Τάκης Παπατσώνης-Εν ώρα θερινή (αποσπάσματα)

Έχω αντικρύ μου τις δήθεν δροσιές αυτού του κήπου.
Πότε πια θα περάσει ο μπερδεμένος κόμπος των ζεστών ημερών.
Πότε πια θα περάσουμε τον κατάξερο κάβο των ζεστών ημερών.
Πιέζομαι να καταλάβω αυτό που λένε Θαύμα του Ήλιου.
Αυτό που λένε φως της Ελλάδας ή Απολλώνιαν Αίγλη,
ο μισός εαυτός μου μονάχα το νιώθει, ο άλλος μισός
το απωθεί. Άλλωστε με το να παρατραβά
ο κόμπος των ζεστών ημερών, έγινε μια σκονισμένη
μουντάδα όλος ο ουρανός· και τα βουνά
με τις γαλήνιες γραμμές, Πεντέλες, Υμηττοί,
είναι σαν είδη για ξεσκόνισμα, τόσο βουτημένα
στις ανταύγειες της δύσπνοιας. Έφυγε και ο Απόλλωνας,
εφύγαν κι οι Δρυάδες, πάνε μακριά από την αναμμένη πέτρα.


[...]

Να συλλογιστεί κανείς, που κλαίνε στις κηδείες οι ακροατές!
Από την ψωραλέα συνήθεια βέβαια και από το θέαμα το πομπώδες.
Γιατί στο βάθος δεν έχει τίποτα λυπητερό, να κλαίει κανείς.
Γιατί στο βάθος αυτής της ιστορίας είναι όλη η ανάβλυση του φρέατος της ζωής.
Είναι η μύχια συνάντηση της καρδιάς των άστρων.
Είναι ταξίδι για την ένωση με την ουσία της ρίζας των δέντρων.
Είναι η απόθεση στη γης. Γη της δροσιάς, και της ευμάρειας.
Του σίτου και του ελαίου, των πουλιών και των θερίων.

[...]

Τι να γίνει· και καλύτερες ώρες θαρθούνε.

Χειμώνες με τα ωραία λευκά και της Βροχής

οι υγρές συμφωνίες οι ραβδωτές. Άλλα δέντρα

θα φυλλορροήσουν και άλλα θα επιζήσουν κατά το νόμο.

Θαρθεί των ξερών κορμών και κλώνων η κόκκινη βασιλεία.

Θα γυαλίσει η πλάκα τ' ουρανού, θα ξαναστιλβωθεί,

θ' αναλάμψουνε τ' άστρα πλυμένα στο κρύο και στη βροχή.

Θα ξαναστράψει το μυαλό της ζωής σε γρήγορη δουλειά.

Πηγή:http://www.snhell.gr/references/quotes/writer.asp?id=258