Βγήκε πάλι η πανσέληνος αυτός
ο κομμένος στρογγυλά τενεκές
φθαρμένος από τις μεταφορές
χιλιάδων ποιητών. Γιατί η πανσέληνος
είναι μια δοκιμασία: οι κακοί ποιητές
γράφοντας τη φωτογραφίζουν, οι μέτριοι
της βρίσκουν δήθεν μεταφυσικές, μα οι καλοί
φτιάχνουνε μια πανσέληνο δική τους
κάθε νύχτα και την απολαμβάνουνε γυμνοί
μετά τον έρωτα με την αγαπημένη.
Τώρα που το βλέµµα της µητέρας έγινε στάχτη
ποιος θα µας επιτρέπει να γινόµαστε πρίγκηπες;
Βασίλης Λαλιώτης (1959)
Πηγή: Παρίσι κι άλλα ποιήματα», Εκδόσεις: Ενδυμίων 2012.
Τριάντα θέσεις για τον Κώστα Καρυωτάκη.
Ο Καρυωτάκης είναι είδος ατελούς Μπωντλαίρ.
***
Η απόσταση Αθήνα-Παρίσι ήταν μικρότερη από την απόσταση Αθήνα-Πρέβεζα. Από όλες τις απόψεις.
***
Στο Παρίσι κόλλησε κάτι χειρότερο από τη μαλαφράντζα. Την αρρώστια του πλάνητα των πόλεων.
***
Ό,τι δεν βρίσκει πραγματικότητα στο κοινωνικό από περίσσευμα γίνεται δηλητήριο στο υπαρξιακό.
***
Κάθε φορά που η άρχουσα τάξη αποτυγχάνει να υπάρξει ως εθνική άρχουσα τάξη και συστρέφεται σε στιγμές πρωταρχικής συσσώρευσης του κεφαλαίου ξερνάει Καρυωτάκηδες.
***
Και ντροπαλό δανδή να τον πεις κάτι είπες.
***
Το πρόβλημα του Καρυωτάκη είναι το έλλειμμα πραγματικότητας.
***
Οι φιλόσοφοι και οι καλλιτέχνες που πήγε το Ματαρόα στη Γαλλία είναι καρυωτακικοί που έτυχαν ευμενούς μεταθέσεως.
***
Κρίμα που ο Βάλτερ Μπένγιαμιν δεν γνώρισε την ποίηση του Καρυωτάκη.
***
Ο Καρυωτάκης είναι ο πρώτος ευρωπαϊκών διαστάσεων ποιητής της ημεδαπής.
***
Παρά τα λεγόμενα δεν υπάρχει πλέον αισιόδοξος στη γραφή ποιητής από τον Καρυωτάκη, έως υστερογράφου του σημειώματος της αυτοκτονίας του.
***
Ο Καρυωτάκης δεν σταμάτησε να γράφει. Δεν έβρισκε ίσως βίο να στηρίξει τη γραφή του, αλλά η γραφή του δεν υπήρξε προβληματική. Αντίθετα υπήρξε ρέουσα.
***
Το καθήκον που μας άφησε είναι να υπερβαίνουμε κάθε φορά την ποίησή του με τη ζωή μας.
***
Οι μεγαλύτεροι παραναγνώστες του Καρυωτάκη, όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι αυτοί που τον επικαλούνται. Θέλει να είναι αντιρητορικός, χλευάζει το λόγο που υψώνεται στο κενό πάνω από τα πράγματα, είναι ρεαλιστής όσο και ο Καβάφης, αλλά δεν διακατέχεται από το πνεύμα της μνησικακίας. Κάθε άλλο.
***
Για πρώτη φορά υπάρχει ένας ποιητής που εισάγει την περίσσεια του ποιητή στην κίνηση των πραγμάτων. Από αυτή τη ρωγμή θα περάσουν γενιές μετρίων που θα επιχειρήσουν να κάνουν την περίσσεια της μετριότητάς τους καρυωτακική.
***
Ο Καρυωτάκης είναι πολιτικός ποιητής με τους όρους που στην Ελλάδα μπορεί να είναι κάποιος πολιτικός ποιητής: δηλαδή υπαρξιακά. Η διαρκής πολιτική ρητορεία που δεν συνοδεύεται από στοιχειώδεις δεσμεύσεις και είναι διαρκώς ουροβόρος, γίνεται υπαρξιακό πρόβλημα διαχείρισης της εισόδου στον ιστορικό χρόνο.
***
Ο στίχος του Καρυωτάκη είναι ένας ευρωπαϊκός στίχος που πάσχει από χωλότητα ή καλύτερα που βρίσκει διαρκώς πέτρες σε δρόμο που χρυσοπληρώθηκε και δεν φτιάχτηκε.
***
Μια κραυγή που σπάει προς τα μέσα με τη συνείδηση ότι το αισθητικό έλλειμμα είναι κοινωνικό.
