Μανώλης Λιδάκης - Ξημέρωμα 1ης Ιανουαρίου 2000 μ.Χ.

Μ’ ένα ταξίδι στο μυαλό, τα `ριξα όλα στο βυθό

και βγήκα στον αιώνα.

Λευκό πανάκι η καρδιά και το κορμάκι μου μπροστά

γυμνό σε μια γοργόνα.

Καπετάνιος ο καημός, δύσκολος καιρός...

Κι ένα αδέσποτο μικρό, χωρίς πατρίδα και Θεό

με κοίταξε στα μάτια

ήρθε κοντά μου μια βραδιά, κι έγιναν σκόνη τα πανιά,

και στάχτη τα κατάρτια...

Καπετάνιος ο καημός, δύσκολος καιρός...

Κι ένα ζεϊμπέκικο σαμπάχ με τη λαχτάρα της Σεράχ

σε γυάλινο ποτήρι

που `λεγε χίλια χρώματα να λούζονται τα σώματα

πριν βγουν στο πανηγύρι

Καπετάνιος ο καημός, δύσκολος καιρός...

Γιώργος Νταλάρας - Οι Κυβερνήσεις Πέφτουνε Μα Η Αγάπη Μένει

 Γιώργος Νταλάρας - Οι Κυβερνήσεις Πέφτουνε Μα Η Αγάπη Μένει 

Δημήτρης Κοντογιάννης -Kαθόμουνα στου Λέντζου

 Από το δίσκο "Παίξε Χρήστο επειγόντως" (1982)

Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος Καθόμουνα στου Λέντζου και έπινα καφέ Και βλέπω έναν τύπο μαζί μ εσένανε Και σκύβω το κεφάλι να μη με δεις εσύ Θολώνει το μυαλό μου και σκίζεται η γη Δεν πίστεψα πως ήταν αλήθεια όλα αυτά Τα χείλη μου δαγκώνω, δεν ήταν ψέματα Μου φάνηκε πως σπάσαν καθρέφτες χίλιοι δυο Μα εγώ απ΄τον καθρέφτη σε βλέπω και πονώ Τριγύρω κουβεντιάζανε για τα πολιτικά Και πώς ο Μαύρος σούταρε δοκάρι την μπαλιά Κι εγώ ο μαύρος τώρα δα βλέπω πως μια στιγμή Να σβήσει η ζωή μου ήτανε αρκετή Τ΄Αγίου Βαλεντίνου, αχ πίκρα και καημέ Καθόμουνα στου Λέντζου και έπινα καφέ Κάνω να πω να φύγω μα γόρδιος δεσμός Μ' έχει δεμένο χάμω, αχ να 'μουνα τυφλός Μου φέρνει το γκαρσόνι χαρτί λογαριασμού Πανάκριβα πληρώνω το πλάι τ' αλλουνού Κι εσύ γιατί ποιος ξέρει παράγγειλες λικέρ Κι εμένα στην καρδιά μου δεκάξι κομπρεσέρ Τα μάτια μου θολώνουν ψιχάλες του καιρού Εσύ εκεί, εγώ εδώ θαμώνας του χαμού

