Εντουάρντο Γκαλεάνο-«Σε σκοτεινούς καιρούς»

 «Σε σκοτεινούς καιρούς, ας έχουμε αρκετό ταλέντο για να ρισκάρουμε να πετάμε μες στη νύχτα σαν τις νυχτερίδες. Σε σκοτεινούς καιρούς, ας είμαστε αρκετά υγιείς για να κάνουμε εμετό τα ψέματα που μας αναγκάζουν να καταπίνουμε κάθε μέρα.

Σε σκοτεινούς καιρούς ας είμαστε αρκετά γενναίοι για να έχουμε το θάρρος να είμαστε μόνοι και αρκετά γενναίοι για να ρισκάρουμε να είμαστε μαζί.

Σε σκοτεινούς καιρούς ας είμαστε αρκετά ώριμοι ώστε να ξέρουμε πως μπορούμε να είμαστε συμπατριώτες και σύγχρονοι με όλους εκείνους που έχουν τη θέληση για ομορφιά και τη θέληση για δικαιοσύνη, επειδή δεν πιστεύουμε στα σύνορα του χάρτη ούτε του χρόνου.

Σε σκοτεινούς καιρούς, ας είμαστε αρκετά ξεροκέφαλοι ώστε να συνεχίζουμε να πιστεύουμε σε πείσμα των γεγονότων, ότι το να είσαι άνθρωπος αξίζει τον κόπο.

Σε σκοτεινούς καιρούς ας είμαστε αρκετά τρελοί ώστε να μας λένε τρελούς.

Σε σκοτεινούς καιρούς ας είμαστε αρκετά έξυπνοι ώστε να είμαστε ανυπάκουοι όταν δεχόμαστε εντολές αντίθετες προς τη συνείδησή μας και αντίθετες προς την κοινή λογική μας».

Εντουάρντο Γκαλεάνο

Μετάφραση, Δημοσίευση: Pressenza-Eλληνική Συντακτική Ομάδα

.................................................................................................................................................................................

*“In dark times, let’s be skillful enough to learn how to fly in the darkness like bats.

Let’s be healthy enough to vomit the lies we’re obliged to swallow each day.

Let’s be brave enough to have the courage to be alone and brave enough to choose the risk of being together because teeth have no use out of the mouth and fingers make no sense without hands.

Let’s be experienced enough to know that we may be compatriots and contemporaries of all who have a will of beauty and a will of justice no matter where they were born or when they led because we don’t believe in the borders of maps or time.

Let’s be stubborn enough to go on believing, against all evidence, that the human condition is worth the trouble because…we are still unfinished.

Let’s be crazy enough to be called “crazy” like the Argentinean madres in Plaza de Mayo—the “locas,” the nuts—who refused to forget in times of obligatory amnesia.

And let’s be clever enough to be disobedient when we receive orders in contradiction with our conscience—or against common sense.”

~ Eduardo Galeano, Uruguayan author and voice of conscience, in a public dialogue with Arundhati Roy, May 2006, New York City.