Όταν φυσάει στην Αθήνα και είστε όλοι στα νησιά
παίζουμε κουκλοθέατρο
με τα ρούχα που έχετε ξεχάσει απλωμένα στο μπαλκόνι
χορεύουμε ικαριώτικα με τα πουκάμισα τ' αδειανά
κάποια τα σκίζουμε
άλλα τα κλέβουμε
και κάποια άλλα
πιο αιμοδιψή και πονηρά
μας εκβιάζουνε
για να μην σας πούνε
τι τους ψιθυρίζουμε.
Η σάρκα στάζει στο μπαλκόνι
Ο Αύγουστος είναι γοργόνα:
μισός παιδική χαρά και μισός πληγωμένο γόνατο.
Η σάρκα στάζει στο μπαλκὀνι
Μαντένια
Ένα κρεβάτι
και να είναι Αύγουστος,
και ξέρω εγώ να ξαναζήσω.
Μου γράφεις πως με σκέφτεσαι
κι εγώ είμαι ακόμα ζαλισμένη απ' τη δεύτερη
αναποδιά
παίρνω μετρό ταξί
λεωφορείο
αεροπλάνο
την Καβασάκι που πανηγυρίζει έκρυθμη
την άνοιξη στην Πειραιώς
για να σου πω:
«αγάπη μου,
με γυροφέρνει ο καπιταλισμός
όπως εκείνη η μέλισσα ορέγεται το άνθος σου».
Η σάρκα στάζει στο μπαλκόνι
Κι αν ερωτεύτηκες τον Μαρξ
Κι αν σκαλίζεις τώρα πάθη με άλλη σαρξ
όταν αρδεύεται στα χείλη σου
η εργατική τάξη
Βάρκιζα
άοπλη
παραδίνομαι
γυμνή
στα Δεκεμβριανά σου.
η Σάρκα στάζει στο μπαλκόνι
Σε τι μας χρησιμεύουν τα Αρχαία έλεγε
κι επαναλάμβανε ανόρεχτα όλους τους χρόνους
Όταν μεγάλωσε
πήρε μια γάτα
Όταν μεγάλωσε η γάτα
αγάπησε μια τίγρη
Όταν μεγάλωσε η τίγρη
αγόρασε έναν διώροφο υπερσυντέλικο
Όταν της έπεσε
με νοσταλγία στο κεφάλι
αγάπησε παράφορα ένα λιοντάρι
Κι όταν την κατασπάραζε ολόκληρη
τάιζε –όπως του έμαθε–
τη γραμματική της
με κάτι αιμοβόρες καταλήξεις ενός μέλλοντα
πολύ συντελεσμένου.
Πηγή: Η σάρκα στάζει στο μπαλκόνι, Εκδόσεις: Έναστρον 2023.
Η σάρκα στάζει στο μπαλκόνι, Έναστρον, 2023
Διαβάστε περισσότερα: https://poets.gr/el/
Τις Κυριακές
έστριβε τα τσιγάρα της
με τον φρενήρη εργοστασιακό ρυθμό της Δευτέρας
Από μικρή
έπλεκε σήματα καπνού στον ουρανό
και τα πουλούσε στους λευκούς
για ώρα ανάγκης.
Η σάρκα στάζει στο μπαλκόνι
Αν μου ζητούσαν
να συμπεριλάβω εσένα
τον καπιταλισμό και το φθινόπωρο σε μια πρόταση
θα τους μιλούσα για τον Σεπτέμβριο ―
που ζητιούνται τα πάντα
αλλά τίποτα δεν χαρίζεται.
Πηγή: Η σάρκα στάζει μπαλκόνι, Αθήνα: Έναστρον 2024.
ΓΑΛΑ ΥΠΕΡΑΞΙΑΣ
Μια μέρα
λιποθύμησα στον η λ ε κ τ ρ ι κ ό
ήμουνα λέει
κάτασπρη
ολόλευκη
ωχρή
γαλακτερή
ένας δεν δίστασε
με ρώτησε εάν διετέλεσα υπουργός
εργασίας υπουργός
έμοιαζα έλεγε με αυτόν που ‘φαγε
και καθέρμεξε τον εργάτη
στις ειδήσεις των ω χ τ ό.
*
ΕΘΝΙΚΕΣ ΩΔΕΣ
Σκούζουν τα αδιέξοδα στις εθνικές ωδές
σαν βυζανιάρικα διψούν για γάλα
κι εμείς βοσκάμε στη διττή σου φύση
έξω απ’ τα παράθυρα
γιατί μας πρόδωσαν
τα υγρά μάτια σου στα φρένα.
*
ΟΥΤΕ
Η τελευταία σελίδα του βιβλίου
που θα περιγράφει τη γενιά μας
θα κλείνει με έναν ξέπνοο λυγμό και μια φράση:
“ούτε τ’ αγαπημένα τους τραγούδια
μπορούσαν να τους ηρεμήσουν πια”.
*
ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΟΠΙ
Όταν μικρύνω
θα γίνω ατρόμητη
σαν τα παιδιά που θυσιάζουν το κορμί τους μονορούφι
για ένα τόπι
στη λαίλαπα του μεσημεριού
*
ΕΚΑΤΟΝ ΕΞΗΝΤΑ ΕΞΙ
Στο μέλλον
Στο ζοφώδες μέλλον
θα στέλνουν σπίτι μας την Πυροσβεστική
και θα μας σβήνουν
κατά μόνας
από τον χάρτη.
Από τη συλλογή: Η σάρκα στάζει στο μπαλκόνι, Έναστρον εκδόσεις, 2024.
Πηγή:https://tokoskino.me/2024/02/27/%CE%B1%CF%86%CF%81%CE%BF%CE%B4%CE%AF%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B1%CE%B4%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B7-%CF%80%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B5-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-2/Όπως το κίτρινο του λαμπτήρα
αγκαλιάζει τις σελίδες ενός βιβλίου
πριν τον ύπνο
έτσι να χαϊδευόμαστε
οι άνθρωποι.
Να με διαβάσεις σαν μικρό παιδί
Να με ψηλαφίσεις σαν κλοπιμαίο
Να με ταΐσεις σαν αρκούδι νηστικό
και ν' αγγιχθούμε
με την λαχτάρα
ερωμένης ξεγραμμένου ναυτικού
στο πρώτο γράμμα του.
[Αφροδίτη Κατσαδούρη, ΑΝΘΡΩΠίΝΑ 2020, εκδόσεις Αμείλιχος]
Έχεις προσέξει πώς ψυχεδελίζονται οι νεολαίοι στα μηνύματα;
ακόμη κι όσοι αγνοούν τα πάθη φωνηέντων
Έχεις προσέξει
πόσο αναίσθητα
αποδομούν
τις κτητικές αντωνυμίες και τον Τριανταφυλλίδη
Τα γράμματα που αποκόβουν οι νεολαίοι στα κινητά
άλλοτε
πρόοδος τεχνολογική
κι άλλοτε
τεθλιμμένη προοικονομία:
πώς
τελικά
ξηλώνονται
οι ανθρώπινες σχέσεις
Ανθρωπίνα, Aμείλιχος, 2020
