Jorge Enrique Adoum - Εν αρχή ην ο λόγος

σε ξαναθυμάμαι, σου τηλεφωνώ βαριεστημένος

σε κατευθύνω (δρομίζω, σπιτεύω, κλιμακοστασιάζω)

σε κατοικούσα ήδη, σε φωτίζω, σε γειώνω

σε αγγειώνω, σε φωσφορίζω, σε βιβλίζω

σε δισκάρω σε αποθεματίζω σε γδύνω παρακούοντας

σε κρεβατώνω σε μαξιλαρεύω ξαναμμένος ξεσκέπαστος

σε τριχωματιάζω σε λαγονίζω με ζώνεις

μεταγγιζόμαστε χείλη με χείλη

εμφιαλώνομαι εντός σου

ξαναγινόμαστε σε παραμορφώνω με συμμορφώνω

εσύ πολλαπλασιάζεσαι κι εγώ διαιρούμαι δια του χίλια

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής

Paco Benavides-Πόλη Νύχτα

ΠΟΛΗ ΝΥΧΤΑ

στους μαγεμένους περπάτησα δρόμους

παλιόσπιτα σάπια και στέγες σκοτεινές

περάσαμε μια γέφυρα τη νύχτα

αχλή της σιωπής και μυρτιά πρασινισμένη και πάλι

φτάσαμε εκεί που τραγουδούσανε οι φωνές

«είναι ο άγγελος;» ρώτησες

τότε αποκοιμήθηκα και ονειρεύτηκα

ονειρεύτηκα πως ήμουν στη μέση ενός δάσους

σε κάποια παράξενη πόλη

και μιλούσα με κάποιον μιαν άγνωστη γλώσσα

έπειτα ξύπνησα και με είδα να ονειρεύομαι

τις τελευταίες δέκα μέρες της ζωής μου

«ε, γυρίσαμε;» ρώτησες

κι εγώ σε ακολούθησα στο μονοπάτι μέσα σε ίσκιους

συζητήσαμε θυμάμαι κάτι για πέτρες

και για το πώς έδωσαν τη θέση τους στ’ αμπέλια.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΛΥΓΚΩΝ έξω βρέχει μέσα πίνουμε καφέ στο σταθμό για να τα βλέπουμε όλα Εσύ θυμάσαι λες ένα όνομα ευτυχές Τί να γίνεται τώρα αυτή; αναρωτιέμαι Στην ίδια απόσταση ίσως κάνει κι εκείνη στον εαυτό της την ίδια ερώτηση Το ένα θέμα χάνεται στο άλλο θέμα «και αυτή τη φορά τα γεράνια ή την άλλη όταν…» Η βροχή δεν σταματάει τον καφέ και τα τσιγάρα ασταμάτητα έρχεται η νύχτα χωρίς να κάνει και πολλή φασαρία και σαν τη γάτα κουλουριάζεται η μνήμη Ανοίγεις το παράθυρο και μπαίνει αυτή που μ’ αρέσει: Μαντατοφόρα άλλου άπιστου ονείρου.

Paco Benavides(San Gabriel, Iσημερινός 1964- Βέρνη, Ελβετία 2003)

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

César Dávila Andrade-Συναντήσεις

Συναντήσεις


Οι συναντήσεις μας δεν έχουν κόσμο.
Γίνονται από σκέψη σε σκέψη
στον αιθέρα
ή στη ζωντάνια των τάφων,
επί χίλια έντομα κατά εκατοστόμετρο.

Οι συναντήσεις μας τρέφονται
με μικροοργανισμούς
και μόρια χαλκού.
Μπορούμε να περιμένουμε χίλια χρόνια, ίσως και περισσότερο.

Οι συναντήσεις μας γίνονται στη λάσπη
ή ανάμεσα σε θορύβους σιδερικών και καμβάδων
που προηγούνται των μεγάλων μεταναστεύσεων.

Οι συναντήσεις μας γίνονται
στο στιγμιαίο ον
που τρέφεται και πεθαίνει,
όπως βοσκός και ζώο
ανάμεσα σε κανάλια και παράλληλους αιώνες.

Οι συναντήσεις μας δεν έχουν
αριθμό
ούτε σημείο. 

César Dávila Andrade ( 1917- 1967) Ισημερινός

Μετάφραση:  Ρήγας Καππάτος

Συναντήσεις

Οι συναντήσεις μας δεν έχουν κόσμο.

Γίνονται

από σκέψη σε σκέψη

στους αιθέρες

ή στη ζωντάνια των τάφων,

με χίλια έντομα στο κάθε εκατοστό τους.

Οι συναντήσεις μας τρέφονται 

με μικροοργανισμούς

και με μόρια χαλκού.

Μπορούμε να περιμένουμε και χίλια χρόνια, μπορεί και περισσότερο.

Οι συναντήσεις μας πραγματοποιούνται στις λάσπες 

ή ανάμεσα σε ήχους από σιδερικά και ασπρόρουχα

που προηγούνται

των μεγάλων μεταναστεύσεων.

Οι συναντήσεις μας εμάς γίνονται 

στο στιγμιαίο ον

που βόσκει και πεθαίνει

–σαν βοσκός μαζί και ζωντανό–

ανάμεσα σε αυλάκια και αιώνες παράλληλους.

Οι συναντήσεις μας εμάς

ούτε αριθμό έχουν 

ούτε και σημείο.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.