Κάτι με βασανίζει σαν ανάμνηση
Κάποιας ζωής, που ίσως δεν έχω ζήσει·
Κάτι, σαν πόθος για μιάν άλλη, που άδικα
Γυρεύει ο νούς μου να την παραστήση.
Κ' ενώ στο δρόμο σπάζουνε ακατάπαυτα
Τα βέλη της βροχής τα κρουσταλλένια,
Σαν καρφωμένο μ' έχει στο παράθυρο
Για κάτι που δεν ξέρω, μι' άγρυπνη έννοια.
Μα ως βλέπω κάποιους ίσκιους, που σαλεύουνε
Περαστικοί, θαμποί, κυνηγημένοι
Στα πεζοδρόμια επάνω, που φεγγίζουνε,
Μόνο μια πίκρα τότε μου απομένει
Και λέω, τις τωρινές πως βλέπω λύπες μου
Με τη βροχή στο δρόμο να γυρνάνε,
Καθώς γυρνάν τη νύχτα οι πόρνες οι άστεγες
Κ' ένα εραστή τους άγνωστο ζητάνε.
Πηγή: Ποίηση Μεσοπολεμική
