Σήμερα πέθανε ο Γκιμοσούλης
εξήντα τριών χρονών μακριά μαλλιά
πάλι και πάλι τα όνειρα έξω απ' τον ύπνο.
Όσοι στεκόμαστε απέναντι κοιτάμε τη Χαλκιδική
βουνά γραμμές τα πόδια της
και τα δικά μας πόδια κουρασμένα απ' το ξενύχτι.
Μόλις γράψουμε ένα ποίημα το νιώθουμε παλιό,
δυσκολοχώνευτο σαν το κορμί στην αγκαλιά μας.
Σήμερα πέθανε ο Γκιμοσούλης.
Κι έχω έναν φόβο όταν θα έρθει η σειρά μου
αν θα έχω βάλει στο χαρτί την πιο εξαίσια λέξη.
Αναχώματα, Αθήνα: Κουκκίδα 2025.
