F. G. Lorca - Κασίντα Των Σκούρων Περιστεριών

F. G. Lorca / Σταμάτης Κραουνάκης - Κασίντα Των Σκούρων Περιστεριών

Μέσα απ’ τα κλαριά της δάφνης

είδα δυο γκρίζα περιστέρια,

το ‘να ήταν ο ήλιος

τ’ άλλο φεγγάρι.

Γειτονάκια μου τους είπα

που είναι ο τάφος μου.

Στην ουρά μου είπε ο ήλιος

στο λαρύγγι μου είπε το φεγγάρι.

Κι εγώ που περπατούσα

με τη γη στη ζώνη μου

είδα δυο μαρμάρινους αητούς

κι ένα ολόγυμνο κορίτσι.

Το ‘να ήταν τ’ άλλο

και το κορίτσι ήταν κανένας.

Αητόπουλα τους είπα

που είναι ο τάφος μου.

Στην ουρά μου είπε ο ήλιος

στο λαρύγγι μου είπε το φεγγάρι.

Μέσα απ’ τα κλαριά της δάφνης

δυο περιστέρια είδα γυμνά.

Το ‘να ήταν τ’ άλλο

και τα δυο κανένα.

Μετάφραση: Ανδρέας Αγγελάκης

Τάσος Σαμαρτζής - Κάθε μια νύχτα (Ερωτικό)

Σταμάτης Κραουνάκης - Κάθε μια νύχτα

Μανώλης Μητσιάς - Κάθε Μια Νύχτα 

Κάθε μια νύχτα είναι μόνο μια σελίδα
μες στο βιβλίο της ζωής μας το κλειστό,
που κάθε λέξη έχει κλέψει μιαν ελπίδα
κι αντί μελάνι έχει γραφτεί μ’ ένα λυγμό...

Και τι ψυχή έχει μια νύχτα στους αιώνες,
και τι ψυχή έχεις κι εσύ να μ’ αρνηθείς...
είμαστ’ οι δυο μας μες στον κόσμο δυο σταγόνες,
κι εσύ μια θάλασσα ζητάς για να χαθείς...

Κάθε μια νύχτα είναι μόνο μια σελίδα
που θέλει θάρρος και κουράγιο να γραφτεί,
μα συ τρομάζεις, δεν μπορείς την καταιγίδα
κι αφήνεις πίσω τη σελίδα αυτή λευκή...

Άλκηστις Πρωτοψάλτη - Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ

 Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου

Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης

Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ

γιατί ποτέ να σ' αποκτήσω

δεν μπορώ

Δεν είχα φταίξει πουθενά

κι άσε με δω στα σκοτεινά

να προχωρώ

Κυκλοφορώ κι αδιαφορώ

κι αν υποφέρω

κι αν ανοίγω σα φτερό

Για κείνο που 'χει πια χαθεί

κάνω το τραύμα πιο βαθύ

κι αποχωρώ

Και απορώ που μια ζωή

κυκλοφορώ και σε λατρεύω

αλλά δεν είμαι και Θεός

να σε παιδεύω

Και απορώ που μια ζωή

από παιδί παρακαλάω

Μα ούτε σ' ένα παραμύθι δε χωράω

Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ

γιατί ποτέ να σ' αποκτήσω

δεν μπορώ

Δεν είχα φταίξει πουθενά

κι άσε με δω στα σκοτεινά

να προχωρώ

Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ

και σ' έχω απάνω μου

σαν ρούχο καθαρό

Μες στου μυαλού μου

τις φωτιές

τις μαγεμένες σου ματιές

να λαχταρώ

Κυκλοφορώ κι αδιαφορώ

κι ούτε που θέλω της αλήθειας

το νερό

Κι αν ήταν ψέμα το φιλί,

εγώ που το 'θελα πολύ,

το συγχωρώ

Και απορώ που μια ζωή...

Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ

γιατί ποτέ να σ' αποκτήσω

δεν μπορώ

Δεν είχα φταίξει πουθενά

κι άσε με δω στα σκοτεινά

να προχωρώ

Κωστής Παλαμάς - Το ταξίδι

Μου σφίγγει ο καημός, σα θηλιά το λαιμόκαι μες στην καρδιά με δαγκώνει σα φίδι.Παράξενο θέλω ν’ αρχίσω ταξίδι,χωρίς, μα χωρίς τελειωμό. 5Το δρόμο μ’ αργά να τραβώ, να τραβώ,αλλά πουθενά και ποτέ να μη στέκω,ψυχή να μη βρίσκω, ή πάντα να μπλέκωμε κόσμο τυφλό και βουβό. Να νιώθω τριγύρω πλατιά ερημιά,10κλεισμένα τα σπίτια, τα τζάκια σβησμένα,ψηλά να μη φέγγει αστέρι κανένα,και κάτου γυναίκα καμιά. Ε! ίσως σε τέτοιο ταξίδι αν βρεθώ,ατέλειωτο, έρμο, σ’ αγνώριστη χώρα,15δε θα ’χω περίσσια λαχτάρα σαν τώρα,Αγάπη, από σε να χαθώ! Απρίλιος 1883 *

