Alda Merini - Μια γυναίκα μόνο γνώρισα

Μια γυναίκα μόνο γνώρισα στον κόσμο

μαστόρισσα της ύλης και του φωτός,

πέτρα λεία και διαβρωμένη,

μαγεία του σύμπαντος κόσμου:

ήταν η μητέρα μου.

Γι’ αυτήν δεν μεγάλωσα ποτέ,

γινόμουν ξανά και ξανά κοριτσάκι

άπειρες φορές

για να νιώθω τα χέρια της

και όλους μου τους έρωτες εγκατέλειψα

για να μην τη βλέπω να υποφέρει.

Δεν θα το πιστέψεις

Δεν θα το πιστέψεις γυναίκα,

ασπίδα στο ίδιο μου το πλευρό,

πως έκλαψα για τη μοίρα σου

να υπάρχεις μοναχική,

να υπάρχεις στην καρδιά όλων.

Έγινες για τον άντρα που αγαπάς

ένα βαρύ φορτίο

που μόνον εσύ μπορείς

στο στήθος να βαστάς.

Αντίο γυναίκα

Αντίο γυναίκα,

θα πορευτείς αμόλυντη στον κόσμο

για να πεις πως ο άντρας χάθηκε,

εσύ, καρδιά του ψεύδους

εσύ, άρπα στην ατραπό μου

ακολουθώντας τα ίχνη σου

που έχασα στον άνεμο,

έγινα ένας έμπειρος πλοηγός

μια χτένα για τα μαλλιά σου.

Alda Merini Η θεϊκή μανία

Μετάφραση Έλσα Κορνέτη, Εκδόσεις Ρώμη 2020

Alda Merini - Δύο ποιήματα

 ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ

Δεν ξέρω αν υπάρχουν τα φτερά της πεταλούδας

Όμως είναι η σκόνη τους

που τα κάνει να πετάνε

Κάθε άνθρωπος έχει

τις μικρές σκόνες τού

παρελθόντος που οφείλει να αισθάνεται

επάνω του και που δεν πρέπει να χάσει

………………………………………………………………...

H ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

Πόσο ευωδιαστή είναι ξέρεις η ποίηση

είναι μια άνοιξη που επιστρέφει

μια ταραγμένη αγωνία, ένα ψέμα

για να τη συλλάβεις τρέχεις χίλια μίλια μακριά

και αφήνεις τους ανθρώπους διψασμένους

για τη μοναδική αγκαλιά σου

και τους προδίδεις κάθε μέρα

και όταν μάταια αναζητάς

αυτόν που σ΄εχει προδώσει, δεν γνωρίζεις

πώς προδίδεις κάθε μέρα

με την καρδιά

μτφρ: Ελσα Κορνέτη

περιοδικό ΤΟ ΚΟΡΑΛΛΙ

τχ: 17-18

Alda Merini - Οι ποιητές εργάζονται τη νύχτα

Οι ποιητές εργάζονται τη νύχτα

όταν ο χρόνος δεν είναι επιτακτικός,

όταν σιωπά ο θόρυβος του πλήθους

και τελειώνει το λυντσάρισμα των ωρών.

Οι ποιητές εργάζονται στα σκοτεινά

όπως τα νυκτόβια γεράκια ή τα αηδόνια

που με το πιο γλυκό τραγούδι

φοβούνται μη και προσβάλουν τον Θεό.

Όμως οι ποιητές, μέσα στη σιωπή τους

είναι πολύ πιο θορυβώδεις

κι από τον χρυσό θόλο των αστεριών.

Μετάφραση: Έλσα Κορνέτη

Alda Merini - Ποιήματα

ΘΡΗΝΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟ ΤΗΣ ΝΕΟΤΗΤΑΣ

Θρηνώντας τον άνεμο της νεότητας

ή το πρώτο αεράκι πολιτισμού

σε όλα όσα γίνονται και αφανίζονται

για να βρεις μόνο και μόνο το πρόσωπό σου:

τώρα είσαι πιο ζωντανός και μόνον

ο θάνατός σου είναι τόσο ισχυρός

που μοιάζει μ’ ένα μύθο

που μας αναστατώνει.

Πόσες θωρακισμένες πόρτες, Έρωτα,

έκλεισες στο πεπρωμένο;

ΕΡΩΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Γράφεις μια ερωτική επιστολή

όταν έχεις τον σπόρο

ενός μεγάλου στεναγμού

κι έπειτα θάψε τη στη μνήμη

διότι εγώ μπορώ να την ακούσω.

