Anna Swir - Χτύπησα το κεφάλι μου στον τοίχο

Παιδί

έβαλα το δάχτυλο μου στη φωτιά,

για να γίνω αγία.

Έφηβη

κάθε μέρα χτυπούσα το κεφάλι μου στον τοίχο.

Νεαρή κοπέλα

βγήκα απ' το παράθυρο της σοφίτας

για να πηδήξω απ' τη στέγη.

Γυναίκα

είχα ψείρες σε όλο μου το σώμα.

Έσκασαν όταν σιδέρωνα την μπλούζα μου.

Περίμενα εξήντα λεπτά

για να με εκτελέσουν.

Πεινούσα για έξι χρόνια.

Ύστερα γέννησα ένα μωρό,

με έκοβαν

χωρίς αναισθησία.

Μετά ένας κεραυνός με σκότωσε

τρεις φορές και τρεις φορές έπρεπε να αναστηθώ

από τους νεκρούς αβοήθητη.

Τώρα ξαποσταίνω

μετά από τρεις αναστάσεις.

Anna Swir, Μιλώντας στο σώμα μου, Μτφρ. Αριστείδης Τσαλδάρης / Περισπωμένη, 2021.

Πηγή: https://www.facebook.com/caterina.mar

Πηγή:

Anna Swir - Αύριο θα με χαράξουν

Ο θάνατος ήρθε και στάθηκε πλάι μου.
Είπα: Είμαι έτοιμη.
Είμαι ξαπλωμένη στη χειρουργική
κλινική τής Κρακοβίας.
Αύριο θα με χαράξουν.

Υπάρχει πολλή δύναμη μέσα μου.

Μπορώ να ζήσω, μπορώ να τρέξω,

να χορέψω, να τραγουδήσω.

Όλα αυτά εντός μου, αλλά αν είναι απαραίτητο

θα φύγω.

Σήμερα κάνω τον απολογισμό τής ζωής μου.

Ήμουν μια αμαρτωλή.

Χτύπησα το κεφάλι μου πάνω στο χώμα,

ικέτευσα τη γη και τον ουρανό

να με συγχωρήσουν.

Ήμουν όμορφη και άσχημη,

σοφή και ηλίθια,

πολύ ευτυχισμένη και πολύ δυστυχισμένη,

ενώ συχνά είχα φτερά

κι επέπλεα στον αέρα.

Βάδισα σε χίλια μονοπάτια στον ήλιο και στο χιόνι,

χόρεψα με τους φίλους μου κάτω απ’ τ’ άστρα,

είδα την αγάπη στα μάτια πολλών ανθρώπων,

απόλαυσα το δικό μου

μερίδιο ευτυχίας.

Τώρα είμαι ξαπλωμένη

στη χειρουργική κλινική τής Κρακοβίας.

Ο θάνατος στάθηκε πλάι μου.

Αύριο θα με χαράξουν.

Από το παράθυρο βλέπω

τα δέντρα τού Μαΐου, όμορφα σαν τη ζωή,

και εντός μου ταπεινότητα,

και ειρήνη.

Μετάφραση: Νίκος Λάζαρης

Anna Swir-Eυτυχισμένη σαν την ουρά ενός σκύλου

Ευτυχισμένη σαν κάτι ασήμαντο

και ελεύθερη  σαν ένα πράγμα ασήμαντο. 

Σαν κάτι που δεν εκτιμάται από κανένα

και δεν εκτιμά ούτε τον εαυτό του.

Σαν κάτι που το κοροϊδεύουν όλοι

και το οποίο κοροϊδεύει την κοροϊδία τους.

Σαν ένα γέλιο χωρίς σοβαρό λόγο.

Σαν μια κραυγή ικανή να ξεπεράσει

τον ίδιο της τον εαυτό.

Ευτυχισμένη ό, τι κι αν γίνει

ευτυχισμένη ο κόσμος να χαλάσει.

Ευτυχισμένη σαν την ουρά ενός σκύλου.  

(Μεταφραστική δοκιμή: Νίκος Λάζαρης)

Tρία ποιήματα για τη φρίκη του πολέμου σε μετάφραση του Νίκου Λάζαρη

1.

CARL SANDBURG

ΤΟ ΧΟΡΤΑΡΙ

Σωριάστε τους νεκρούς ψηλά στο Αούστερλιτς και στο Βατερλό.