***
Η γενιά του 30 είναι ψυχαναγκαστική απάντηση στο έλλειμμα αισθητικού κοινωνικού της ευρύτερης κρατικής γραφειοκρατίας. Απώθηση του ερωτήματος της ισορροπίας κοινωνικού αισθητικού και φυγή προς το αισθητικό, ελπίζοντας το κοινωνικό να ακολουθήσει.
***
Όσο η ποίηση του Καρυωτάκη θα είναι επίκαιρη, εκτός των άλλων, θα μας υπογραμμίζει ότι δεν έχουμε κράτος.
***
Κατά τον ίδιο τρόπο που ο Καβάφης άφησε σχήματα κάτω από τα οποία κινείται η Ιστορία ο Καρυωτάκης άφησε μοτίβα επιδεκτά καινούριου περιεχόμενου από τους βίους κάθε φορά που Ελλάδα αποτυγχάνει στο παρόντα χρόνο της και στα ερωτήματά του.
***
Ο Καβάφης είναι για την Αγγλοσαξωνική σχολή σκέψης ότι ο Καρυωτάκης για τη Γαλλική.
***
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο παράδειγμα από τον Καρυωτάκη για να επισημανθεί το τί σημαίνει και τι συμβαίνει όταν η μεσαία τάξη σε μια χώρα είναι περισσότερο καλλιεργημένη από την άρχουσα.
***
Οποισδήποτε πέφτει στη γνώση αυτού που λένε νόθα αστικοποίηση της Ελλάδας την βιώνει ως καρυωτακικό τραύμα.
***
Η μετφραστική ενασχόληση με τους ήσσονες μπωντλαιρικούς δείχνει πως ο Καρυωτάκης είχε στόφα μείζονος ποιητή και κυρίως ήξερε στρατηγικές να δεχτεί την επίδρασή του.
***
Η διεθνής διάσταση του Καρυωτάκη είναι πως επιστρέφει την ποίηση από τη Μπωντλερική φυγή της.
***
Είμαι ο Φαίδρος στη λάσπη. Αυτό υπήρξε ο Καρυωτάκης.
***
Έδωσε τη ζωή του για να μπορούμε να ζήσουμε με κάτω αφετηρία το έργο του. Ο θάνατός του απλώς το έβαλε σε κυκλοφορία στον κόσμο των εμπορευμάτων. Γιατί στο κόσμο των εμπορευμάτων η ύψιστη φετιχοποίηση είναι ο θάνατος.
***
Οι μεσαίες τάξεις στην Ελλάδα είναι υπερθερμασμένες πολιτιστικά. Πιστεύουν ότι με τη γνώση και την καλλιέργεια θα υπερβούν την έλλειψη των ζωτικών αποφάσεων που αρνείται σε κάθε ιστορική φάση να λάβει σοβαρά η άρχουσα τάξη. Το εγχείρημα είναι αυτοκτονικό και απόδειξη ο Καρυωτάκης.
***
Η επώδυνη αυτογνωσία στην Ελλάδα προάγει αυτόματα τον Καρυωτάκη ως Εθνικό Ποιητή.
Πηγή: https://tvxs.gr/news/blogarontas/xronothraysmata-30-karyotakis
(Στη μνήμη του Χούλιο Κορτάσαρ)
Κάποια γυναίκα καθαρίζει ψάρια στη Σενεγάλη
την είδα χτες τη νύχτα στο ντοκυμανταίρ
βγάζει τα λέπια και τα σπλάχνα και ξεπαγώνουν
κάνοντας κύκλους στο φούρνο μικροκυμάτων
Κάποια γυναίκα καθαρίζει ψάρια στη Σενεγάλη
έχει χρόνο απέραντο ένα μαχαίρι κι ένα παιδί που κλαίει
καθαρίζει ψάρια στη Σενεγάλη κι εγώ βιάζομαι
καθαρίζει ψάρια που ποτέ δεν θα φάει κι ανάμεσά μας
μεσολαβεί ένα πιλότος και τρεις μεταπράτες
απόσα πλήρωσα δε θα φτάσει σχεδόν τίποτα
να σταματήσει αυτό το παιδί « το αληθινό πρόσωπο
των αγγέλων» να κλαίει από πείνα.
Κάποια γυναίκα καθαρίζει ψάρια στη Σενεγάλη
τα βάζω στο τηγάνι και μυρίζουν κρέας
κρέας τηγανητό και ανθρώπινο που πεινάει.
Ανάμεσα σε μένα και στα ψάρια που θα φάω
υπάρχει μια περίπλοκη πραγματικότητα
κάποιες εξειδικεύσεις κάποιες λησμονιές
για να με κάνουν να φάω κρέας ανθρώπινο που κλαίει.
Κάποια γυναίκα καθαρίζει ψάρια στη Σενεγάλη
κι εγώ ετοιμάζομαι να ξεχάσω πως τρώω κρέας ανθρώπινο.
Είναι πολύ περίπλοκο στις μέρες μας να τρως ψάρια
Θα πρέπει πρώτα να κάνεις μια μικρή προσπάθεια να μη σκέφτεσαι.
Τα Μαύρα του Γκόγια, Ενδυμίων (2010)
