Alda Merini-Γράμμα

Αγάπη μου με άφησες,

το ξέρω, πόσα πράγματα μας εγκαταλείπουν

παίρνοντας άλλους δρόμους.

Όταν αρχίζει ένας έρωτας

προβλέπεται αιώνιος, σχεδόν όπως η ζωή:

για λίγο καιρό, για δυο, τρία, δέκα χρόνια

εσύ ήσουν η ζωή μου, ύστερα

με άφησες.

Βρέθηκα μπροστά

σ΄ ένα δίλημμα σκοτεινό όπως ο θάνατος,

δεν κατάλαβα το γιατί,

ούτε γιατί πρώτα άπλωσες τις ρίζες σου

βαθιά μέσα στη σάρκα μου, κι έπειτα

τις τσάκισες

προκαλώντας μου τρομερό κακό.

Συχνά αναλογίζομαι πόσα πράγματα κάνουν

οι άνθρωποι

ακόμα κι όταν κόβουν ένα δέντρο,

κανείς ποτέ δεν άκουσε

τα βογκητά ενός δέντρου που πέφτει.

Ωστόσο το δέντρο κραυγάζει, ουρλιάζει

το λουλούδι ουρλιάζει, το ανθρώπινο μυαλό ουρλιάζει.

Ήθελα να σε ρωτήσω γιατί το έκανες,

όμως δεν είναι αυτό που έχει σημασία

γιατί έτσι είναι η ζωή φτιαγμένη

γεμάτη από βάσανα και αγωνίες.

Εσύ με έκανες γυναίκα,

κάποτε ήμουν γραπωμένη στα βάσανα

της αγάπης σου˙

τώρα που δεν έχω πια ρίζες

βαδίζω ελεύθερη με τα δικά μου πόδια.

Μετάφραση: Έλσα Κορνέτη