Παναγιώτης Δ. Στάμος -[Είναι όμως αγάπη]

 [...] είναι όμως η αγάπη, η ευαισθησία να έχεις ακούσει τον τριγμό του σπόρου να φυτρώνει, να έχεις συντροφεύσει την αμυγδαλιά στην προσπάθειά της να αρθρώσει τη λαλιά της, να ανθίσει εννοώ, είναι η εξοικείωση με τη γλώσσα και τις διαλέκτους των πουλιών, να θέλεις το όνειρο αλιάνιστο σαν ολόγιομο φεγγάρι, είναι κι αυτός ο Mozart, που, καθώς άφηνα, όπως ο κλέφτης στο χιόνι, αυτά τα λίγα ίχνη στο χαρτί, με μάγευε ώρες πολλές με "το αμήχανον κάλλος" των ήχων του "την ακοήν όψιν ποιών", σαν άλλος Όμηρος, είναι και η μελαγχολία -έτσι δένει το έργο- πώς να περιορίσω την ψυχή μου στα στενά όρια του νου, του σχετικού, του μη απόλυτου, όταν η ίδια εκτίθεται διαρκώς "στο αγιάζι των λειμώνων"; άλλωστε στον κόσμο της μαγείας τι σημαίνει απόλυτο, σχετικό, λογικό; οι έννοιες αυτές είναι ποσοτικές κυρίως, δημιουργήματα ή καλύτερα εργαλεία κυριαρχίας αποτρόπαια, που εγώ συνειδητά αρνούμαι να χρησιμοποιήσω. [...]

Λόγος ανθηρός χειρο-νομηθείς, Καστανιώτης 1983

Αντλήθηκε απ' τον Χαρτοκόπτη του Γιώργου Θεοχάρη

Παναγιώτης Δ. Στάμος- Αδήλων Όψις (αποσπάσματα)

27

Ο ποιητής: "μία διαρκής απόσβεση προσωπικότητας". Αχθοφόρος ξένων σωμάτων, άδειος από το δικό του: ένας άδειος ίσκιος ή μάλλον η εικόνα ενός άδειου ίσκιου.

28

Η ποίηση, διατηρώντας ακόμα κάτι από την αρχαία σκοτεινή μήτρα, τη μαγεία, αλλάζει εσωτερικά, υποκειμενικά τον άνθρωπο ευαισθητοποιώντας τον. Την αλλαγή του εξωτερικού κόσμου, τη μεταμόρφωση και παραμόρφωσή του, την έχει αφήσει στην επιστήμη.

30

"Σε κάθε πέτρα κοιμάται ένα άγαλμα".

Η αφύπνισή του προϋποθέτει τη θέαση των αγγέλων βέβαια, τη θέωση του προσώπου και την ενουσίωση του χρόνου και του κενού του.

31

Με το άγαλμα δεν εκμηδενίζεται το μάρμαρο, αλλά έρχεται στο φως, αποκαλύπτεται. Γι' αυτό και το άγαλμα δοξάζει το μάρμαρο, όπως το ποίημα τις λέξεις και το μάτι τα χρώματα. Ένοχος ο γλύπτης, ο ποιητής, η μέλισσα!

48

Το ότι η ποίηση πραγματοποιείται με λέξεις είναι γεγονός. Το ότι όμως πραγματοποιείται με λέξεις είναι επίσης γεγονός. Γεγονός, μη γεγονός είναι το ίδιο: γεγονός!

Καμμία λέξη μόνη της ή στο λεξικό δεν έχει αξία ή σημασία. Η λέξη λωτοφάγος είναι α-νόητη στο λεξικό, λειτουργεί όμως ποιητικά στον Όμηρο και σε όσους τον μιμούνται' οι ίδιοι δε οι Λωτοφάγοι, ανίδεοι και χορτάτοι, θα αγνοούσαν προφανώς και το όνομά τους και τότε και τώρα! Αυτό το γνώριζε εκείνος που αγνοούσε το δικό του: ο "Ούτις", ο Οδυσσέας! η Λέξη φωτιά, στο λεξικό, δεν απείλησε ποτέ κανένα δάσος.

Η χρήση των λέξεων δημιουργεί την ποίηση. Από το π ώ ς των λέξεων βλασταίνει το ποίημα και ανθίζει το ύφος. Λέξεις που για μερικούς σαπίζουν, για άλλους είναι αειθαλείς. Οι λέξεις παίζουν, παίζονται για να αποκτήσουν το ειδικό τους βάρος' στο λεξικό είναι όλες αβαρείς και νωθρές.

50

Ο ποιητής: ένας "χρυσόρραπις" Ερμής, όχι κερδώος βέβαια, που οδηγεί με το ραβδί του τις λέξεις στην ψυχή τους, από τη σκοτεινή τους μήτρα στο φως των σημασιών.

Παναγιώτης Δ. Στάμος (1939-2016)

Αναδημοσίευση από τον Χαρτοκόπτη του Γιώργου Θεοχάρη