Στέλιος Καζαντζίδης - Κάτω απ' το πουκάμισό μου

 Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος

Στίχοι: Πυθαγόρας

Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Καζαντζίδης

Κάτω απ' το πουκάμισό μου

η καρδιά μου σβήνει

κι αν το σφάλμα είναι δικό μου

δείξε καλοσύνη

Ζήσαμε στιγμές ωραίες

έχουμε αναμνήσεις

κι είναι κρίμα για ένα σφάλμα

όλα να τα σβήσεις

Τα παράνομα φιλιά μου

τα 'χω κόψει σ' το 'χω πει

βγάζω αίμα απ' την καρδιά μου

και σου βάζω υπογραφή

Κάτω απ' το πουκάμισό μου

η καρδιά μου σβήνει

κι αν το σφάλμα είναι δικό μου

δείξτε καλοσύνη

Πρώτη μου φορά που κλαίω

μα και τελευταία

γιατί ξέρω ότι φταίω

που έζησα λαθραία

Να χωρίσουμε είναι κρίμα

κι έγκλημα μεγάλο

να 'μαι εγώ το ένα θύμα

να 'σαι εσύ το άλλο

Τα παράνομα φιλιά μου

τα 'χω κόψει σ' το 'χω πει

βγάζω αίμα απ' την καρδιά μου

και σου βάζω υπογραφή

Κάτω απ' το πουκάμισό μου

η καρδιά μου σβήνει

κι αν το σφάλμα είναι δικό μου

δείξε καλοσύνη

Διονύσης Θεοδόσης-Έτσι σ' αγάπησα

Έτσι σ’ αγάπησα

σαν όνειρο γλυκό που δεν τελειώνει

κι όταν στα χέρια μου σφιχτά σε κράτησα

είδα καινούργια εποχή να ξημερώνει

έτσι σ’ αγάπησα έτσι σ’ αγάπησα

Έτσι σ’ αγάπησα κι όμως με πρόδωσες

και ζω συνέχεια με μια απορία

αν ήσουν όνειρο μέσα στα όνειρα

κι ένα ταξίδι μου στη φαντασία

Έτσι σ’ αγάπησα

σαν να `σουνα πουλάκι μες στο χιόνι

με το φιλί μου το γλυκό σ’ ανάστησα

είδα τον κόσμο ξαφνικά να μεγαλώνει

έτσι σ’ αγάπησα έτσι σ’ αγάπησα

Έτσι σ’ αγάπησα κι όμως με πρόδωσες

και ζω συνέχεια με μια απορία

αν ήσουν όνειρο μέσα στα όνειρα

κι ένα ταξίδι μου στη φαντασία

Στίχοι για το τραγούδι Έτσι σ’ αγάπησα Θεοδόσης Διονύσης του έτους 1986 σε στίχους Χαψιάδης Λευτέρης και σύνθεση Νικολόπουλος Χρήστος από το album Τραγούδια για τους φίλους μου.

Ξένος για σένανε κι εχθρός

Γιώργος Νταλάρας-Ξένος για σένανε εχθρός

 Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος

                                             Ματούλα Ζαμάνη-Ξένος για σένανε κι εχθρός

Στράτος Διονυσίου-Ο Σαλονικιός

Γιώργος Σαρρής-Οι νταλίκες

Με τα φώτα νυσταγμένα και βαριά

τριγυρνάνε οι νταλίκες στην Αθήνα

στα λιμάνια, στους σταθμούς, στην αγορά

ό, τι ψάχνεις στη ζωή να βρεις ξεκίνα.

Σ’ έχω δει πολλές φορές να τριγυρνάς

στο λαβύρινθο της πόλης σαν χαμένος

το σακάκι σου στον ώμο να κρατάς

κι όλους όσους δε θυμούνται φορτωμένος.

Σα σκηνές από ταινία «προσεχώς»

μοιάζεις μέσα στις στροφές αυτού του νόστου

δυο γενιές χαμένες πίσω δυστυχώς

κι η Αθήνα μια μητρόπολη του νότου.

Χάρις Αλεξίου-Η Διαθήκη

Όταν ρυθμίσετε λοιπόν τη διαθήκη

και το μερίδιο δοθεί του καθενός

εμένα αφήστε μου το δρόμο που μου ανήκει

αυτόν που διάλεξα να πάρω μοναχός

Σε διαθήκη με σημαίες και συνθήματα

εγώ είμαι ελεύθερος αέρας που φυσά

εγώ έχω φίλους τα βουνά κι όλα τα κύματα

εγώ έχω αδέλφια τα ποτάμια τα πουλιά

Στη διαθήκη σας εγώ δεν έχω θέση

σαν το μυρμήγκι με είχατε όλοι από καιρό

και εγώ που έχω με το τίποτα πονέσει

και μ' ένα ψίχουλο συνήθισα να ζω