Σας ξαναβρίσκω σχήματα, γαλάζια χρώματα, ουρανοί,
χρυσέ μου αιθέρα ξάστερε, γραμμή, απαλή, μνημεία
παλιά κι αρχαία χαλάσματα, κ’ εσένα, ω μέρα φωτεινή
στρωτή, γαλήνια που γελάς μετ’ απ’ την τρικυμία.
Κ’ εσένα δείλι που γυρνάς, απ’ τα λαγκάδια τα γυμνά
σαν το κοπάδι που ο καλός πρωτάρης πάει στη στάνη
μενεξεδένιο να περνάς απ’ τα περήφανα βουνά
στην άλικη τη θάλασσα για το στερνό λιμάνι.
Νουμάς 15/7/1922 Αρ.764
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου