Σοφία Ι. Φίλντιση-Ποιήματα

 

Σοφία Ι. Φίλντιση (Βανάδα Τριφυλίας 1937- Καλαμάτα 27 Απριλίου  2011)

 

Αναζήτηση

 

Ακούμπησα την παλάμη μου,

στη λάσπη του Φθινόπωρου

και στερνά την απώθεσα στον ήλιο...

Κείνος έψησε το λασπωμένο σχήμα του χεριού μου

που υψώθηκε στον ουρανό,

χωματένιο σύμβολο αναζήτησης…

Μα μένει πάντα μια χούφτα άδεια,

που πλανιέται στο άπειρο,

σκουντουφλώντας σε μετεωρίτες…

 

Πάνω στη φτερούγα ενός πουλιού

έγραψα ένα μήνυμα και τάφησα να φύγη…

Μα το πουλί στο κάβο αγαπήθηκε με γλαροπούλι,

και το μήνυμα έμεινε στο νυφικό κρεβάτι των πουλιών,

στους βράχους και τα φύκια,

να το κλωθά η υπομονή…

Ώσπου κάποτε Ροβινσώνες χαμένοι,

Θ’ αναζητήσουμε το μήνυμα…

 Και θάρθη ο καιρός…

 Θάναι τότε που τα βράχια,

 Θα γιομίσουνε γλαροπούλια λευκά,

 με μάτια κόκκινα από τη προσμονή,

 από την έκσταση της Ύπαρξής σου…

 

Πηγή: Σοφία Ι. Φίλντιση, Στιγμές: Ποιήματα. Αθήνα 1972, σ. 13.

 

Τάχα

Τα τραίνα σφύριξαν και τρέξανε

στη μεριά που χάθηκαν τα χελιδόνια…

και κείνα ανταμώσανε τα καράβια.,

που τη ρώτα τους κανονίζουν οι πεθυμιές μας…

Και τραβάμε τους δρόμους,

που ορίζουνε τα τραίνα, τα χελιδόνια, τα καράβια…

Τάχα που πάμε…

Πηγή: Σοφία Ι. Φίλντιση, Στιγμές: Ποιήματα. Αθήνα 1972, σ. 19.

[άτιτλο]

Δανείστηκα θάρρος,

Από τις μυγδαλιές που ανθίζουν

Στον κήπο μου τον Μάρτη…

Κουράγιο από τα μυρμήγκια που κουβαλάνε

Καρπούς μεγαλύτερους από το κορμί τους…

Πήρα το γέλιο κάποιου παιδιού,

για να μπορώ να καρτερώ και ν’ αντέχω….

 

Πηγή: Σοφία Ι. Φίλντιση, Στιγμές: Ποιήματα. Αθήνα 1972, σ. 23.

 

    [άτιτλο]

 

Θέλω να κάνω μια χώρα,

δίχως φυλακές και δικαστές…

Χωρίς διαφορές…

Χωρίς μικρούς και μεγάλους.

Να τη ζώνουν κόκκινα γεράνια,

και χωράφια μ’ ανθισμένες φράουλες και τριφύλλια…

Να μην είμαι αφέντης

να είμαι ένας απ’ όλους.

 

Πηγή: Σοφία Ι. Φίλντιση, Στιγμές: Ποιήματα. Αθήνα 1972, σ. 28.

   [άτιτλο]

Μέτρησα τα λάθη μου,

Κι ήταν πιότερα από τα παράπονά μου…

κι έπαψα να κάνω λάθη…

Μα τα παράπονά μου,

γινήκαν πιότερα….

 

Πηγή: Σοφία Ι. Φίλντιση, Στιγμές: Ποιήματα. Αθήνα 1972, σ. 32.

 

Αναζητήσεις

Αναζητώ το πατέρα μου…

Χάθηκε το 1900 τόσο,

για μια άθλια υπόθεση,

τον πόλεμο…

Είχε σκούρα μάτια,

Και γαλανή ψυχή…

Είχε τέσσερα παιδιά,

και μια σύντροφο…

Όποιος γνωρίζει κάτι

ας τηλεφωνήση στον αριθμό

προσδοκία…

 

Πηγή: Σοφία Ι. Φίλντιση, Στιγμές: Ποιήματα. Αθήνα 1972, σ. 38.

 

                                                               [άτιτλο]

Κοιμήσου,

των χειλιών σου οι άκρες χλευάζουν

τους θάνατους, έτοιμες

να τραγουδήσουν, φυσαρμόνικες,

την ώρα που ξυπνούν τα πουλιά

που νίβονται οι άκριες του ήλιου

στις μυστικές λίμνες των βουνών…

Και γω…

Εγώ δεν μπορώ στις άκριες των χειλιών σου

νάμαι…

Ένα πουλί πιασμένο στην ξώβεργα

Των αδυσώπητων τ’ ανθρώπου πεπρωμένων…

Και που ποτέ στις λίμνες των βουνών…

δε θα λουστώ…

[…]

Κοιμήσου,

κι εγώ να σου μιλώ μπορώ,

με των ματιών μου το γαλάζιο…

Να σου μιλώ για τ’ όνειρο

Που ‘δα ξυπνή…

Είτανε, λέει,

στου πελάγου την καταγάλανη γραμμή,

ένα πουλί που σου μοιαζε..

Κι είχε το ένα του φτερούγι,

τσακισμένο!

