Αφροδίτη Κατσαδούρη - Πέντε ποιήματα

 ΓΑΛΑ ΥΠΕΡΑΞΙΑΣ

Μια μέρα
λιποθύμησα στον η λ ε κ τ ρ ι κ ό
ήμουνα λέει
κάτασπρη
ολόλευκη
ωχρή
γαλακτερή
ένας δεν δίστασε
με ρώτησε εάν διετέλεσα υπουργός
εργασίας υπουργός
έμοιαζα έλεγε με αυτόν που ‘φαγε
και καθέρμεξε τον εργάτη
στις ειδήσεις των ω χ τ ό.

*

ΕΘΝΙΚΕΣ ΩΔΕΣ

Σκούζουν τα αδιέξοδα στις εθνικές ωδές
σαν βυζανιάρικα διψούν για γάλα

κι εμείς βοσκάμε στη διττή σου φύση
έξω απ’ τα παράθυρα

γιατί μας πρόδωσαν
τα υγρά μάτια σου στα φρένα.

*

ΟΥΤΕ

Η τελευταία σελίδα του βιβλίου
που θα περιγράφει τη γενιά μας
θα κλείνει με έναν ξέπνοο λυγμό και μια φράση:

“ούτε τ’ αγαπημένα τους τραγούδια
μπορούσαν να τους ηρεμήσουν πια”.

*

ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΟΠΙ

Όταν μικρύνω
θα γίνω ατρόμητη
σαν τα παιδιά που θυσιάζουν το κορμί τους μονορούφι
για ένα τόπι
στη λαίλαπα του μεσημεριού

*

ΕΚΑΤΟΝ ΕΞΗΝΤΑ ΕΞΙ

Στο μέλλον
Στο ζοφώδες μέλλον
θα στέλνουν σπίτι μας την Πυροσβεστική
και θα μας σβήνουν
κατά μόνας
από τον χάρτη.

Από τη συλλογή: Η σάρκα στάζει στο μπαλκόνι, Έναστρον εκδόσεις, 2024.

Πηγή:https://tokoskino.me/2024/02/27/%CE%B1%CF%86%CF%81%CE%BF%CE%B4%CE%AF%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B1%CE%B4%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B7-%CF%80%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B5-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-2/