Νίκος Παπάζογλου - Τρελή κι αδέσποτη

 Νίκος Παπάζογλου Τρελή κι αδέσποτη

Νοιώθω ποια είσαι όταν λες το σ' αγαπώ

σαν μια βασίλισσα τσιγγάνα που περνάει

και μπαίνει στις καρδιές σαν να 'τανε μετρό

που φωτισμένο βάζει μπρος και ξεκινάει

Τρελή κι αδέσποτη παρόλη την αγάπη

έτσι σε θέλω κι έτσι είσαι αληθινά

έλα σαν όνειρο στο άδειο μου κρεβάτι

έλα εδώ κάτω στη θλιμμένη μου καρδιά

Κι είσαι εκείνη που αν μαζί της κοιμηθώ

θα 'χω ξεχάσει ποιος να είμαι και πού πάω

κι αν αφορμή 'σαι συ ν' αλλάξω εαυτό

το παρελθόν μου μπρος τα πόδια σου πετάω

Τρελή κι αδέσποτη παρόλη την αγάπη

έτσι σε θέλω κι έτσι είσαι αληθινά

έλα σαν όνειρο στο άδειο μου κρεβάτι

έλα εδώ κάτω στη θλιμμένη μου καρδιά

Μουσική: Νίκος Ξυδάκης

Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης

Ο ισοβίτης (Μανώλης Ρασούλης)

Μοιάζω με τον ισοβίτη
που κοιτάει να δραπετεύσει
απ’ την ίδια του ψυχή.
Όμως είν’ από γρανίτη
και τον έχει παγιδεύσει
το στενό του το κελί.

Αχ να μπορούσα, να μπορούσα
να το σκάσω μια στιγμή, 
να το σκάσω μια στιγμή, 
απ’ αυτή τη φυλακή.
Κάθε νόμο ν’ αψηφούσα
και δραπέτης να γυρνούσα
στη δική σου τη ζωή.

Σκάβω, φτιάχνω ένα τραγούδι
να στο λέω σαν βραδιάζει
μπας κι ανοίξει η φυλακή.
Σαν του πόθου το λουλούδι 
μες τα χέρια σου να σπάσει
της ζωής μου η χορδή.

Αχ να μπορούσα, να μπορούσα
να το σκάσω μια στιγμή, 
να το σκάσω μια στιγμή, 
απ’ αυτή τη φυλακή.
Κάθε νόμο ν’ αψηφούσα
και δραπέτης να γυρνούσα
στη δική σου τη ζωή.

Κακοί ντυθήκανε καλοί - Ρασούλης & Κατσιμίχα

 

Κακοί ντυθήκανε καλοί και πιάσαν εξουσίες

Κι υπερωρία πέσανε στις αγιοαμαρτίες

Λύκοι ντυθήκανε αρνιά κάνουν πως μπεμπενίζουν

Κι όσοι τους είδαν για ψητά στον Αδη αρμενίζουν

Στ' άρματα, στ' άρματα. Τρέχτε και κάνουν κατοχή

Τα μέσα και τα έξω μου καθάρματα

Τίποτα πια δε μας σώνει. Ούτε κι οι Μασόνοι.

Εγώ ό,τι είχα πια να πω το είπα

Και γαμώ του όζοντος την τρύπα.

Κακοί ντυθήκανε καλοί και κάνουν τη δουλιά τους

Στον Ηλιο δείχνουν οι αμνοί τώρα τα κόκκαλά τους

Κακοί ντυθήκανε καλοί και πιάσαν εξουσία

Αυτοί που ξεγελάστηκαν φταίγανε κατ΄ουσία.

