Γιώργος Θέμελης-Τέταρτο διάστημα

Ανεμπόρευτη η ψυχή μου, ανοικονόμητη,
φτώχυνε και πείνασε
Από πολλήν αγάπη, από πολλή σπατάλη
ανανταπόδοτη

Φτώχυνε η ψυχή μου, φτώχυνε και πείνασε,
δεν θυροδέρνει

Με ψίχουλα τρέφεται, με υπολείμματα,
περιβολή από ράκη
Το αυλακωμένο πρόσωπο στο ξεφτισμένο πέπλο

Μάταιη οδύνη! — την ψυχή σου
Μπορείς να την πουλήσεις
την ανυπόφορη
Μπορείς να τη βγάλεις στο σφυρί παλαιών αντικειμένων
και ν’ αγοράσεις μιαν άλλη ψυχή
τριμμένη, ανώδυνη, φτηνή

Μπορείς να ξεπουλήσεις την άχρηστη θλίψη σου

Έδωσα, μοίρασα – δεν πήρα, δεν εμπορεύτηκα
Το απόθεμα της Δωρεάς της παραχωρημένης

Ό,τι μου δόθηκε, μου δόθηκε για να δοθεί
Λάφυρο της ανεξαγόραστης εξαγοράς, πίσω δεν παίρνεται
Με λίγο αίμα ακόμα, μ’ ένα κομμάτι κρέας

Ο σάκος μου κενώθηκε, ο σάκος μου ο δερμάτινος

Έπρεπε να οικονομείς το ανοικονόμητο, έπρεπε ν’ αποταμιεύεις
Τον εαυτό σου κλέβοντας, κόβοντας από πάνω σου
Με υπεξαίρεση, με αποκοπή γυμνή, μ’ ένα μαχαίρι
Κομμάτι από τη σάρκα σου, λίγο από το χώμα σου

Χώμα για το χώμα, για την οφειλή της γης
Ο χρεώστης είμαι ο ανεξόφλητος, ο υποθηκευμένος
Όλος
τον Πιστωτή τον άτεγκτο, τον Αργυραμοιβό ψυχών και σωμάτων

Τον τελευταίον οβολό, την τελευταίαν ελπίδα…

Στην αγοραπωλησία των υποστάσεων
(Ζώα και Όντα κατά κεφαλήν)
Πολύ φτηνή τιμή το τίμημά σου:
Σε υπολογίζουν κατά το βάρος: σάρκα-οστά
Σε διατιμούν: αργύρια τριάντα.

Από το βιβλίο Οίκος εμπορίου [Ποίημα από σκηνής σε δύο φωνές και χορό] (1974) του Γιώργου Θέμελη

Πηγή:https://thepoetsiloved.wordpress.com/category/%CE%B2%CE%AF%CE%BA%CF%85-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B4%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%85/%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B8%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF/%CE%B8%CE%AD%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82/