Νικόλας Άσιμος - Καταρρέω

 

                                            Βασίλης Παπακωνσταντίνου- Καταρρέω

                                          Νικόλας Άσιμος - Καταρρέω

Νικόλας Άσιμος - Αγαπάω κι αδιαφορώ

                                                Νικόλας Άσιμος - Αγαπάω κι αδιαφορώ

Αγαπάω κι αδιαφορώ

και κρατάω τον κατάλληλο χορό

το λοιπόν θα αγαπάω και μένα

όπως εσένα

Μην παρανοείς τα λόγια που `χω πει

είναι η πιο απλή του κόσμου συνταγή

νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς

είν’ πανάκριβο σ’ το λέω ν’ αγαπάς

Κοίτα με στα μάτια με υπομονή

διώξε του άλλου κόσμου την επιρροή

νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς

είν’ πανάκριβο σ’ το λέω ν’ αγαπάς

Αγαπάω κι αδιαφορώ

και μαζί σου το `χω μάθει και αυτό

παραδόξως ν’ αγαπάω και μένα

όπως εσένα

Την εικόνα αυτού του κόσμου δεν μπορώ

ούτε μέσα στη σκιά του θα χαθώ

μάγεψαν και σένανε τα ξωτικά

κάνεις πάλι κύκλους σ’ άλλη αγκαλιά

Και μη μας τρομάζουν φως μου οι πληγές

στις χρυσές στιγμές μας πλάι και αυτές

νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς

είν’ πανάκριβο στο λέω ν’ αγαπάς

Αγαπάω κι αδιαφορώ

κι έχω φτιάξει έναν καινούργιο εαυτό

τώρα πια με αγαπάω και μένα

όπως εσένα

Νικόλας Άσιμος-Ειμαστέ Τρομοκράτες

 

Νικόλας Άσιμος - Δε θέλω καρδιά μου να κλαις

 Δε θέλω καρδιά μου να κλαις για όσα περάσαμε χθες,

χαλάσανε τόσα πολλά μα βρες μονοπάτι ξανά,

δεν ξέρει ο κόσμος να ζει, κατέβα να πάμε πεζοί,

εκεί που καθένας ζητά να βρει τη μιλιά του ξανά.

Τον πόλεμο μισώ κι απ' τη ζωή αποζητώ,

να μη μου μείνει μόνο το παράπονο

κι ας ήταν μια φορά να μ' είχες πάρει αγκαλιά,

το ξέρω σου ζητώ πάρα πολλά.

Δε θέλω καρδιά μου να κλαις για όσα περάσαμε χτες,

δανείσου κι εσύ μια φορά και βρες μονοπάτι ξανά

κι αν χάνεις αυτό που σε ζει δεν έφταιξες μόνον εσύ,

αξίζει να ζουν σαν παιδιά εκείνοι που έχουν καρδιά.

Τον πόλεμο ζητώ για μια ζωή που δεν τη ζω,

να μην μου μείνει μόνο το παράπονο

κι ας ήταν μια φορά να δεις μικρέ μου φουκαρά,

πως μαλακώνω σαν δε μου μιλάς σκληρά.

Τον πόλεμο μισώ κι απ' τη ζωή αποζητώ,

να μη μου μείνει μόνο το παράπονο

κι ας ήταν μια φορά να μ' είχες πάρει αγκαλιά,

το ξέρω σου ζητώ πάρα πολλά.

Νικόλας Άσιμος - Το φανάρι του Διογένη

Νικόλας Άσιμος - Το φανάρι του Διογένη

 

Είπα κι εγώ ν αλλάξω ζωή,

ν αρχίσω καινούργιο παιχνίδι.

Το ξερα πριν κρατούσα γυμνή

κι αγνή την καρδιά στο λεπίδι.

Και δεν την είδα την πρώτη ελπίδα,

να γίνει σπέρμα, να σαρκωθεί.

Στο Φανάρι του Διογένη

κάθεται ένας νιος και περιμένει...

Μην το γκρεμίσουν,

κι ας τον νομίσουν φονιά

που χει τόσο ευαίσθητη καρδιά.

Πια δεν γυρνάνε τα χρόνια πίσω, βοριά.