Τα τραγούδια της πατρίδος μου 

Σταμάτης Κραουνάκης - Το ταξίδι

Νότης Μαυρουδής - Κάθε μια νύχτα

Σταμάτης Κραουνάκης -Κάθε μια νύχτα 

Μανώλης Μητσιάς - Κάθε μια νύχτα

Παντελής Θαλασσινός - Κάθε μια νύχτα

 

Μουσική: Νότης Μαυρουδής

Στίχοι: Τάσος Σαμαρτζής

Ερμηνεία: Σταμάτης Κραουνάκης

Κάθε μια νύχτα είναι μόνο μια σελίδα μες στο βιβλίο της ζωής μας το κλειστό, που κάθε λέξη έχει κλέψει μιαν ελπίδα κι αντί μελάνι έχει γραφτεί μ' ένα λυγμό... Και τι ψυχή έχει μια νύχτα στους αιώνες, και τι ψυχή έχεις κι εσύ να μ' αρνηθείς... είμαστ' οι δυο μας μες στον κόσμο δυο σταγόνες, κι εσύ μια θάλασσα ζητάς για να χαθείς... Κάθε μια νύχτα είναι μόνο μια σελίδα που θέλει θάρρος και κουράγιο να γραφτεί, μα συ τρομάζεις, δεν μπορείς την καταιγίδα κι αφήνεις πίσω τη σελίδα αυτή λευκή...

Δημήτρης Μητροπάνος -Όταν έχω εσένα

Όταν έχω εσένα
Μπορώ να ονειρεύομαι ξανά
Ανοίγω μεσ στη θάλασσα πανιά
Και πιάνω μεσ τα χέρια μου
Τον κόσμο να τον φτιάξω

Όταν έχω εσένα
Μπορώ να μη βυθίζομαι αργά
Τα βράδια που πληγώνεται η καρδιά
Και πιάνω το μαχαίρι
Το σκοτάδι να χαράξω

Κάνε ένα βήμα
Να κάνω το επόμενο
Αίμα μου και σχήμα
Λόγοσ και ψυχή στο συμφραζόμενο

Όταν έχω εσένα
Νιώθω σαν παιδί έχω έναν άνθρωπο
Μη φοβού κανένα
Εσύ κι εγώ στον κόσμο
Τον απάνθρωπο

Εσύ κι εγώ
Όταν έχω εσένα
Μπορώ να βάψω με ασήμι τη σκουριά
Μπορώ να κοιμηθώ με σιγουριά
Να πιάσω με τα χέρια μου
Τουσ δράκουσ να σκοτώσω

Όταν έχω εσένα
Αντέχω πάω δίπλα στον γκρεμό
Το ξέρω έχω ένα χέρι να πιαστώ
Κοντά μου έναν άνθρωπο
Τα χρόνια μου να ενώσω

στίχοι: Σταμάτης Κραουνάκης, Λάκης Λαζόπουλος

μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης

cd: Εδώ Είμαστε 2011

Σταμάτης Κραουνάκης -Αυτή η νύχτα μένει

Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω
σε ψυχή ψαριού κορμί γατίσιο
κάθε βράδυ βγαίνω να πνιγώ
πότε άστρα πότε άκρη της αβύσσου
κάτι κυνηγώ σαν τον ναυαγό
τα χρόνια μου σεντόνια μου τσιγάρα να τα σβήσω

Αυτή η νύχτα μένει

αιώνες παγωμένη

που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο

κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι

να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο

Χάθηκα κι εγώ κάποια βραδιά

πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη

πέφταν τ’ άστρα μες στη λασπουργιά

μαύρος μάγκας ο καιρός και μαύρο φίδι

μου 'γνεφε η καρδιά πάρε μυρωδιά

το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι

Αυτή η νύχτα μένει

αιώνες παγωμένη

που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο

κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι

να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο.

| Αυτή η νύχτα μένει | Στίχοι - Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης • 1η ερμηνεία: Δήμητρα Παπίου | Άλμπουμ: Αυτή η νύχτα μένει (2000) |

Βίκυ Μοσχολιού ‎- Έξω Οι Φωνές

Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης

Στίχοι: Κώστας Τριπολίτης

Μπουκάλια μπύρας αδειανά Η νύχτα απ’ έξω σεργιανά Στα σκοτεινά Με την κουβέρτα κουκουλώσου Το ξέρεις είμαι ο άνθρωπός σου Έξω οι φωνές κι οι μουσικές κι οι καταδίκες Την ζωή μου άνοιξες και μπήκες Στο πάτωμα περιοδικά Τραγούδια ακούω λαϊκά Από μακριά Απ το ξενύχτι των φαντάρων Το ξέρεις πως σε κουμαντάρω

Έπεσε έρωτας - Μαρίζα Ρίζου live στο Μουσικό Κουτί με τον Σταμάτη Κραουνάκη

 Είπα δε θέλω άλλο μπελά στον κόσμο αυτό

ό, τι στο τέλος κατακτώ μ’ έχει διαλύσει

πέρασα όνομα κι αριθμό στο κινητό

να δω ποια κλήση η καρδιά θ’ αναγνωρίσει.

