Ακόμα δε στέγνωσε το χώμα, δες
ο κοκκινολαίμης πεινάει
γαλάζια όνειρα κρέμονται στα παραθύρια
ο Στάθης πέθανε
-κανείς δεν θα τον κλάψει-
κι εσύ μου μιλάς για τα χρόνια που κλείδωσαν
σαν τις πόρτες του Μάη.
Αύριο φεύγω.
Συγχωρέστε με χελιδονάκια μου.
Αγγελική.
Μαρία.
Γεωργία.
Ετούτος ο Χειμώνας χάραξε για πάντα.
Πηγή: https://www.fractalart.gr/18-poiimata/