Νιε μου, το φανάρι δεν 'φελά.

Έτσι κι εγώ θα ψάξω να βρω,

βουνίν, φορεσιάν και ντουφέτσι,

με δίχως θυμόν και δίχως μιλιάν,

ταφήν να πληρώσω του κλέφτη.

Των δεσποτάδων, κυβερνητάδων,

χοντροτζεπάδων και δικαστών.

Άλλος μασάει, κι άλλος σωπαίνει.

Κι ο σκυφτός λαός να περιμένει...

Για τα δεσμά μας, δεν φταίει πάντα η σκλαβιά,

μα η υποταγμένη μας καρδιά.

Μ ένα φανάρι ξαναγυρνάς τις νυχτιές,

ψάχνεις για ανυπόταχτες ματιές.

Νικόλας Άσιμος - Σωτηρία Λεονάρδου - Το φανάρι του Διογένη 

1987 Παράνομη κασέτα Νο 000008 " Στο Φανάρι του Διογένη " Πλευρά B

Νικόλας Άσιμος-Να μην Αρχίσεις να Ξεφτάς

 

Νικόλας Άσιμος-Να μην Αρχίσεις να Ξεφτάς

1979 Παράνομη κασέτα Νο 000002 "Είμαι Παλιάνθρωπος"

Πλευρά B Κομμάτι 3 Μουσική:Νικόλας Άσιμος Στίχοι:Νικόλας Άσιμος Σ έντυσα με τα πλουμιά σου πολυκαιρισμένο Σαν πολλά τα όνειρα τα χρόνια που προσμένω Πάντα γύρα στην καρδιά μου σ έχω φορεμένο Ντύμα μου και βήμα μου και σε κρατώ κρυμμένο Φύτρα μου και μνήμα μου κι ακόμα περιμένω. Να μην αρχίσεις να ξεφτάς βλαστάρι μου θρεμμένο Είσ η στερνή παρηγοριά για με τον κουρασμένο Είσ η στερνή αναπνοή τα χρόνια που σωπαίνω. Θα σε πάρω και να πάμε μακρυά στα ξένα Ίσως έτσι και ξεκόψεις ταίρι από μένα Μα και πια δεν θα μπορώ να ζω χωρίς εσένα Προτιμώ τα στήθεια μου να τα χω ματωμένα Κι ας μη λαλάει πετεινός για μας τ αδερφωμένα. Να μην αρχίσεις να ξεφτάς βλαστάρι μου θρεμμένο Είσ η στερνή αναπνοή τα χρόνια που σωπαίνω Είσ η στερνή αναπνοή τα χρόνια που σωπαίνω.

Νικολας Ασιμος - Ο Σάλιαγκας κι ο Μάλιαγκας

 

1986 

Κασετα 000005 

Ο Σαλιαγκας

Σε δείχνω με το δάχτυλο 

Είσαι το πιο όμορφο κουμάσι, μωρό μου

Είσαι το ξέρω κουφάλα 

Μα έχεις τόση ομορφιά... 

Απάνω στα τριανταδυό 

Συνάντησα και γω το θάνατο 

Μα το κρατάω μυστικό 

Πως μ' έδιωξε κι αυτός γι' αδιάβαστο. 

Μια απόφαση χρειάζεσαι 

Και μην πολυπαραμυθιάζεσαι 

Όλα στον κόσμο ψεύτικα 

Ακόμα και που σ' ερωτεύτηκα. 

(Αυτά που κάνω τώρα, αυτά που κάνω τώρα 

Είναι σαν να μου τρώνε την καρδιά 

Γι' αυτό χοντρέ προχώρα μας πήρε η κατηφόρα 

Ανέβα ν' ανταμώσουμε ξανά...) 

Δεν θέλω άνθρωπο να ιδώ 

Αλερετούρ ζωής, ταξίδια θανάτου, 

Άγγελος είμαι του κόσμου 

Την έχω κάνει τη ζημιά. 

Ο Σάλιαγκας κι ο Μάλιαγκας 

Για ένα χαζό καβούκι μάλωσαν, 

Να βγει το μέσα έξω σας 

Και ας εμένα με ξαναμπαγλάρωσαν. 