Κάτι βδομάδες γυροφέρνω και ρωτώ

τον κουρασμένο μου εαυτό να ξεστομίσει

αφού μπερδεύτηκα και σ’ ερωτεύτηκα

στην κατηφόρα ασ’ το βράχο να κυλήσει.

Τέρμα τα ψέματα, πέσανε βλέμματα

άναψαν αίματα κι ανοίξανε μπουκάλια

πες το και μη ρωτάς, έπεσε έρωτας

έπεσε έρωτας μεγάλη ανασφάλεια.

Όλα είναι τέλεια κι απ’ την εμβέλεια

ήρθ’ η συντέλεια, βραχήκαν προσκεφάλια

πες το και μη ρωτάς, έπεσε έρωτας

έπεσε έρωτας κι ανοίξανε μπουκάλια.

Είπα δε θέλω άλλο αίσθημα βαρύ

άσπρο και μαύρο κάνουν γκρι κι έχω μια θλίψη

γιατί ειν’ ο έρωτας μια πράξη τολμηρή

κι άντε να βρει καιρό η καρδιά να καταλήξει.

Κάτι βδομάδες γυροφέρνω και μπορεί

η αυτοάμυνα να μ’ έχει εγκαταλείψει

κι αφού μπερδεύτηκα και σ’ ερωτεύτηκα

πάμε ξανά για τ’ ανεμοδαρμένα ύψη.

Τάνια Τσανακλίδου - Μοίρες

 

Την ώρα που γεννιόμουνα σχολάγανε οι μοίρες

μονάχη μου καθόμουνα 

κι απ' τη ζωή κρατιόμουνα

 κρατιόμουνα σ' ένα καφάσι μπίρες

Μονάχη μου καθόμουνα

κι απ' τη ζωή κρατιόμουνα κι ονειρευόμουνα σ' ένα καφάσι μπίρες Τα λόγια σου τα ψεύτικα φαρμάκι κι αγωνία μονάχη μου παντρεύτηκα σε βρήκα σ' ερωτεύτηκα παιδεύτηκα σ' αυτή την κοινωνία Μονάχη μου παντρεύτηκα σε βρήκα σ' εμπιστεύτηκα και ρεζιλεύτηκα στην παλιοκοινωνία Φωτιά κι ανάσταση καρδιά πονάς και σπάσ' τα εσύ τα χρόνια που 'φτασα να ζω Φωτιά και δύναμη καρδιά τρελή κι αδύναμη στον κόσμο που 'ρθαμε χορτάσαμε γκρεμό Την ώρα που περπάτησα μου φέραν και τα δώρα μια νύχτα μόνο κράτησα κι απάνω της ξεστράτισα ξεστράτισα και μου 'λεγαν προχώρα Μια νύχτα μόνο κράτησα κι απάνω της γονάτισα και παραστράτησα στην πρώτη κατηφόρα

Χρόνια σαν τριαντάφυλλα

                                                             Βιολέτα Ίκαρη -Χρόνια σαν τριαντάφυλλα



Στίχοι:   Μάνος Ελευθερίου
Μουσική:   Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη ερμηνεία: Σταμάτης Κραουνάκης(Πόσο σ΄ αγαπώ
2007)

Χρόνια σαν τριαντάφυλλα ξερά μες στα βιβλία.
Τα δένδρα που ήταν άνθρωποι έχουν μαρμαρωθεί.
Χιόνι παλιό και μάλαμα, σαν ακριβή φιλία,
κορίτσια που γεννήθηκαν κρατώντας το σπαθί.

Άρχισες πάλι ανέκδοτα, τα επαρχιακά σου.
Φόρεσες όλα τα βουνά και τα μεταξωτά.
Τη νύχτα που ’χεις μέσα σου τη λες με τ’ όνομά σου.
Πίνεις το τσάι σου καυτό με δυο ζαχαρωά.

Χρόνια πολλά, απ’ το ’20 είν’ η λιθογραφία *
σερβίρονται τα παγωτά, καφέδες αχνιστοί.
Παραθαλάσσιος καφενές σε κάποια επαρχία,
εκεί που ζουν οι άνθρωποι μόνο γονατιστοί.
*[Πρβλ. το στίχο στο βιβλίο με τα τραγούδια του Ελευθερίου (σ. 438):
"Σαν καρτ ποστάλ του είκοσι και σαν λιθογραφία"]

Άρχισες πάλι ανέκδοτα, τα επαρχιακά σου.
Φόρεσες όλα τα βουνά και τα μεταξωτά.
Τη νύχτα που ’χεις μέσα σου, τη λες με τ’ όνομά σου.
Πίνεις το τσάι σου καυτό με δυο ζαχαρωτά.

Μητροπάνος -Χρόνια σαν τριαντάφυλλα