Νίκος Παπάζογλου - Υδροχόος

 Μπαίνουμε στόν Υδροχόο

και θ’ ανάψουνε φωτιές

οι καιροί νερό θα φέρουν

έτσι λεν αυτοί που ξέρουν

κι όμως θα καούν καρδιές

Όλα τριγύρω αλλάζουνε

κι όλα τα ίδια μένουν

και μένα τα χεράκια της

με λύνουν και με δένουν

Μπαίνουμε στον Υδροχόο

και θα φύγουν οι Ιχθείς

Έτσι ήτανε γραμμένα

Μέσα στ’ άστρα τα σβησμένα

Που `χα δει στα μάτια της

Όλα τριγύρω αλλάζουνε

κι όλα τα ίδια μένουν

και μένα τα χεράκια της

με λύνουν και με δένουν

Γιώργος Νταλάρας - Οι Κυβερνήσεις Πέφτουνε Μα Η Αγάπη Μένει

 Γιώργος Νταλάρας - Οι Κυβερνήσεις Πέφτουνε Μα Η Αγάπη Μένει 

Δημήτρης Κοντογιάννης -Kαθόμουνα στου Λέντζου

 Από το δίσκο "Παίξε Χρήστο επειγόντως" (1982)

Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος Καθόμουνα στου Λέντζου και έπινα καφέ Και βλέπω έναν τύπο μαζί μ εσένανε Και σκύβω το κεφάλι να μη με δεις εσύ Θολώνει το μυαλό μου και σκίζεται η γη Δεν πίστεψα πως ήταν αλήθεια όλα αυτά Τα χείλη μου δαγκώνω, δεν ήταν ψέματα Μου φάνηκε πως σπάσαν καθρέφτες χίλιοι δυο Μα εγώ απ΄τον καθρέφτη σε βλέπω και πονώ Τριγύρω κουβεντιάζανε για τα πολιτικά Και πώς ο Μαύρος σούταρε δοκάρι την μπαλιά Κι εγώ ο μαύρος τώρα δα βλέπω πως μια στιγμή Να σβήσει η ζωή μου ήτανε αρκετή Τ΄Αγίου Βαλεντίνου, αχ πίκρα και καημέ Καθόμουνα στου Λέντζου και έπινα καφέ Κάνω να πω να φύγω μα γόρδιος δεσμός Μ' έχει δεμένο χάμω, αχ να 'μουνα τυφλός Μου φέρνει το γκαρσόνι χαρτί λογαριασμού Πανάκριβα πληρώνω το πλάι τ' αλλουνού Κι εσύ γιατί ποιος ξέρει παράγγειλες λικέρ Κι εμένα στην καρδιά μου δεκάξι κομπρεσέρ Τα μάτια μου θολώνουν ψιχάλες του καιρού Εσύ εκεί, εγώ εδώ θαμώνας του χαμού

Νίκος Παπάζογλου - Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια

Νίκος Παπάζογλου - Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια (live)

Νίκος Ξυδάκης - Μανώλης Ρασούλης - Οι Μάγκες Δεν Υπάρχουν Πια 

Μανώλης Ρασούλης-Με φουρτουνιάζει ο έρωτας

 

Με φουρτουνιάζει ο έρωτας

Φοβάμαι μη βουλιάξω

Στης αγκαλιάς σου το βυθό

Παντοτινά ν’ αράξω.

Γίνε βαρκού βαρκούλα να σωθώ

Νησάκι για ν’ ανέβω

Και Ροβινσώνας να γεννώ

Την πλάση ν’ αγναντεύω…

Με φουρτουνιάζει ο έρωτας

Και το μουράγιο σπάει

Οι γλάροι πέταξαν μακριά

Το ψάρι θα με φάει.

Χάρις Αλεξίου - Την Όγδοη Μέρα

Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης

Την όγδοη μέρα ο Θεός

έφτιαξε και το μπαγλαμά,

το πιάνει κι ο αρχάγγελος

κι αρχίζει τον καρσιλαμά.

Μπαγλαμαδάκι μου, χρυσό κλειδάκι μου

την πόρτα άνοιξε μιας άπονης καρδιάς

κι από την άβυσσο μες στην Παράδεισο

να μπω μιαν ώρα κάποιας όμορφης βραδιάς.

