Πιο ωχρά κι από το διάφανο μάρμαρο,
λευκότερα κι από το κοντό, ολόασπρο χνούδι,
συμπλέκονται τα δύο γυναικεία σώματα
σε μια και μόνη σμιλευτή σύνθεση πάθους.
Σμικρύνσεις ερπετού, τορνευτοί γλουτοί ζέμπρας,
στρογγυλές κοιλότητες, στήθη περιστερένια,
λαμπάδα πυρκαγιάς τα πορφυρά τους χείλη,
και τα μαλλιά των δυο μαζί ένας λάβρος χείμαρρος.
Στη ζωντανή αυτή μάχη, οι ρώγες των μαστών τους
που επιτίθενται, μοιάζουν με συσφιγκτήρες πίθονες,
σ΄ερωτικές φιλονικίες πλεγμένους,
και μες στα αγκαλιασμένα σκέλη τους
δυο ρόδα με δυο κάλυκες ανέπαφους,
διυλίζουν και συγχέουν τους αιθέρες τους.
Συλλογή: Caro Victrix
Μετάφραση: Ρήγας Καππάτος
Πηγή: Τα Εκατό Ωραιότερα Ερωτικά Ποιήματα της Ισπανικής Γλώσσας, σ. 101.
