Khalil Gibran - Από τον «Κήπο του Προφήτη»

Να λυπάσαι το έθνος με το πλήθος τα δόγματα και την κούφια θρησκεία.

Να λυπάσαι το έθνος οπού ρούχα φορεί που δεν ύφανε το ίδιο

ψωμοτρώει από στάρι που εκείνο δε θέρισε

το κρασί του δεν γίνηκε απ’ τις δικές του πατούσες.

Να λυπάσαι το έθνος που δοξάζει μ’ εγκώμια

τον τραμπούκο σαν ήρωα

και τον κατακτητή του με την κίβδηλη λάμψη

θεωρεί ευεργέτη.

Να λυπάσαι το έθνος που αψηφά τους κινδύνους

μοναχά στα ονείρατα

μα και πάλι κιοτεύει το πρωί σαν ξυπνήσει.

Να λυπάσαι το έθνος που υψώνει φωνή

σε κηδείες μονάχα

και φουσκώνει σα διάνος σε ερείπια αρχαία.

Και που δεν ξεσηκώνεται παρά μόνο ανίσως

ο λαιμός του βρεθεί ανάμεσα σε σπαθί και κουτσούρι.

Να λυπάσαι το έθνος που έχει πολιτικό την αλεπού

τον σαλτιμπάγκο για φιλόσοφό του

και που η τέχνη του είναι τέχνη

πιθηκισμού και μπαλωμάτων.

Να λυπάσαι το έθνος που δέχεται

κάθε νέο αφέντη με σάλπιγγες

και τον διώχνει πνιγμένο στα «γιούχα»

για να φέρει μετά τον επόμενο με σαλπίσματα πάλι.

Να λυπάσαι το έθνος που οι σοφοί του από χρόνια βουβάθηκαν

κι οι σπουδαίοι του άντρες είν’ ακόμα στην κούνια.

Να λυπάσαι το έθνος που έχει γίνει κομμάτια

και που κάθε κομμάτι του παριστάνει το έθνος.

μετάφραση: Χ.Ε. Μαραβέλιας

Khalil Gibran - Ο προφήτης (απόσπασμα)

Κι ο υφαντής είπε, Μίλησέ μας για τα Ρούχα.

Κι εκείνος απάντησε:

Τα ρούχα σας κρύβουν πολλή από την ομορφιά σας,

κι ωστόσο δεν κρύβουν την ασχήμια σας.

Και μ' όλο που γυρεύετε στα ρούχα την ελευθερία

της ατομικότητας, μπορεί αυτά να γίνουν χαλινάρι

και αλυσίδα σας.

Μακάρι να μπορούσατε να ανταμώνατε τον ήλιο

και τον άνεμο πιο πολύ με το κορμί σας

και λιγότερο με τα ρούχα σας.

Γιατί η ανάσα της ζωής βρίσκεται στο φως

του ήλιου και το χέρι της ζωής είναι ο άνεμος.

Μερικοί από σας λένε, "Είναι ο βοριάς που ύφανε

τα ρούχα που φορούμε".

Κι εγώ λέγω, ναι, ήταν ο βοριάς,

Αλλά ο αργαλειός του ήταν η ντροπή σας,

και τα νήματά του το αδυνάτισμα των νεύρων σας.

Κι όταν τέλειωσε τη δουλειά του, γέλασε μέσα

στο δάσος.

Μη λησμονείτε ότι η σεμνότητα είναι σα μια

ασπίδα ενάντια στο μάτι του ακάθαρτου.

Κι όταν δε θα υπάρχει πια ακάθαρτος,

τι θα ήταν η σεμνότητα παρά δεσμά και βρώμισμα

της ψυχής,

Και μη ξεχνάτε πως η γη χαίρεται να αγγίζει τα

γυμνά σας πόδια και οι άνεμοι ποθούν να παίζουν

με τα μαλλιά σας.

Μετάφραση: Ευάγγελος Γράψας

Πηγή: Ο προφήτης-Ο κήπος του προφήτη, Εκδόσεις Μπουκουμάνης, 1974.

