Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1.1. Βλαβιανός Χάρης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1.1. Βλαβιανός Χάρης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2024

Χάρης Βλαβιανός - Κούκος μονός

 στον «Βαλεδάκια»

Δεν είναι εύκολο να μάθει κανείς το μυστικό αυτής της τέχνης.
Εκεί που ανοίγεις ένα φουλ του δέκα με ρηγάδες
κάποιος καινούριος στο τραπέζι,
αυτός με τα παλλόμενα ρουθούνια
(ο γυναικολόγος με το Μάστερ στο Κολούμπια)
σε καρφώνει μ’ ένα φουλ του ρήγα με δεκάρια.

Γιατί το δέκα το «καλό»
–που ολόκληρη ζωή το κυνηγάς–
δεν χαρίζεται ποτέ σ’ όποιον με λύσσα το χτυπάει.

Πάνω που είπες «επιτέλους έσκασε για μένα»
δίνει σ’ αυτόν τα ρέστα
σ’ αυτόν, όχι σ’ εσένα.

Μην προσδοκάς λοιπόν ο κούκος πλούτη να σου δώσει.
Ο κούκος σου έδωσε το ωραίο παιχνίδι.
χωρίς αυτόν δεν θα ’βγαινες στον τζόγο.

Κι αν φειδωλό τον βρήκες,
ο κούκος δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόσες κάβες,
ήδη θα το κατάλαβες οι κούκοι τι σημαίνουν.

Πέμπτη 20 Ιουνίου 2024

Χάρης Βλαβιανός - Ο νάνος και οι επτά χιονάτες


"'Once upon a time
and a very good time it was'
Τι υπέροχος κι αστείος τρόπος
ν' αρχίσεις ένα μυθιστόρημα!"
Συμφωνώ γλυκιά μου,
εξάλλου Τζόυς είναι αυτός.
"Αστείος" όμως μόνο για σένα
που επιμένεις να βλέπεις τη ζωή σαν συναρπαστικό παραμύθι -
συναρπαστικά παραμύθια πιο σωστά,
που εκτυλίσσονται ταυτόχρονα
ώστε μόλις βαρεθείς το πρώτο
(θ' αντέξεις να ολοκληρώσεις δύο κεφάλαια;)
ν' αρχίσεις να πρωταγωνιστείς στο επόμενο.
Αλλά η Αλίκη μεγάλωσε πια,
δεν πέφτει σε πηγάδια,
και η Ωραία Κοιμωμένη
σταμάτησε να παίρνει hipnosedon,
και η Άριελ πέταξε την φανταχτερή ουρά της
κι άνοιξε ski-school στον Πόρο.
Επομένως μήπως θα έπρεπε
ν' αναλογιστείς -
σήμερα που 'χουμε και πανσέληνο
τις επόμενες κινήσεις σου;
Το κυπαρίσσι στον κήπο του γείτονα
μπορεί να σου κρύβει τη θέα της θάλασσας,
αλλά κανείς δεν σ' εμποδίζει
τώρα που μιλάμε
να πετάξεις το βιβλίο που κρατάς στα χέρια
(σε είδα να χασμουριέσαι πριν 1')
και να τρέξεις να βουτήξεις στα παγωμένα της νερά.
Αυτό δεν είναι ο έρωτας;
Να γίνεις ένα με ό,τι ποθείς;
Να χαθείς μέσα του;
Να μάθεις επιτέλους μια νέα γλώσσα
και να ξεχάσεις για λίγο
ότι το ρήμα πλήττω
γράφεται με δύο "τ";
"Να φορέσω το μπλε
ή το μαύρο μαγιό;"
Χάρης Βλαβιανός ( 1957 -)
Πηγή: Αυτοπροσωπογραφία του λευκού, Εκδόσεις: Πατάκης 2018.

Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2023

Χάρης Βλαβιανός - Ο αξιωματικός που σκότωσε τον Αρχιμήδη

                                                        

Με τον τρόπο του Holub

Στον Μιχάλη Οράτη



Με μια αστραπιαία κίνηση

βύθισε το ξίφος του στην καρδιά του κύκλου

και με τη δεύτερη έκοψε το τρίγωνο στη μέση.


Συνταξιούχος πλέον,

ζει στα περίχωρα των Συρακουσών

όπου διευθύνει μια νέα Σχολή Φιλοσοφίας,

βασική αρχή της οποίας είναι

πως δεν υφίσταται αριθμός

από τα τρία και πάνω.


Κάθε πρωί,

βρέξει χιονίσει,

βγάζει τους μαθητές του στον περίβολο

και τους διατάζει να τρέξουν γύρω από το κτίριο

φωνάζοντας δυνατά, "εν δυο, εν δυο".