Το βράδυ, όταν κοιμάσαι,

δεν το γνωρίζεις, όμως εγώ σ’ αναζητώ:

το ψυχρό όριο του ονείρου μου

συνορεύει με το δικό σου,

ζούμε σε δύο ερήμους

που τη νύχτα γίνονται λόφοι

και γυμνώνω τα στήθη μου μέσα στη νύχτα

λαχταρώντας να τα δεις

ΓΙΑ ΤΟΝ GIOVANNI FALCONE

Η μαφία σκορπίζει,

η μαφία ξεθωριάζει,

η μαφία στοιχηματίζει,

η μαφία ορκίζεται

ότι η ύπαρξη δεν υπάρχει,

ότι ο πολιτισμός δεν υπάρχει,

ότι ο άνθρωπος δεν είναι φίλος του ανθρώπου.

Η μαφία είναι το μαύρο άλογο

της αποκάλυψης που βαστά στη σέλα του

ένα θνητό ανθρώπινο ράκος,

η μαφία κατηγορεί

τους νεκρούς της.

Η μαφία τους μνημονεύει

με κυκλώπειες κηδείες:

έτσι έγινε με σένα, Giovanni,

που σε κουβάλησαν στα χέρια

αυτοί που σε δολοφόνησαν.

ΗΜΟΥΝ ΕΝΑ ΠΟΥΛΙ

Ήμουν ένα πουλί

με λευκή απαλή κοιλιά

κάποιος μου έκοψε το λαιμό

για να γελάει εκεί πάνω,

δεν ξέρω.

Ήμουν ένα πελώριο άλμπατρος

και βόλταρα στις θάλασσες,

κάποιος σταμάτησε το ταξίδι μου,

χωρίς να δείξει έλεος.

Μα ακόμα και ξαπλωμένη στη γη

εγώ κελαηδώ για σένα

τα τραγούδια του έρωτα μου.

Μετάφραση: Έλσα Κορνέτη

περιοδικό Κοράλλι τεύχος 17-18

......................................................................................................................................................................

ΟΝΕΙΡΟ

Ω, όνειρο
που κάποτε ζητούσες ν’ αγαπήσεις
και να φανερωθείς από ένα άλλο όνειρο
σαν να υπήρχε η φιλοσοφία της βροχής
μέσα σε μια μούσα των λέξεων.
Η νεφέλη είναι απαραίτητη στον ουρανό
όπως η αποσύνθεση των άστρων, ω όνειρο
η ρίζα σου καθώς βυθίζεται στην ημέρα
γνωρίζει το δηλητήριο της θυσίας
της υπομονής όποιου δεν ακούει
όμως το βήμα του που αλλάζει όπως το νερό
είναι από μόνο του μια προδοσία.

*

ΤΟ ΑΝΘΟΣ

Το άνθος που διαρκεί όσο ένας αναστεναγμός
εκλύει η ψυχή μέσα στη σάρκα σου
και η ελαφριά ύπαρξή του διαρκεί
εις τους αιώνες.
Έτσι το τρυφερό σου βλέμμα
τρύπησε την καρδιά μου
ζυγίζοντας το μυστικό του μυαλού
κάθε στιγμή
για ένα όριο αιώνιο.

*Από τη συλλογή “Le Briglie D’ Oro” (“¨Τα Χρυσά Χαλινάρια”), εκδ. Scheiwiller, 2005. Μετάφραση: Έλσα Κορνέτη. Τα ποιήματα τα πήραμε από το βιβλίο “Alda Merini Θεϊκή μανία” (Επιλεγμένα ποιήματα 1951-2008), εκδ. Ρώμη, 2020.

Αναδημοσίευση από: https://tokoskino.me/

Alda Merini - Οι ποιητές δουλεύουν νύχτα

Οι ποιητές δουλεύουν νύχτα

όταν ο χρόνος δεν τους πιέζει

όταν καταλαγιάζει ο θόρυβος του πλήθους

και σταματούν οι ώρες το κυνήγι.

Οι ποιητές δουλεύουν στο σκοτάδι

σαν τα νυχτόβια πουλιά

γράφουν το πιο γλυκό τραγούδι

τρέμοντας μην προσβάλουν τον Θεό.

Οι ποιητές, ακόμα και στη σιωπή τους,

κάνουν περισσότερο θόρυβο

από ένα χρυσό θόλο μ’ αστέρια.

Μετάφραση: Σωτήρης Τριβιζάς

Alda Merini - Δύο ποιήματα

O Καμπούρης

Από τη συνηθισμένη πρωϊνή όχθη

κερδίζω σπιθαμή με σπιθαμή τη μέρα:

τη μέρα των τόσων γκρίζων

από την απουσία έκφρασης νερών.