Λαμπόγυαλο τα κάνατε 

(...Αυτά που κάνω τώρα, αυτά που κάνω τώρα...) 

Τη δόλια τη ζωή ξεκάνατε 

(...Είναι σαν να μου τρώνε την καρδιά...) 

Γκρεμίστε τα τρελάδικα 

(...Γι' αυτό χοντρέ προχώρα μας πήρε η κατηφόρα...) 

Και κάντε τα χοροπηδάδικα. 

(...Ανέβα ν' ανταμώσουμε ξανά...) 

Το καλοκαίρι με μαγιό 

Και το χειμώνα μου γυρίζεις τσιτσίδι 

Κι όλο να φύγεις σε σπρώχνω 

Μα μ' έχεις πάρει από κοντά... 

Αρρώστεια μου, σε αγαπώ 

Και ας με βρίσκεις παρακατιανό. 

Μπορεί και να την ψώνισα 

Δεν φταίω και δεν αυτοκτόνησα. 

Αντίστροφα κι ανάλογα 

(...Αυτά που κάνω τώρα, αυτά που κάνω τώρα...) 

Τα λογικά και τα παράλογα 

(...Είναι σαν να μου τρώνε την καρδιά...) 

Ας μου 'λεγες ν' αραίωνα 

(...Γι' αυτό χοντρέ προχώρα μας πήρε η κατηφόρα...) 

Δεν ζούμε πλέον στο μεσαίωνα. 

(...Ανέβα ν' ανταμώσουμε ξανά...)

Νικόλας Άσιμος- Πας φιρί φιρί

 1987 Παράνομη κασέτα Νο 000008 " Στο Φανάρι του Διογένη "

Πλευρά B Κομμάτι 1 Μουσική: Νικόλας Άσιμος Στίχοι: Νικόλας Άσιμος Πας φιρί φιρί γυρεύοντας με τα μαύρα σου τα μάτια Δέκα πιάτα στο κεφάλι μου κι άλλα τέσσερα κανάτια Πας φιρί φιρί γυρεύοντας να με κάνεις ν αγριέψω Έχω και τις πεποιθήσεις μου, μα στο τέλος θα στις βρέξω. Αλλά σώπα και μη μου την βγαίνεις στην κόντρα Αν βαρούσα κι εγώ, δεν θα ήσουνα εδώ Έχεις γλώσσα σκληρή που σκοτώνει σαν κόμπρα Κι όσο πείσμα εσύ, άλλο τόσο κι εγώ. Τέτοιος χαλασμός που έγινε κι ήρθαμε κι ισοπαλία Κι απ την ταραχή κουνήθηκε όλη η πολυκατοικία Σχολιάζουνε οι γείτονες κι απορούν κι οι αστυνόμοι Πως οι δυο μας δεν χωρίζουμε κι αγαπιόμαστε ακόμη. Μία τέτοια σκηνή να τη δεις στην οθόνη Μα σαν παίξεις κι εσύ, θα σκιστεί το πανί Έχε χάρη που δεν αγαπώ καμιά άλλη Κι απ τώρα μας κλαιν και τα ψώνια του Ζεν. Στα δελτία των ειδήσεων θα με γράψουν σαν σε σφάξω Πας φιρί φιρί μου φαίνεται την ψυχή σου ν αναπάψω Μου ρθε κρίση και παλάβωσα, μη με βάζεις ν αμαρτήσω Πας φιρί φιρί γυρεύοντας στα μπουντρούμια να σαπίσω. Αλλά σώπα και μη μου την βγαίνεις στην κόντρα Θα βαρέσω κι εγώ, κι απαιτώ σεβασμό Είναι κάτι φορές που φτηνά τη γλιτώνεις Με πέντε-έξι μπουνιές και δυο-τρεις μελανιές.