Ο άγγελος κάποια βραδιά

έπεσε να ξεκουραστεί,

ο μπάτης φύσηξε κρυφά

κι έκλεψε τ’ όργανο στη γη.

Ο κόσμος γύρω χάνεται

κι εμείς συνέχεια μπαγλαμά,

γιατί μπορεί στο γλέντι μας

η γη να γεννηθεί ξανά.

Νίκος Ξυδάκης - Μανώλης Ρασούλης - Σουξεδιάρικο

 

Νίκος Ξυδάκης - Μανώλης Ρασούλης - Μη Μ' Αποκαλείς Τεμπέλη

 

Νίκος Παπάζογλου - Μανώλης Ρασούλης - Κυρ Διευθυντά

 

Νίκος Ξυδάκης - Μανώλης Ρασούλης - Στην Πόλυ

 

Μανώλης Ρασούλης-Ανδρέας Μικρούτσικος-Να 'μαστε πάλι εδώ Ανδρέα

Συνθέτης: Μικρούτσικος Ανδρέας

Στιχουργός: Ρασούλης Μανώλης

Να μαστε πάλι εδώ Αντρέα, οι δρόμοι τρέχουν χιαστί

σημείο χ και μεις παρέα και ας φύγαν χίλιοι δυο καιροί

Μένω κατάπληκτος Μανώλη, δεν ξέρω αλήθεια τι να πω

Πώς γίνεται ο καθένας όλοι και όλοι πώς γίνονται εγώ

Σαν μια Ιθάκη είναι το τώρα, που όλο γυρίζω να τη βρω

και με των Δαναών τα δώρα, γελώ τον δόλιο μου εαυτό

Αμάν βαριά φιλοσοφία, ας πούμε κάτι πιο απλό

καλές οι Η.Π.Α. και η Ρωσία, μα έχω το δράμα μου κι εγώ

Μια από τις σχέσεις που δεν ξέρεις, μου φώναξε ένα πρωινό

κάνεις εσύ αυτό που θέλεις, γι’ αυτό βαθιά και σε μισώ

Κι εγώ δεν είμαι με τη Μαίρη κι όμως μαζί της έχω γιο

με σεργιανά σ’ άγνωστα μέρη χάνομαι, βρίσκομαι και ζω

Ελπίδες μέσα στη φορμόλη και πολλαπλάσιοι οι καιροί

άλλαξε τόσο αυτή η πόλη, μα `μεινε ίδιο κατιτί

Το πρώτο πρώτο μας τραγούδι, αυτό θαρρώ πως θες να πεις

Κάλλιο στο χώμα το λουλούδι παρά σε βάζο περιωπής

Περνούν γερνούν τα γεγονότα, μα είναι καλό που `μαστε εδώ

Φαντάσου φτάνει και μια νότα κι αλλάζεις όλο το σκοπό

Νομίζω έτσι και η ζωή μας σαν όπως λεν τα πάντα ρει

Στη θάλασσα η εκβολή μας και όμως γυρνάμε στην πηγή

Ναι το ποτάμι δε στερεύει καθάριο τρέχει το νερό

ενώνει δε μεταναστεύει πηγή και γη με ωκεανό

Κάλλιο που όσο και να κλαίει ο κάθε που θα νοσταλγεί

η ζήση δε γυρνάει replay κι οι δρόμοι τρέχουν χιαστί

Μανώλης Ρασούλης-Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ

 

                                              Μανώλης Ρασούλης-Αχ Ελλάδα σ΄ αγαπώ

                                          