Αναδημοσίευση από: https://ennepe-moussa.gr/%CF%87%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82/%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%87%CE%B1-%CF%87%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%BB-%CE%B3%CE%BA%CE%B9%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BD-%CE%BF-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82

Salah Stétié - Στάχτη

 Ὁ ἥλιος πυρπόλησε τὸ ἡλιόσπιτο

Ἡ θανατηφόρα μουσικὴ ἔσβησε. Τὸ

     παιδὶ τῆς στάχτης

Εἶναι ὄμορφο καὶ παραμορφωμένο ἀπὸ ἕνα ἀεράκι ποὺ τὸ ἀποχαιρετᾶ.

Μέσα στὴν ἀπουσία τῆς φαντασίας

Ἡ μουσικὴ θὰ κοιμηθεῖ περιστοιχισμένη

Ἀπ᾽ ὅλα τὰ τύμπανα τοῦ τίποτα.

Τὸ σπίτι μου εἶναι θανατηφόρο

Τὸ σπίτι μου εἶναι ἀπὸ γυαλὶ

Ἕν᾽ ἀηδόνι τὸ φυλάει

Τὸ πιὸ βέβαιο ἀηδόνι: ἡ σιωπὴ

Μετάφραση:  Ηλίας Κεφάλας

Khalil Gibran - Αγάπη

Τότε η Αλμήτρα είπε:
Μίλησέ μας για την Αγάπη.
Κι εκείνος, ύψωσε το κεφάλι του κι αντίκρισε το λαό,
κι απλώθηκε βαθιά ησυχία.
Και με φωνή μεγάλη είπε:
Όταν η αγάπη σε καλεί, ακολούθησέ την,
Μ'όλο που τα μονοπάτια της είναι τραχιά
κι απότομα.
Κι όταν τα φτερά της σ' αγκαλιάσουν,
παραδώσου, μ' όλο που το σπαθί που είναι
κρυμμένο ανάμεσα στις φτερούγες της μπορεί
να σε πληγώσει.
Κι όταν σου μιλήσει, πίστεψέ την, μ' όλο που
η φωνή της μπορεί να διασκορπίσει τα όνειρά σου
σαν το βοριά που ερημώνει τον κήπο.
Γιατί, όπως η αγάπη σε στεφανώνει,
έτσι και θα σε σταυρώσει.
Κι όπως είναι για το μεγάλωμά σου,
είναι και για το κλάδεμά σου.
Κι όπως ανεβαίνει ως την κορφή σου
και χαϊδεύει τα πιο τρυφερά κλαδιά σου
που τρεμοσαλεύουν στον ήλιο,
Έτσι κατεβαίνει κι ως τις ρίζες σου
και ταράζει την προσκόλλησή τους στο χώμα.
Σα δεμάτια σταριού σε μαζεύει κοντά της.
Σε αλωνίζει για να σε ξεσταχιάσει.
Σε κοσκινίζει για να σε λευτερώσει από τα φλούδια σου.
Σε αλέθει για να σε λευκάνει.
Σε ζυμώνει ώσπου να γίνεις απαλός.
Και μετά σε παραδίνει στην ιερή φωτιά της
για να γίνεις ιερό ψωμί για του Θεού το άγιο δείπνο.
Όλα αυτά θα σου κάνει η αγάπη
για να μπορέσεις να γνωρίσεις τα μυστικά της καρδιάς σου,
και με τη γνώση αυτή να γίνεις κομμάτι της καρδιάς της ζωής.
Αλλά αν από το φόβο σου,
γυρέψεις μόνο την ησυχία της αγάπης
και την ευχαρίστηση της αγάπης,
Τότε, θα ήταν καλύτερα για σένα να σκεπάσεις τη γύμνια σου
και να βγεις έξω από το αλώνι της αγάπης.
Και να σταθείς στον χωρίς εποχές κόσμο όπου Θα γελάς,
αλλά όχι με ολάκερο το γέλιο σου, και θα κλαις,
αλλά όχι με όλα τα δάκρυά σου.
Ή αγάπη δε δίνει τίποτα παρά μόνο τον εαυτό της,
και δεν παίρνει τίποτα παρά από τον εαυτό της.
Ή αγάπη δεν κατέχει κι ούτε μπορεί να κατέχεται.
γιατί η αγάπη αρκείται στην αγάπη.
Όταν αγαπάς, δε θα 'πρεπε να λες:
«Ο Θεός είναι στην καρδιά μου»,
αλλά μάλλον "Εγώ βρίσκομαι μέσα στην καρδιά του Θεού.»
Και μη πιστέψεις ότι μπορείς να κατευθύνεις την πορεία της αγάπης,
γιατί η αγάπη,
αν σε βρει άξιο, θα κατευθύνει εκείνη τη δική σου πορεία.
Η αγάπη δεν έχει καμιά άλλη επιθυμία
εκτός από την εκπλήρωσή της.
Αλλά αν αγαπάς κι είναι ανάγκη να έχεις επιθυμίες,
ας είναι αυτές οι επιθυμίες σου:
Να λιώσεις και να γίνεις σαν το τρεχούμενο ρυάκι
που λέει το τραγούδι του στη νύχτα.
Να γνωρίσεις τον πόνο της πολύ μεγάλης τρυφερότητας.
Να πληγωθείς από την ίδια τη γνώση σου της αγάπης.
Και να ματώσεις πρόθυμα και χαρούμενα.
Να ξυπνάς την αυγή με καρδιά έτοιμη
να πετάξει και να προσφέρεις ευχαριστίες
για μια ακόμα μέρα αγάπης .
Να αναπαύεσαι το μεσημέρι και να στοχάζεσαι
την έκσταση της αγάπης.
Να γυρίζεις σπίτι το σούρουπο
μ’ ευγνωμοσύνη στην καρδιά.
Και ύστερα να κοιμάσαι με μια προσευχή
για την αγάπη που έχεις στην καρδιά σου
και μ' έναν ύμνο δοξαστικό στά χείλη σου.