Νικόλας Άσιμος- Τα Αδιέξοδά σου

1986 Παράνομη κασέτα Νο 000006 "Η Ζαβολιά" Πλευρά B Κομμάτι 1 Μουσική:Νικόλας Άσιμος Στίχοι:Νικόλας Άσιμος

...Τα αδιέξοδά σου όλα γλέντα και ρίχτα στο γιαλό Γίνε κι εσύ κουδούνα σε πατέντα μα να ν συνειδητο Και ακολούθησε για οδηγό σου τον αυτοσαρκασμό Θέλει αντοχή να βρεις το ριζικό σου σε καθαρό οργασμό. Στα λεγα, δε μ άκουγες και πήγες στα χαμένα Βρες τη παραμύθα σου, μα άσε με εμένα. Αγάπη κι ειλικρίνεια στην έχουν κάνει λιώμα Και δεν υπάρχουν άνθρωποι στον εικοστόν αιώνα... Πέσαν γκουρού απάνω μου και μάγοι και οι σατανιστές Πως μου θυμίζουν όλα καρναβάλι μ αλεξιπτωτιστές. Θα σας ανοίξω θέλετε δε θέτε, κρατάω τα κλειδιά Δε σταματάνε χίλιοι θεσμοθέται μια σταθερή καρδιά. Στα λεγα, δε μ άκουγες τραβάς για την αγχόνη Κι η κατεργάρα μύτη μου θαρρώ πως μεγαλώνει Σαν Σιρανό ντε Μπερζεράκ μονομαχώ ακόμα Στη μύτη μου φιλτράρεται το νέφος του αιώνα. Αντέχω ακόμα να μαι υπηρέτης, βαστάω και μπορώ Κι αν δεν μπορείτε πια να με σκοτώστε με λέτε γραφικό. Θα σας ανοίξω θέλετε δε θέτε, κρατάω τα κλειδιά Δε σταματάνε χίλιοι θεσμοθέται μια καθαρή καρδιά...
 

Νικόλας Άσιμος-Ο Μηχανισμός

 1978 Παράνομη κασέτα Νο 000001 "Με το βαρέλι που για να βγεί το σπάει"

Πλευρά Α Κομμάτι 1 Μουσική:Νικόλας Άσιμος Στίχοι:Νικόλας Άσιμος Με πείσανε να γίνω ρεβιζιονιστής Και να γυρίσω δίσκο Θα ρθει όμως καιρός που κι εσύ θε να πειστείς Πως έτσι δεν τη βρίσκω. Τι θα κάνω ήτανε γραφτό Θέλω δεν το θέλω, ότι τραγουδώ Να το πουλώ να ζήσω Όταν πάω στον παραγωγό Πρέπει να βολέψω έτσι το γραφτό Να του γυαλίσει, για να το πουλήσει Να χει σαλέπι, για να σας αρέσει Να έχει θέμα με έρωτα και αίμα Να είναι λόγια, λόγια κομπολόγια Να σας καλοκαρδίσω Για να σας γαλουχήσω. Κι από χρέος συναδελφικό Να χαμογελάω στο κοινό Να του σαλεύω για να το μερεύω Να του σφυρίζω να το νανουρίζω Να το φουντώνω να το ξεφουσκώνω Και στην κομμούνα να είμαι οπορτούνα Για να σας εκτονώνω Με πλαίσιο το νόμο. Δουλειά σου είναι μούπανε να κρύβεις τα τρωτά Των καθιερωμένων Για να διατηρήσουμε τα οικονομικά Των ευαρεστημένων. Σιγουριά και δόξα τω θεώ Τα καλά στον καπιταλισμό Είναι πως έχει βίδα. Άμα πιάσεις το μηχανισμό Από τ αυτιά τον πιάνεις το λαγό Τον Πελοπίδα τρως με μια τσιμπίδα Στην Παρθενόπη χαρίζεις ένα τόπι Και με τα χρόνια γυρνάς ες τα σαλόνια Ξεχνάς ποια μάνα σε γένναε στο κλάμα Και του εργάτη καβάλλησες την πλάτη. Μα θε να πει Αμάν πια Και πας ες τα κομμάτια Και άει στα κομμάτια.

Νικόλας Άσιμος-Στο φαλιμέντο του κόσμου

Στίχοι: Νικόλας Άσιμος

Μουσική: Νικόλας Άσιμος 

Πρώτη εκτέλεση: Νικόλας Άσιμος

 

 

Θυμάμαι που σε κοίταζα στην άκρη του γκρεμού ισορροπώντας τάραζες το λάθος του καιρού παλλότανε το είναι σου ολόκληρο στο φως την καθαρή ουσία σου ετρόμαζε ο λαός. Στο φαλημέντο του κόσμου αυτού ο καβαλάρης εγώ τ' ουρανού με τους ανθρώπους ζητάς επαφή μα έχει σπάσει κι αυτή η κλωστή. Τα χρόνια που περάσανε σ' αφήσανε πληγές κουβάλαγες το τώρα σου και σ' άλλες εποχές ενώθηκες σαν τίποτα με τον ωκεανό και γνώρισες τ' απέραντο στον άλλο εαυτό. Στο φαλημέντο του κόσμου αυτού ο καβαλάρης εγώ τ' ουρανού της Αριάδνης το μίτο κρατάς κι απ την αρρώστια τους και πάλι το σκας.

Νικόλας Άσιμος Της επανάστασης

 

Είπαμε πως θα καταργήσουμε τα σύνορα είπαμε
είπαμε πως θα διαλύσουμε το κράτος
κι αφήσαμε τους εαυτούς τους ίδιους μας κι αφήσαμε
μες στο γλοιώδικο περίβλημά τους.

Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο
μια βολεμένη και ευφυής δικαιολογία
διατηρούμε την εσώτερη τη βρώμα μας
μ’ επαναστατική φρασεολογία

Τα θλιβερά δε σπάσαν τα καλούπια μας
υποχθονιακές ψυχρές προκαταλήψεις
ύπουλα βράζεις μέσα μας αρρώστεια μας
αγκομαχάς, για δεν το λες να μας αφήσεις

Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο
μια ξοφλημένη και ευφυής δικαιολογία
διατηρούμε την αισχρότερη μιζέρια μας
μ’ επαναστατική φρασεολογία

Δύσκολο μονοπάτι σε τραβήξαμε σε τραβήξαμε
ατέλειωτο και δε σε ξεπερνάμε ατέλειωτο
μας μπόλιασες βουβό μ’ απογοήτευση
κι ίσως ν’ αξίζει μόνο κι ίσως ν’ αξίζει που τολμάμε

Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο
σαν ξεχασμένα να τελειώσουν παραμύθια
παρά τα τόσα όνειρά μας που συντρίφτηκαν
μες στα συντρίμμια ολοκληρώνεσαι αλήθεια

Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο
διατηρούμε την εσώτερη μιζέρια μας
μ’ επαναστατική φρασεολογία

Νικόλας Άσιμος-Δεν πα να μας Χτυπάν

 1978 Παράνομη κασέτα Νο 000001 "Με το βαρέλι που για να βγεί το σπάει"

Πλευρά Β

Κομμάτι 1

Μουσική:Νικόλας Άσιμος

Στίχοι:Νικόλας Άσιμος

Δεν πα να μας χτυπάν με όλμους και κανόνια 

Δεν πα να μας χαλάν τα πιο όμορφά μας χρόνια 

Κι αυτοί που μας μιλούν πως θέλουν το καλό μας

Ποτέ τους δεν ακούν το δίκιο το δικό μας. 

Δεν είναι αυτή ζωή κι από τ αφεντικά μας 

Δεν είναι ανθρώπινα τα μεροκάματά μας 

Αυτοί καλοπερνούν και 'μεις αγωνιάμε 

Αν θάχουμε δουλειά για νάχουμε να φάμε. 

Το δίκιο μας εμπρός να βγάλουμε στους δρόμους 

Μπουρλότο και φωτιά σε κράτος κι αστυνόμους

Τον ξέρουμε καλά της γης μας τον αφέντη 

Μας έμαθε πολλά το αίμα του Νοέμβρη. 

Δε πα να μας χτυπάν με όλμους και κανόνια

Δεν πα να μας χαλάν τα πιο όμορφά μας χρόνια 

Θα βάλουμε μπροστά τη μαύρη και την κόκκινη σημαία 

Για μας, για μια ζωή πιο λεύτερη πιο νέα. 

"Πάνω στα ματωμένα πουκάμισα των σκοτωμένων 

Εμείς καθόμασταν τα βράδια

Και ζωγραφίζαμε σκηνές απ την αυριανή ευτυχία του κόσμου." 

Έτσι γεννήθηκαν οι σημαίες μας. 

Θα βάλουμε μπροστά τη μαύρη και την κόκκινη σημαία

Μ αγώνα η λευτεριά μας είναι αναγκαία.

Νικόλας Άσιμος-Παράτα τα

1978 Παράνομη κασέτα Νο 000001 "Με το βαρέλι που για να βγεί το σπάει"
Πλευρά Β
Κομμάτι 7

Μουσική:Νικόλας Άσιμος
Στίχοι:Νικόλας Άσιμος



Παράτα το σχολειό, παράτα αυτό το χάλι
Να είσ αφεντικό του εαυτού σου πάλι
Παράτα τα θρανία και τ αμφιθέατρα
Να ρθης στη παραλία να κάνουμ έρωτα.

Παράτα τη δουλειά, παράτα τη τη σκρόφα
Και κοίτα πως εσύ θ αποφασίζεις πρώτα.
Χιλιάδες σουπερμάρκετ γεμάτα πράματα
Γιατί δεν τα βουτάμε για τα γεράματα;

Παράτα το θεό, πατέρα και παρτάλι
Μη θέλεις παντρειά και μισθωτό χαμάλη
Αρνήσου να σαι σκλάβα διπλά κι ολόϊδια
Θα ζήσουν τα παιδιά μας μεσ τα κοινόβια

Παράτα το λοιπόν, παράτα το το κόμμα
Μη θες να κουβαλάς το κουρδιστό σου πτώμα.
Της κεντρικής γαϊδάρας να είσ ερμηνευτής
Αρνήσου να σαι χάφτης και καθοδηγητής.

Κατούρα στη βουλή και σπάστους τα γραφεία
Να πάει να πνιγεί κι η γραφειοκρατία
Και φόρεσε κουκούλα ωσάν σε πρίζουνε
Σε κάθε αναμπουμπούλα μη σε γνωρίζουνε.

Παράτα το στρατό το προβατοποιείο
Και ας μας έχουνε για το τρελλοκομείο
Για μια χαζή πατρίδα οπλίζουν τους λαούς
Δεν κάνει η ιεραρχία για τους αναρχικούς

Στην κοινωνία αυτή σαπίσαμε στ αλήθεια
Απάνθρωποι θεσμοί μας γίνανε συνήθεια
Παράτησέ τα όλα να ζήσουμ άβολα
Οι άλλοι όπως βαδίζουν κι εμείς ανάποδα.

Νικολας Ασιμος- Δεν θελω καρδια μου να κλαις

Νικόλας Άσιμος - Μπαγάσας

Aφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια.

Θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λιβάδια,

να ξαναγίνω καβαλάρης

και ξαναέλα να με πάρεις ουρανέ,

για δεν υπήρξα κατεργάρης

και τη χρειάζομαι τη χάρη σου μωρέ.

Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω;

Μιαν ανάσα γυρεύω για να γιάνω.

Δεν το πιστεύω να με χλευάζεις

σαν σε χαζεύω δε χαμπαριάζεις.

Πρότεινέ μου κάποια λύση

δε θα σου παρα κοστήσει.

Και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια

με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν.

Για το χαμένο μου αγώνα

που τ’ αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν

Aφήνω πίσω το σαματά και τους ανθρώπους.

Έχω χορτάσει κατραπακιές και ψάχνω τρόπους

πως να ξεφύγω από τη μοίρα

κι έχω μέσα μου πλημμύρα ουρανέ,

για δεν υπήρξα κατεργάρης

και θα το θες να με φλερτάρεις γαλανέ.

Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω;

Κάνε πάσα καμιά ματιά και χάμω.

κει που κοιμάσαι και αρμενίζεις

ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις

κι ότι σου `ρθει κατεβάζεις

μην θαρρείς πως με ταράζεις.

Γιατί σου φτιάχνω τραγουδάκια

με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν.