Και γω,

εγώ πήρα και το τάισα

και κάντιο του βαλα στα χείλη…

Πηγή: Σοφία Ι. Φίλντιση, Ερωτικά. Καλαμάτα  1986, σ. 10, 15.

 [άτιτλο]

Θα σε χαρίσω στην άνοιξη,

Απ’ τ’ όνομά σου να δόσει

στα λουλούδια ονόματα,

απ’ των ματιών σου το πράσινο

στους κισσούς φύλλα,

απ’ των ονείρων σου το μάτωμα

καρδιές ολοκόκκινες πάνω στο φουστάνι

απείραχτου κοριτσιού…

Θα σε χαρίσω στην άνοιξη

Εκείνη ξέρει να πολλαπλασιάζει

στο άπειρο την ομορφιά…

 

Πηγή: Σοφία Ι. Φίλντιση, Ερωτικά. Καλαμάτα  1986, σ. 35.

[άτιτλο]

Αγάπη

χάντρα στο κούτελο του ανέμου

χρυσή κλωστή

στο κόκκινο γιλέκο του ήλιου

κουκούλι μονόγραμμα

στο μαξιλάρι του νερού…

Αγάπη!

Στάλα βροχής

Στην απάτητη στάλα της καρδιάς μου.

Πηγή: Σοφία Ι. Φίλντιση, Ερωτικά. Καλαμάτα  1986, σ. 53.

Ελένη

Είμαι δω Ελένη,

εδώ που η έφηβη θάλασσα

την πανοπλία της έχασε

 ναυάγιο σε απύθμενα βάθη…

Πως αλλοιώς τα ναυάγια

Την ηλικία της θάλασσας

θ’ αποχτούσαν…

 

Είμαι εδώ Ελένη

να απλώνω τις βρεγμένες σου κοτσίδες

δίχτυα στο Ιόνιο

μέσα τους να πιαστούν

κοράλλια και ιππόκαμποι…

Καιρός να πάψει

και το δικό τους το ταξίδι…

 

Πηγή: Σοφία Ι. Φίλντιση, Ελένη. Καλαμάτα  1984, σσ. 9-10.

[...]

Είμαι δώ Ελένη

τη μορφή σου να φτιάχνω με τσακισμένα κατάρτια…

Λείπουν τα μάτια σου

δυο πελώριες εληές

που ολονυχτίς ταξίδεψαν στο ποτάμι

από το λιοτρίβι των βουνών…

Λάδι στο καντήλι

που έσβησε κάτω από τα δασά σου ματόκλαδα

υποταγή

στην αρμονία

της πιο πικρής σιωπής…

 

Είμαι δω Ελένη

να φτιάχνω στην άμμο ανοχύρωτες πόλεις

με στέγες και μπαλκόνια από θάλασσα…

Με κληματαργιές

Που απλώνονται πάνω σε λόχμες

μεθυσμένα μέταλλα Ελένη

που μπήχτηκαν μέσα μας

τη ρίζα μας κόβοντας στα δύο…

 

Πηγή: Σοφία Ι. Φίλντιση, Ελένη. Καλαμάτα  1984, σσ. 15-16.

Θέμης Ανδρεάδης-Αν μου δίνανε

Μουσική : Μίμης Πλέσσας Στίχοι : Σοφία Φίλντιση απο το άλμπουμ : ''Σταθμός 0 '' 1973 Columbia - Emial Αν μου δίνανε μονάχα Ένα γέλιο από παιδί Κι ενός γέρου τη σοφία άλλη θα `φτιαχνα τη γη Και θα γέμιζα τον κόσμο περιστέρια Και στα σύνορα θα φύτευα παρτέρια Αν μου δίνανε μονάχα Στάλα πίστη από τυφλό Και τα μάτια ενός κουρσάρου Σ’όλους θά `βαζα μυαλό Και θα γέμιζα τον κόσμο περιστέρια Και στα σύνορα θα φύτευα παρτέρια Αν μου δίνανε μονάχα Ένα χτύπο από καρδιά Και σημαία ενός πολέμου Χίλια θά’ντυνα παιδιά Και θα γέμιζα τον κόσμο περιστέρια Και στα σύνορα θα φύτρωναν παρτέρια

Δήμητρα Γαλάνη: Σταθμός Μηδέν

Ερμηνεία : Θέμης Ανδρεάδης Μουσική : Μίμης Πλέσσας Στίχοι : Σοφία Φίλντιση απο το άλμπουμ : ''Σταθμός 0 '' 1973 Columbia - Emial

Κατευόδιο σου ετοιμάζω στο σταθμό μηδέν με τα μάτια σε αγκαλιάζω που γελώντας κλαιν μου΄χεις τάξει να γυρίσεις μοναχή μου μη μ΄αφήσεις Και σφυράει το μαύρο τραίνο και στην άκρη κλαιν και θαρρώ πως θα πεθάνω στο σταθμο μηδέν μου φωνάζεις θα γυρίσω μοναχή δε θα σ΄ αφήσω Πόσοι μίσεψαν το βράδυ στο σταθμό μηδέν δεν μπορώ να τους μετρήσω τα δυό μάτια κλαιν μου΄χεις τάξει να γυρίσεις μοναχή μου μη μ΄αφήσεις Τώρα προχωράει το τραίνο στο σκοπό μηδέν και θαρρώ πως θα πεθάνω στο σταθμό μηδέν θα γυρίσει κάποιο τραίνο θα ΄μαι δω να περιμένω