«...είδα και την αδάμαστη, υπέροχη οπτασία μιας γυναίκας να βηματίζει εκεί στην όχθη αγέρωχα...τα γυμνά της πέλματα άγγιζαν με περηφάνια τη γη...αλλόκοτα χειροτεχνήματα, κατασκευασμένα μυστήρια, δώρα ίσως και φυλαχτά που την στόλιζαν και έλαμπαν και κουδούνιζαν στο κάθε της βήμα. Υπήρχε κάτι το απόκοσμο στο αργό και επιβλητικό περπάτημα της...και μέσα στη σιγαλιά που είχε απλωθεί στην πένθιμη χώρα, η αχανής ερημιά, το κολοσσιαίο κορμί της εύφορης και μυστηριώδους ζούγκλας έμοιαζε να την κοιτάει, σαν να κοίταζε το είδωλο της ίδιας της ζοφερής και παθιασμένης ψυχής του...»
Τζόζεφ Κόνραντ - Η καρδιά του σκότους, Μεταφρ. Γιώργος - Ίκαρος Μπαμπασακης, Εκδ. Ερατω
