Ποίημα για τις μέρες που δεν μας ανήκουν
Στέλλα, να’ ταν το όνομά σου εσένα
στο σπίτι αυτό που έμενες, θεία, πριν από μας
να’ χες παιδιά
κι αυτή στον τοίχο η φωτογραφία
του γάμου σου τη μέρα να διηγείται, θείτσα αγαπημένη.
Πόρτα είσαι που την έσπασε η ξιφολόγχη
φόρεμα που το φόρεσαν οι ξένοι
τσουκάλι που έψησε για άλλους φαγητό.
Άλλο δεν είσαι από παλιά φωτογραφία.
Είμαι περίεργος,
ποιος Κύπριος Ρωμιός να διάβαζε το βιβλίο αυτό;
Έμεινε στη σελίδα σαράντα οκτώ .
Ίσως στον πόλεμο να τον κάλεσαν τότε
κι ήταν , για δες, ο τίτλος του βιβλίου:
«Ο άνθρωπος στρατιώτης δεν γεννιέται».
Μεχμέτ Γιασίν ( 1958 - )
Μετάφραση: Ανθή Καρρά
Μετάφραση: Ανθή Καρρά