Τη μέρα εγώ με κόπο την κερδίζω

ανάμεσα στις δυο όχθες που δεν μεταβάλλονται,

άλυτη κι εγώ η ίδια για τη ζωή

...και κανείς δεν με βοηθάει.

Μα κάποιες φορές

με πλησιάζει ένας καμπούρης χασομέρης

ένα σύμβολο-προαίσθημα χαράς

που φέρνει το δώρο μιας προφητείας παράξενης.

Κι επειδή βαδίζει προς συνάντηση της επαγγελίας

με κουβαλά στις πλάτες του.

Αυτή η αίσθηση όταν με φώναζες

στην κόρη μου

Αυτή η αίσθηση όταν με φώναζες

μαμά

όταν βρισκόσουν στην αυλή,

στην αυλή του τραγουδιού

κι έπαιζες ένα τόπι όλο δικό σου

μ' εκείνη την επιδέξια επανάληψή σου

στο σπίθισμα της εφηβείας:

ήταν ήδη μια εγκατάλειψη

και δεν το γνώριζα.

Alda Merini, Folia Divina, / Θεϊκή Μανία, επιμ.-μετάφραση Ελσα Κορνέτη, εκδ. Ρώμη, 2020.

Alda Merini - [Τα πιο όμορφα ποιήματα]

Τα πιο όμορφα ποιήματα
γράφονται πάνω στις πέτρες
με τα γόνατα πληγωμένα
και τα μυαλά οξυμένα απ’ το μυστήριο.
Τα πιο όμορφα ποιήματα γράφονται
μπροστά σ’ έναν άδειο βωμό,
κυκλωμένα από δυνάμεις
της θεϊκής τρέλας.

Μετάφραση: Ευαγγελία Πολύμου

Αlda Merini-Τα πιο όμορφα ποιήματα

Τα πιο όμορφα ποιήματα
γράφονται πάνω στις πέτρες
με τα γόνατα πληγωμένα
και τα μυαλά οξυμένα απ’ το μυστήριο.
Τα πιο όμορφα ποιήματα γράφονται
μπροστά σ’ έναν άδειο βωμό,
κυκλωμένα από δυνάμεις
της θεϊκής τρέλας.

Συλλογή:Οι καλύτερες μου φλέβες
Μτφρ:Ευαγγελία Πολύμου

Alda Merini-[Έτσι ο άγγελος που γίνεται δαίμονας]

Έτσι ο άγγελος που γίνεται δαίμονας,

ο δαίμονας που γίνεται άγγελος,

το σκοτεινό κακό,

ο φόβος του κακού

γίνονται η ζωντανή κόλαση του νου.

Και τότε ακούγεται το θείο καρδιοχτύπι

μιας ανέφικτης αναγέννησης,

και πάνω σ΄ εκείνες τις ακτές με τραγούδι

γεννιέται ίσως το βεληνεκές μιας γλώσσας

που κανείς δεν γνωρίζει,

και κανείς ποτέ δεν θα μιλήσει.

Όσο η ποίηση είν΄ η απόσταση

από σώμα σε σώμα,

όσο η ποίηση είν΄ έρωτας.

Μετάφραση: Ευαγγελία Πολύμου

(από τη συλλογή: Χτες Βράδυ Ήταν Έρωτας 1950-2010)

Alda Merini-Όταν σε ονειρεύομαι

Όταν σε ονειρεύομαι εγώ γίνομαι χλωμή σαν  

τον θάνατο. 

Τι φαινόμενο είν΄ετούτο  

που εγώ κι εσύ  

μέναμε αλλού φερμένοι απ΄τα χέρια του  

Θεού; 

Γιατί είμαστε δυο χέρια τόσο εύκολα που 

οποιοδήποτε είδωλο μπορεί να μας πάρει 

μακριά; 

Τι ήμασταν πριν; 

Τι θα γίνουμε ύστερα; 

Εγώ κάθε βράδυ βάζω τα καλύτερά μου ρούχα 

κι εσύ μου τα βγάζεις,  

όμως δεν θα καταφέρεις ποτέ να  

με κάνεις μια σκλάβα. 

Αν και γυμνή εγώ ντύνομαι σα βασίλισσα 

γιατί εγώ κι εσύ δεν αμαρτάνουμε ποτέ,  

γιατί εγώ κι εσύ ποτέ δεν ιδωθήκαμε. 