                                            Νίκος Παπάζογλου-Αχ Ελλάδα σ΄ αγαπώ

Στίχοι:  Μανώλης Ρασούλης

Μουσική:  Βάσω Αλαγιάννη

Χαρά στον Έλληνα που ελληνοξεχνά

και στο Σικάγο μέσα ζει στη λευτεριά

εκείνος που δεν ξέρει και δεν αγαπά

σάμπως φταις κι εσύ καημένη

και στην Αθήνα μέσα ζει στη ξενιτιά

Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ

και βαθιά σ’ ευχαριστώ

γιατί μ’ έμαθες και ξέρω

ν’ ανασαίνω όπου βρεθώ

να πεθαίνω όπου πατώ

και να μη σε υποφέρω

Αχ Ελλάδα θα στο πω

πριν λαλήσεις πετεινό

δεκατρείς φορές μ’ αρνιέσαι

μ’ εκβιάζεις μου κολλάς

σαν το νόθο με πετάς

μα κι απάνω μου κρεμιέσαι

Η πιο γλυκιά πατρίδα

είναι η καρδιά

Οδυσσέα γύρνα κοντά μου

που τ’ άγια χώματα της

πόνος και χαρά

Κάθε ένας είναι ένας

που σύνορο πονά

κι εγώ είμαι ένας κανένας

που σας σεργιανά

Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ

και βαθιά σ’ ευχαριστώ

γιατί μ’ έμαθες και ξέρω

ν’ ανασαίνω όπου βρεθώ

να πεθαίνω όπου πατώ

και να μη σε υποφέρω

Αχ Ελλάδα θα στο πω

πριν λαλήσεις πετεινό

δεκατρείς φορές μ’ αρνιέσαι

μ’ εκβιάζεις μου κολλάς

σαν το νόθο με πετάς

μα κι απάνω μου κρεμιέσαι

Μανώλης Ρασούλης-Εδώ στη ρωγμή του χρόνου

                                                 Νίκος Παπαζογλού-Εδώ στη ρωγμή του χρόνου

Μουσική:  Νίκος Ξυδάκης

Στίχοι:  Μανώλης Ρασούλης

Εδώ στη ρωγμή του χρόνου

Κρύβομαι για να γλιτώσω,

απ’ του Ηρώδη το μαχαίρι

Μισολειωμένος στη Χιροσίμα σου

Κάτι προγόνων ξύδι και χολή

σ’ αυτήν την άδεια πόλη

Εδώ στη ρωγμή του χρόνου

Θάβομαι για να μεστώσω

μες του Διογένη το πιθάρι

Στον όγδοο μήνα της, είναι η ελπίδα μου

Σχεδόν το βρέφος γύρω περπατά

καθώς εσύ κουρνιάζεις

Εδώ στη γιορτή του πόνου

Ντύνομαι να μην κρυώνω

του Ουλιάνωφ το μειδίαμα

Σαντάλια του Χριστού, φορώ στα πόδια μου

Πραίτορες, βράχοι πάνω μου σωρό

μα εγώ θα αναστηθώ

Μανώλης Ρασούλης-Νιώσε με

                     
 ΄                                           Μανώλης Ρασούλης -Νιώσε με

                                             

                                               Μανώλης Λιδάκης - Νιώσε με

Στίχοι        :  Μανώλης Ρασούλης

Μουσική   :  Πέτρος Βαγιόπουλος

Πρώτη εκτέλεση   :   Μανώλης Ρασούλης

Πολλές φορές βαθιά αναρωτήθηκα

τριγύρω οι άνθρωποι αν μ’ αγαπούνε

για ό,τι φαίνομαι ή αν αληθινά

για ό,τι είμαι εγώ, κοντά μου ζούνε.

Κι όμως να που δεν ξέρω

ποιος εγώ, κι υποφέρω

νιώσε με, σώσε με

κι ό,τι θες στο προσφέρω.

Είναι στιγμές σιωπής που αναλογίστηκα

τους όρκους που ’δωσα, γλυκιά μου, εσένα

και με τα λόγια μου για μένα πείστηκα

τώρα δεν έχω πια φόβο κανένα.

Κι όμως να που δεν ξέρω

ποιος εγώ, κι υποφέρω

νιώσε με, σώσε με

κι ό,τι θες στο προσφέρω.