Μετάφραση: Ευάγγελος Γράψας
Πηγή: "Ο κήπος του προφήτη", Εκδόσεις Μπουκουμάνης,1974

Νίκος Γκάτσος - Μάνα μου μάνα

Χρύσανθος- Μάνα μου μάνα

Βασίζεται στο Wa Habibi, Βυζαντινό Ύμνο της Μεγάλης Παρασκευής των Μαρωνιτών του Λίβανου.  Ελεύθερη απόδοση  στα ελληνικά από τον Νίκο Γκάτσο. Διασκευή εναρμόνιση από τον Χριστόδουλο Χάλαρη.

Πρώτη Εκτέλεση:  Χρύσανθος 

Δίσκος: Δροσουλίτες (1975)

Μάνα μου μάνα

στο δρόμο μου σπείρανε

πέτρα κι αψιθιά.

Μάνα μου μάνα

τα νιάτα μου γείρανε

κάτω απ’τα σπαθιά.

Ουρανέ μου

στείλε μου νερό

να ποτίσω την έρημο

να φυτρώσει

λουλούδι δροσερό

στο κορμί μου τ’αέρινο

μάνα μου μάνα

την άνοιξη φέρε μου 

πάνω στο σταυρό.

Μάνα μου μάνα

ηλιόλουστη μέρα μου

πότε θα σε βρω.

Ουρανέ μου

διώχ’τη συννεφιά

να περάσω τα σύνορα

κι ένα βράδυ

πάνω στα βουνά

να χτυπήσω τα σήμαντρα

μάνα μου μάνα

στα χέρια μου σήμερα

καίνε τα καρφιά.

Ουρανέ μου

στείλε μου νερό

να ποτίσω την έρημο

να φυτρώσει

λουλούδι δροσερό

στο κορμί μου τ’αέρινο

μάνα μου μάνα

τον ήλιο σου φέρε μου

πάνω στο σταυρό.

........................................................................................................................................................

Fairuz - Wa Habibi - A Good Friday Hymn

Πιστή απόδοση  στα ελληνικά

Αγαπημένε μου, σε τι κατάσταση είσαι!

Μάρτυρας έγινες, σε γέμισαν λαβωματιές.

Όταν στην ελαιώνα γονάτισες

προσευχήθηκε η γη, έκλαψαν οι ελιές…

Αγαπημένε μου, πώς φεύγεις!

Και η πίστη σου, θα χαθεί κι αυτή;