Κι όμως κάθε μέρα βλεπόμαστε, 

εντούτοις είμαστε απόλυτα φτωχοί 

και δεν χρειάζεται ούτε τον θάνατο 

ν΄αγοράσουμε 

γιατί η ζωή μας τον δίνει δωρεάν.

Απόδοση: Νεοκλής Κυριάκου

Alda Merini-Γράμμα

Αγάπη μου με άφησες,

το ξέρω, πόσα πράγματα μας εγκαταλείπουν

παίρνοντας άλλους δρόμους.

Όταν αρχίζει ένας έρωτας

προβλέπεται αιώνιος, σχεδόν όπως η ζωή:

για λίγο καιρό, για δυο, τρία, δέκα χρόνια

εσύ ήσουν η ζωή μου, ύστερα

με άφησες.

Βρέθηκα μπροστά

σ΄ ένα δίλημμα σκοτεινό όπως ο θάνατος,

δεν κατάλαβα το γιατί,

ούτε γιατί πρώτα άπλωσες τις ρίζες σου

βαθιά μέσα στη σάρκα μου, κι έπειτα

τις τσάκισες

προκαλώντας μου τρομερό κακό.

Συχνά αναλογίζομαι πόσα πράγματα κάνουν

οι άνθρωποι

ακόμα κι όταν κόβουν ένα δέντρο,

κανείς ποτέ δεν άκουσε

τα βογκητά ενός δέντρου που πέφτει.

Ωστόσο το δέντρο κραυγάζει, ουρλιάζει

το λουλούδι ουρλιάζει, το ανθρώπινο μυαλό ουρλιάζει.

Ήθελα να σε ρωτήσω γιατί το έκανες,

όμως δεν είναι αυτό που έχει σημασία

γιατί έτσι είναι η ζωή φτιαγμένη

γεμάτη από βάσανα και αγωνίες.

Εσύ με έκανες γυναίκα,

κάποτε ήμουν γραπωμένη στα βάσανα

της αγάπης σου˙

τώρα που δεν έχω πια ρίζες

βαδίζω ελεύθερη με τα δικά μου πόδια.

Μετάφραση: Έλσα Κορνέτη

Alda Merini-Γυναίκες σαν κι εμένα

Γυναίκες σαν κι εμένα δωρίζουν όνειρα,

ακόμα κι αν θα τα στερηθούν οι ίδιες.

Γυναίκες σαν κι εμένα δίνουν την ψυχή τους,

γιατί η ψυχή είναι σαν

μια σταγόνα νερό στην έρημο.

Γυναίκες σαν κι εμένα απλώνουν το χέρι

και σε βοηθούν να σηκωθείς, ριψοκινδυνεύοντας

να γκρεμιστούν κι αυτές με τη σειρά τους.

Γυναίκες σαν κι εμένα κοιτάζουν μπροστά,

έστω κι αν η καρδιά μένει πάντα κάποια βήματα πίσω.

Γυναίκες σαν κι εμένα

αναζητούν ένα νόημα στο να υπάρχουν και,

όταν το βρουν,

θα προσπαθήσουν να το διδάξουν

σ’ όποιον απλώς επιβιώνει.

Γυναίκες σαν κι εμένα,

όταν αγαπούν, αγαπούν για πάντα...

και όταν πάψουν ν’ αγαπούν είναι μόνο επειδή

σκλήθρες της ύπαρξης κείτονται

ανυπεράσπιστες στα χέρια της ζωής.

Γυναίκες σαν κι εμένα κυνηγούν ένα όνειρο…

το όνειρο ν’ αγαπηθούν γι’ αυτό που είναι

και όχι γι’ αυτό που οι άλλοι θα ’θελαν να είναι.

Μεταφραση. : Ευαγγελία Πολύμου

Alda Merini -Χαμογέλα γυναίκα

Γυναίκα χαμογέλα
πάντα χαμογέλα στη ζωή
κι όταν εκείνη δεν σου χαμογέλα.
Χαμογέλα στους ξοφλημένους έρωτες
χαμογέλα στη συντριβή σου
όπως και να'χει, χαμογέλα .
Θα είναι το χαμόγελο σου
φάρος για τους χαμένους ναυτιλομένους.
Θα είναι το χαμόγελο σου
ένα φιλί μητέρας,
ένα φτερούγισμα,
για όλους μία ηλιαχτίδα.

Μετάφραση: Λευτέρης Σιώμος.

Alda Merini -ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ

Επαναλαμβάνω συχνά, χαμηλόφωνα

πως πρέπει να ζήσω μόνο με αναμνήσεις

αφού μου έχουν μείνει λίγες μέρες.

Εκείνο που πέρασε

είναι σαν μην υπήρξε ποτέ.