       Αυτοπροσωπογραφία του λευκού, Πατάκης, 2018


Παρασκευή 10 Μαρτίου 2023

Χάρης Βλαβιανός - Υποδειγματική παραίτηση


Τι είναι αυτό το παρελθόν;
Τι είναι αυτή η συγκεκριμένη εικόνα
που επανέρχεται για να επιβεβαιώσει
το σημερινό πρόσωπο
την αλλαγή της έκφρασης
τη μεταστροφή του βλέμματος;

Θα ήθελα να σε συγχωρήσω
αλλά μεσολάβησαν τόσες διαψεύσεις
σωρεύτηκε τόση σιωπή ανάμεσά μας
που δεν υπάρχουν τώρα σχήματα
v' αρθρώσουν το αίσθημα της οριστικής απώλειας.
Η φύση είναι ελεύθερη να παπαγαλίζει
τα παράφωνα στιχάκια της
ή η γραφομηχανή ν' αφηγείται την εποποιία
άλλης μιας χαμένης ευκαιρίας
ωστόσο εμείς γνωρίζουμε πως το λίγο μας δόθηκε
σπαταλήθηκε σε χειρονομίες κι επιφωνήματα
πως η έπαρση των δακρύων
δεν αρκεί για να βάλει στα χείλη μας
όσα πικρά για χρόνια δεν ομολογήθηκαν.

Δεν θυμάμαι πια πότε άκουσα
για τελευταία φορά τη φωνή σου.
Θα πρέπει να ήταν στις 19 Ιουνίου
όταν o τηλεφωνητής μου ευχήθηκε εκείνο το γνωστό
«vα ζήσεις, γιέ μου»
που επαναλαμβάνεται απαράλλακτο κάθε χρόνο
με μια ημέρα καθυστέρηση
-σημάδι κι αυτό μιας μνήμης
που έμαθε v' ατενίζει το ερειπωμένο σκηνικό
με αξιοθαύμαστη αδιαφορία.
Θα ζήσω λοιπόν αφού το θέλεις
για να σε δω όμως να πεθαίνεις.
Θα ζήσω για να σε κλάψω όπως δεν θα σε κλάψει κανείς.
Θα ζήσω, γιατί η τελευταία λέξη αυτής της άρνησης
θα είναι η μόνη που δεν θα με προδώσει.

 Adieu, Νεφέλη 1996, 36-37.

Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2023

Χάρης Βλαβιανός - Παραμονή


Για σένα ο μήνας θα ’ναι πάντα ο πρώτος·
οι ατέλειες στο πορτραίτο –
το τεθλιμμένο βλέμμα
η αμήχανη σύσπαση των χειλιών –
σε αφήνουν αδιάφορη.

Στην πολύχρωμη σιωπή
της αγαπημένης σου βραδιάς
(χρυσά έλατα, πορσελάνινες κούπες)
γιόρτασα την ακινησία του χρόνου.
Οι αγγελιαφόροι φορώντας μάσκες και περούκες
χορεύουν με τους ζωντανούς.

Σκοτείνιασε νωρίς.
Χάρης Βλαβιανός ( 1957 )
(Από τη συλλογή «Adieu», εκδ. Νεφέλη, 1996. Συγκεντρωτική έκδοση «Η εύθραυστη επικράτεια των λέξεων», εκδ. Νεφέλη, 2013)

Παρασκευή 15 Μαΐου 2020

Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2020

Χάρης Βλαβιανός -74

Όταν έγραφες ένα χρόνο πριν το σονέτο 47,ζούσε ακόμη.
Χθες πέθανε. Οι γιατροί απλώς αρνήθηκαν να τον επαναφέρουν.
Επί δεκατέσσερις μήνες κοιτούσε τους γυμνούς τοίχους του θαλάμου του
συνομιλώντας μόνο με τον εαυτό του. Κοιτούσε και κοιτούσε.
Το πρωί που ξύπνησες βρήκες ένα SMS από τον αδελφό σου:
”Call me immediately! Our father…”
[Τα αγγλικά είναι η κοινή σας γλώσσα, κι αυτά σπασμένα, όπως η σχέση σας.]
Ώρα Βραζιλίας 14.00. Έκλεισε τα μάτια του καθώς εσύ άνοιγες τα δικά σου.
Τώρα είσαι πλέον ορφανός.
Φθινόπωρο έφυγαν και οι δύο, με δύο χρόνια διαφορά.
Οι στάλες της βροχής  στο τζάμι συντονίζονται με την οδύνη σου-
κυλάνε αργά όπως τα δάκρυά σου.
Τον αγαπούσες όσο πίστευες; Σε αγαπούσε όσο ήθελες;
Συνέχισε να ρωτάς. Οι δικοί σου τοίχοι έχουν ακόμα πολλά να πουν.


(Σονέτα της Συμφοράς, Πατάκης 2011)