτσατα 'ναι ένα βουνό Kαρανταή το λένε,

έλα ταίρι μου και πιάσ' το χέρι μου

που παν οι Aλατσατιανές και τον καημό τους λένε,

πάπια, χήνα μου να 'χεις το κρίμα μου.

                                Νένα Βενετσάνου - Δεν είν' αυγή να σηκωθώ

Federico Garcia Lorca - Μάνος Χατζιδάκις - Νένα Βενετσάνου-Ήταν καμάρι της αυγής

 

Νάνα Βενετσάνου - Ήταν καμάρι της αυγής ( Ματωμένος γάμος)

Φλέρυ Νταντωνάκη - Ήταν καμάρι της βροχής

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις Στίχοι: Federico Garcia Lorca Μετάφραση: Νίκος Γκάτσος Ερμηνεία: Νένα Βενετσάνου Άλμπουμ:Η Νένα Βενετσάνου τραγουδά Μάνο Χατζιδάκι – 1998

Ήταν καμάρι της αυγής και καβαλάρης όμορφος τώρα μια χούφτα χιόνι. Γύρισε κάμπους και βουνά και πανηγύρια πέρασε στην αγκαλιά των κοριτσιών. Ποιος το 'λπιζε να γίνουνε τα μούσκλια τα νυχτιάτικα στεφάνι στα μαλλιά του.

Σαπφὠ-απ. 55 Lobel-Page

κατθάνοισα δὲ κείσηι οὐδέ ποτα μναμοσύνα σέθεν
ἔσσετ΄ οὐδὲ ποκ΄ὔστερον· οὐ γὰρ πεδέχηις βρόδων
τὼν ἐκ Πιερίας· ἀλλ΄ ἀφάνης κἀν Ἀίδα δόμωι
φοιτάσηις πεδ΄ ἀμαύρων νεκύων ἐκπεποταμένα.

fr. 55

Όταν πεθάνεις πια, θα κείτεσαι εκεί κάτω και μήτε θα σε θυμάται
κανείς μήτε θα σε ποθεί· γιατί δεν έχεις μερίδιο στα ρόδα της Πιερίας.
Aλλά και στο παλάτι του θανάτου θενά τριγυρνάς αφανής,
ανάμεσα στους άψυχους νεκρούς, σαν πετάξεις από δω.

I.Ν. Καζάζης

Θα πεθάνεις και θα κείτεσαι, και μήτε
θ' απομείνει η θύμησή σου σε κανέναν,
μήτε και καημός για σε, τι οι Mούσες σού 'χουν
της Πιερίας αρνηθεί τα ρόδα, κι έτσι
και στον Kάτω Kόσμο ασήμαντη θα μείνεις,
σα βρεθείς με τις σκιές των πεθαμένων.

I. Θ. Kακριδής

ΚΑΙ ΘΑ ΄ΡΘΕΙ ΜΕΡΑ" Α. ΙΟΝΑΤΟΥ, Ν. ΒΕΝΕΤΣΑΝΟΥ

Σε ανασύνθεση και απόδοση απο τον Οδυσσέα Ελύτη.

Γαλάτεια Καζαντζάκη-Αμαρτωλό

Στη Σμύρνη Λέλα, Ηρώ στη Σαλονίκη,

στο Βόλο Κατινίτσα έναν καιρό...

Τώρα στα Βούρλα με φωνάζουν Νίκη...

Ο τόπος μου ποιός ήταν; Ποιοί οι δικοί μου;

Αν ξέρω, ανάθεμά με!

Σπίτι, πατρίδα μου έχω τα μπορντέλα...

'Ως κι οι αθώοι χρόνοι οι παιδικοί μου

θολές σβησμένες ζωγραφιές

κι είναι αδειανό σεντούκι η θύμησή μου!

Το σήμερα χειρότερο απ' το χτες

και τ' αύριο απ'το σήμερα θε να 'ναι...

Φιλιά από στόματα άγνωστα, βρισές

κι οι πολισμάνοι να με τραβολογάνε...

Γλέντια, καβγάδες ως να φέξει,

αρρώστιες, αμφιθέατρο του Συγγρού

κι ενέσεις 606.

Πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι

όλη η ζωή μου του χαμού...

Μ' από την κόλασή μου στο φωνάζω:

εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω.

                                                       Νένα Βενετσάνου -Αμαρτωλό 

                         

Νίκος Γκάτσος-Έλα πάρε μου τη λύπη

                                                 Νάνα Μούσχουρη - Έλα πάρε μου τη λύπη

                           Νένα Βενετσάνου - Έλα πάρε μου τη λύπη 

ΣΑΠΦΩ απ. 55 Lobel-Page

Κατθάνοισα δὲ κείσηι οὐδέ ποτα μναμοσύνα σέθεν
ἔσσετ΄ οὐδὲ ποκ΄ὔστερον· οὐ γὰρ πεδέχηις βρόδων
τὼν ἐκ Πιερίας· ἀλλ΄ ἀφάνης κἀν Ἀίδα δόμωι
φοιτάσηις πεδ΄ ἀμαύρων νεκύων ἐκπεποταμένα.΄

Σαπφώ

.......................................................................................

Όταν πεθάνεις πια, θα κείτεσαι εκεί κάτω και μήτε θα σε θυμάται
κανείς μήτε θα σε ποθεί· γιατί δεν έχεις μερίδιο στα ρόδα της Πιερίας.
Aλλά και στο παλάτι του θανάτου θε νά τριγυρνάς αφανής,
ανάμεσα στους άψυχους νεκρούς, σαν πετάξεις από δω.

Μετ. Ι.Ν. Καζάζης

 http://www.greek-language.gr/…/h…/poets/sappho/page_006.html