Πολλοί ορκίστηκαν πως μ’ αγαπήσανε

γιατί κατάλαβαν ποιος είμαι τάχα

και σαν τους πίστεψα μ’ εγκαταλείψανε,

ανάγκη μ’ είχανε, αυτό μονάχα.

Μανώλης Ρασούλης - Το βαλς

 

                                              Μανώλης Ρασούλης - Το βαλς

                                                 Πρώτη εκτέλεση: Ορφέας Περίδης

Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης

Μουσική: Πέτρος Βαγιόπουλος

Ο παγωμένος Δούναβης της καρδιάς μου

σταμάτησε ξαφνικά να κυλά

Τα νερά του δεν πήγαιναν πουθενά

κι ό,τι αγάπησα και μ' αγάπησε νόμισα

πως χάθηκε στα σκοτεινά και παντοτινά

Ώσπου ξανάρθες και μου 'δωσες το χέρι,

έλα προστάζεις, η αγάπη είναι φωτιά

Τη ζωή μου θύμισες και να 'ταν μόνο ετούτο,

μ' έσυρες κι αρχίσαμε τους κύκλους του χορού

και το βαλς σαν βάλσαμο το νοιώθω μεσ' το αίμα

σαν κραυγή του θάνατου σαν γέλιο ενός μωρού

Κι έτσι αγαπημένη μου θα μείνω ζωντανός

ως το τέλος Δεκέμβρη του '99, μεσάνυχτα ακριβώς,

να κρατήσω τον όρκο που έχω δεθεί,

το βαλς που σου υποσχέθηκα και να υπάρχει μόνο αυτή,

αυτή η στιγμή, η ιερή στιγμή

Που νοιώθω σαν φλόγα, καθώς σε στροβιλίζω,

ρόδο που καίει, φωτίζει όλη τη γη

Τη ζωή μου θύμισες και να 'ταν μόνο ετούτο,

μ' έσυρες κι αρχίσαμε τους κύκλους του χορού

και το βαλς σαν βάλσαμο το νοιώθω μεσ' το αίμα

σαν κραυγή του θάνατου σαν γέλιο ενός μωρού

Γιώργος Σαρρής-Οι νταλίκες

Με τα φώτα νυσταγμένα και βαριά

τριγυρνάνε οι νταλίκες στην Αθήνα

στα λιμάνια, στους σταθμούς, στην αγορά

ό, τι ψάχνεις στη ζωή να βρεις ξεκίνα.

Σ’ έχω δει πολλές φορές να τριγυρνάς

στο λαβύρινθο της πόλης σαν χαμένος

το σακάκι σου στον ώμο να κρατάς

κι όλους όσους δε θυμούνται φορτωμένος.

Σα σκηνές από ταινία «προσεχώς»

μοιάζεις μέσα στις στροφές αυτού του νόστου

δυο γενιές χαμένες πίσω δυστυχώς

κι η Αθήνα μια μητρόπολη του νότου.

Το τσιφτετέλι του Διογένη (Κυπουργός, Ρασούλης, Παπάζογλου)

Δυόμισι χιλιάδες χρόνια μ' αγαπάς τρελά μου λες
ωχ αυτές βρε οι τρελές σου οι υπερβολές
Μια στιγμή αν μ' αγαπούσες, μια στιγμίτσα μόνο αν
στο ριλάξ θα την περνούσα μια ζωή γκαγκάν

Του Διογένη εγγονό με έχεις καταντήσει
και στα ίσια θα στο πω, σ' αρχαίο μέλλον ζούμε και οι δυό
Για πιθάρι έχω το νου, φανάρι την καρδιά μου
ψάχνω ακόμα και παντού να σε βρω ψεύτρα εδωκαιτωρατζού

Ζώντας στην δικιά σου φρίκη εκατάντησα φρικιό
την αγάπη χάπι κάνεις να την καταπιώ
Η δικιά μας ιστορία σαν τον αττικό ουρανό
μα μπουκάρει η αιθάλη και αιθαλοτυφλώ