Αυτός ο έφηβος μες στο σβησμένο του μπλουτζίν
λες να ’ναι ο χαμένος μας Ελπήνωρ;
Λες ο Ελπήνωρ να μας ήρθε πίσω
θρεμμένος απ’ τις παχυλές γοργόνες
και τον νόστο των πικραμύγδαλων αγοριών;
Λες να ’ναι ο χαμένος μας Ελπήνωρ
που προσπαθεί καθημερινά
εκείνη την αργοπορημένη Επανάσταση,
— ωχρός απ’ τον έρωτα ώς το πρωί
κλείνοντας μες στα νιάτα του
τους σπόρους όλων των δυνατοτήτων
χαμογελώντας
καθώς αποσαρθρώνει
τον Ακίνητο...