Το παρελθόν είναι σαν μια θηλιά

που σφίγγει τον λαιμό του μυαλού μου

και μ’ αποδυναμώνει για ν’ αντιμετωπίσω το παρόν.

Το παρελθόν είναι μονάχα καπνός

γι’ αυτόν που δεν έζησε.

Εκείνο που κιόλας είδα

δεν αξίζει πια τίποτα.

Το παρελθόν και το μέλλον

δεν είναι πραγματικότητα

αλλά μόνο εφήμερες ψευδαισθήσεις.

Πρέπει να ελευθερωθώ από τον χρόνο

και να ζήσω το παρόν, αφού δεν υπάρχει άλλος χρόνος

παρά αυτή η καταπληκτική στιγμή.

Μετάφραση: Κωνσταντίνος Μούσσας

Πηγή:https://www.fractalart.gr/italian-poetry-v/

Alda Merini -Το βασίλειο των γυναικών

Υπάρχει ένα βασίλειο δικό σου
όπου κατοικώ τη νύχτα
κι οι γυναίκες γύρω σου
είναι τόσες, φίλη μου,
είν’ αινίγματα θλίψης
άλυτα για μας τους άντρες.

Πώς καίνε τα δάκρυα
πόσο ατέλειωτα φαίνονται
κανείς δεν βλέπει τις πληγές
που κουβαλάτε μέσα σας.

Στη βροχή του Θεού
καμιά φορά πνίγεται κανείς
μα καθαίρονται οι μνήμες
πριν είναι πολύ αργά.

Κοίτα τον ήλιο όταν δύει
ολόχρυσος και κοκκινίζει τη θάλασσα
η λάμψη είναι μέσα σας
δεν χάνεται ποτέ
μια και ξέρετε πως ίσως επιστρέψει ο ήλιος.

Είστε καλαμιές κι ο άνεμος σας λυγίζει
μα σείς πιο δυνατές από τις δρυς κι έτσι
και το κακό δεν μπορεί να σας πληγώσει.

Ένα χρυσό δεκανίκι
για να φτάσεις στον ουρανό
οι γυναίκες ακολουθούν τον έρωτα.

Καμιά φορά, φίλη μου,
νομίζεις πως πετάς
οι άντρες όμως δεν είν’ άγγελοι.

Κλαίτε αντί γι’ αυτούς
γι’ αυτό σας διάλεξαν
και κρύβετε το πρόσωπο
γιατί η θλίψη λάμπει.

Ένα μυστήριο που ποτέ
ο νους δεν συλλαμβάνει
αν κάποιος χάνεται στη ζωή
η μουσική δεν σταματά.

Κοίτα τον ήλιο όταν δύει
ολόλαμπρος και κοκκινίζει τη θάλασσα
η λάμψη είναι μέσα σας
δεν χάνεται ποτέ
γιατί ξέρετε ότι ο ήλιος μπορεί να επιστρέψει
μετά το σκοτάδι πάλι ο ήλιος.

Και αν περάσ’ η καταιγίδα
πρώτες ξαναβρίσκετε τη φωνή
πάντα βασίλισσες εσείς
φως και κόλαση κι ύστερα πια
και το κακό ανίκανο να σας πληγώσει.

Mετάφραση: Ζωή Μπέλλα

Πηγή:https://www.facebook.com/profile.php?id=100003280891822&__tn__=%2CdK-R-R&eid=ARD9JYHdpBz2J9gRrDunxBlDVEulCAhVuac4YZdla6nkrkzityFdrVmCbhLTjgdPzlp4g2XrGOxGGPVy&fref=mentions

Άλντα Μερίνι-[Ένα Ποίημα Δυό Ερμηνείες]

Δεν έχω ανάγκη από χρήματα.

Έχω ανάγκη από αισθήματα,
από λέξεις, από λέξεις σοφά διαλεγμένες,
από λουλούδια που τα λένε σκέψεις,
από ρόδα που τα λένε παρουσίες,
από όνειρα που κατοικούν τα δέντρα,
από τραγούδια που κάνουν τ’ αγάλματα να χορεύουν,
από άστρα που ψιθυρίζουν στ’ αυτί των εραστών.
Έχω ανάγκη από ποίηση,
εκείνη τη μαγεία που καίει το βάρος των λέξεων,
που ξυπνά τις συγκινήσεις και φέρνει καινούργια χρώματα.



Alda Merini (1931-2009)

[Μετάφραση: Ευαγγελία Πολύμου]

Πηγή:https://www.bibliotheque.gr/article/67424