Μου σφίγγει ο καημός, σα θηλιά το λαιμόκαι μες στην καρδιά με δαγκώνει σα φίδι.Παράξενο θέλω ν’ αρχίσω ταξίδι,χωρίς, μα χωρίς τελειωμό. 5Το δρόμο μ’ αργά να τραβώ, να τραβώ,αλλά πουθενά και ποτέ να μη στέκω,ψυχή να μη βρίσκω, ή πάντα να μπλέκωμε κόσμο τυφλό και βουβό. Να νιώθω τριγύρω πλατιά ερημιά,10κλεισμένα τα σπίτια, τα τζάκια σβησμένα,ψηλά να μη φέγγει αστέρι κανένα,και κάτου γυναίκα καμιά. Ε! ίσως σε τέτοιο ταξίδι αν βρεθώ,ατέλειωτο, έρμο, σ’ αγνώριστη χώρα,15δε θα ’χω περίσσια λαχτάρα σαν τώρα,Αγάπη, από σε να χαθώ! Απρίλιος 1883 * |
Τα τραγούδια της πατρίδος μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου