Μιά ἀλληλογραφία πού ὑπογραμμίζει τη μικρή ἐπαφή τοῦ Παπαδιαμάντη μέ τὴν οἰκογένειά του, ἀνεξάρτητα ἂν ἀπό κοινοῦ ἀγωνίζονται για μια δύσκολη ἐπιβίωση τόσο στο νησί ὅσο καί στην πόλη. Ἀκόμη, διακρίνεται ἡ ἀποξένωσή του στην πρωτεύουσα, οἱ ἐλάχιστοι φίλοι που σταδιακά ἀπομακρύνονται. Ἡ δυσκολία του, στά ὅρια τῆς ἀλλεργίας, να παρακαλέσει κάποιον ὑψηλά ἱστάμενο γνωστό γιά ἐξυπηρέτηση. Ἀποφεύγει, ὅσο τό ἐπιτρέπουν οἱ πατρικές ἐπιθυμίες, τό κατεστημένο τῆς Ἐκκλησίας, ἐλεεινολογεῖ τήν “κομματική” Δημαρχία καί τούς κάθε εἴδους “κρατοῦντες”. Όσες ὑποσχέσεις ἀναφέρει για δουλειά πού δέν τηρήθηκαν, θα πρέπει να διαβαστοῦν καί ὡς ἀδυναμία προσαρμογῆς τοῦ Παπαδιαμάντη στὰ ἤθη τῆς ἐποχῆς. Μοναχικός, ἑλκύεται ἀπό τούς ταπεινούς. Αἰσθάνεται ἄνετα καί οἰκεῖα στά καφενεῖα ἤ τίς ὁλονυχτίες τῶν παρεκκλησίων -ὅπως καί στο νησί του- μαζί μέ ἄτομα, πού, τότε ὅπως καί σήμερα, θά χαρακτηρίζονταν παρίες.
Αντλήθηκε απ' το προφίλ του Χαράλαμπου Γιαννακόπουλου