Για το χαμένο μου αγώνα

που τ’ αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν

Νικολας Ασιμος - Θα 'ρθω να σε βρω

θα ‘ρθω κάνα βράδυ να σε βρω
και το μυστικό μου να σου πω
το ‘ψαξα πολύ για να το πω σε σένα
κι ας το θεωρήσουν παλαβό

Μέσα απ’ τα σκοτάδια κι απ’ το φως
είμαι εγώ ο γιος του καθ’ ενός
με τη λευτεριά μου έχω γίνει ένα
και δεν είμαι πιόνι κανενός

Στα παιχνίδια όλων σας έκανα χαλάστρα
για κανένα πούστη δε θυσιάζομαι
μ’ έχουν και για ανόητο και χαμένη φάτσα
μα στην αγκαλιά σου εκστασιάζομαι

Όσο και αν θέτε, δε θα με πάτε
κει που πλανάται η βία και η αποχαύνωση
Πίστη δεν έχω, μήτε πατρίδα
με διώξατε όλοι μα εσένα σε θέλω ζωντανή

Δεν το λέω για να παινευτώ,
ζήταγα πολύ να αγαπηθώ
έδωσα τα πάντα και τα ξαναδίνω
και γιαυτό μπορώ να σ’ αγαπώ

Δε θα με γνωρίσεις θα με δεις
είμαι κυνηγός κι ονειρευτής
μη σε παγιδέψουν σε καμιά βιτρίνα
και σε παραδείσους μου χαθείς

Δε ζω με τους νόμους σας
τα χαρτιά και τ’ άστρα,
για να τη βολέψω,
εγώ δε νοιάζομαι…

Όσα μ’ αποξένωσαν
ψεύτικα ήταν κάστρα
και έχω βγει απέξω
δεν τα χρειάζομαι

Σε τούτο τον παλιόκοσμο
ένας να ε να έμενε
κι ας θέλει η άρια φύση σου
κι εκείνος θα διαβρωθεί.

Αγάπησέ με βλέμμα μου
βοήθησέ με αίμα μου
δύσκολο να πεθάνουμε
καρδιά μου…
φοβάμαι τη ζωή.

Νικολας Ασιμος - Αγαπαω και αδιαφορω (Σπανια εκτελεση)

Νικόλας Άσιμος - Venceremos

Αποκομμένος απ’ όλους κι απ’ όλα

σε μαγεμένη τροχιά

πήρα το δρόμο να φύγω μα ήρθα

τίποτα δε μ’ ακουμπά

στον παράξενό μου χρόνο.

Ξέρουμε πως είναι ψέμα

μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα

να σ’ αγκαλιάσω να μ’ αγκαλιάσεις

να ξεγελιέσαι να ξεγελιέμαι

να σ’ αγαπήσω να μ’ αγαπήσεις

έστω για λίγο για τοσοδούλι.

Σα ζευγαρώνουν δυο βεγγαλικά

μοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικά

στων προσώπων μας τις ζάρες.

Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες

δίχως καβάντζα καμιά

ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχτας

και η ψυχή μου πηδά

στου απέραντου την ψύχρα.

Θες ν’ αγγίξεις την αλήθεια

για βγες απ’ όξω απ’ τη συνήθεια

σύρε κι έλα να με λούσεις

κι ας είμαι της καθαρευούσης

να σ’ αγκαλιάσω να μ’ αγκαλιάσεις

έστω για λίγο για τοσοδούλι.

Δρεπανηφόρα άρματα περνάν

στις τσιμεντουπόλεις του θανάτου το συμβάν

ασυγκίνητο σ’ αφήνει.

Σου ξαναδίνω το είναι μου τώρα

θωρακισμένε καιρέ

με μια σκληρή παγερή τρυφεράδα

σε πλησιάζω, μωρέ

μ’ αυταπάτες πια δεν έχω.

Ξέρουμε πως είναι ψέμα

μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα

δες θα φτιάχνουμε στιχάκια

να περπατάν σαν καβουράκια

πλάγια κι ακριβά τα χάδια

φως αχνό μες στα σκοτάδια

Μ’ ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώ

στο μαγκανοπήγαδο της ήττας μου περνώ

Venceremos, Venceremos.

Νικόλας Άσιμος -Δωμάτιο Στο Άμστερνταμ