Θάψτε τους βαθιά μέσα στο χώμα και αφήστε με να δουλέψω-

Είμαι το χορτάρι ∙ τα σκεπάζω όλα.

Σωριάστε τους ψηλά στην Ύπρες και στη Βερντέν.

Θάψτε τους βαθιά στο χώμα και αφήστε με να δουλέψω.

Πέρασαν δύο χρόνια, δέκα χρόνια, και οι επιβάτες ρωτούν τον οδηγό:

Ποιος τόπος είναι αυτός;

Πού βρισκόμαστε;

Είμαι το χορτάρι.

Αφήστε με να δουλέψω.

2.

ANNA SWIR

ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑ ΜΕΤΡΗΣΟΥΝ ΠΤΩΜΑΤΑ

Αφήστε αυτούς που έδωσαν την πρώτη διαταγή

να μπούμε στον πόλεμο,

να μετρήσουν τώρα τα πτώματά μας.

Αφήστε τους να περάσουν μέσα από τους δρόμους

που δεν υπάρχουν,

μέσα από την πόλη

που δεν υπάρχει πια,

αφήστε τους να μετρούν για εβδομάδες, για μήνες,

αφήστε τους να μετρούν τα πτώματά μας

μέχρι τον θάνατο.

3.

ILYA KAMINSKY

ΖΗΣΑΜΕ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ

ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Και όταν αυτοί βομβάρδισαν τα σπίτια των άλλων,

διαμαρτυρηθήκαμε, αλλά όχι αρκετά,

αντισταθήκαμε , αλλά όχι αρκετά.

Ήμουν στο κρεβάτι μου,

γύρω από το κρεβάτι μου η Αμερική έπεφτε:

το ένα αόρατο σπίτι, μετά το άλλο αόρατο σπίτι.

Πήρα μια καρέκλα και κάθισα έξω, κοιτάζοντας τον ήλιο.

Στον έκτο μήνα

τής καταστροφικής βασιλείας, στο σπίτι τού χρήματος,

στην οδό τού χρήματος, στην πόλη τού χρήματος,

στη χώρα τού χρήματος,

στη μεγάλη μας χώρα τού χρήματος,

εμείς (συγχωρέστε μας) ζήσαμε ευτυχισμένοι

κατά τη διάρκεια τού πολέμου.

(Μεταφραστική δοκιμή: Νίκος Λάζαρης)

Αντλήθηκαν από το προφίλ του μεταφραστή στο Fb: https://www.facebook.com/nikos.lazaris.526/posts/3225303654418566

Anna Swir-Χτυπούσα το κεφάλι μου στον τοίχο

Ως παιδί

έβαλα το δάχτυλό μου στη φωτιά

για να γίνω αγία.

Ως έφηβη

κάθε μέρα χτυπούσα

το κεφάλι μου στον τοίχο.

Ως νεαρό κορίτσι

βγήκα μέσα από το παράθυρο μιας σοφίτας

για να πηδήξω από την ταράτσα.

Ως γυναίκα

είχα ψείρες σε όλο μου το σώμα

που διαλύονταν καθώς σιδέρωνα τη μπλούζα μου.

Περίμενα εξήντα λεπτά

να με εκτελέσουν.

Ήμουν πεινασμένη έξι χρόνια.

Όταν γέννησα ένα παιδί,

οι γιατροί με χάραξαν

χωρίς αναισθητικό.

Όταν με σκότωσε ο κεραυνός,

έπρεπε τρεις φορές ν’ αναστηθώ

χωρίς τη βοήθεια κανενός.

Τώρα ξεκουράζομαι

μετά από τρεις αναστάσεις.

Μετάφραση: Νίκος Λάζαρης

Anna Swir- Θ'ανοίξω το παράθυρο

Το σμίξιμο των σωμάτων μας κράτησε τόσο πολύ.

Ερωτευθήκαμε βαθιά ως το κόκαλο.

Ακούω τα κόκαλα να αλέθονται,

βλέπω τους δύο σκελετούς μας.

Τώρα θα φύγεις. Θα περιμένω

μέχρι ο θόρυβος των παπουτσιών σου

να μην ακούγεται πια.

Μετά σιωπή.

Απόψε θα κοιμηθώ μόνη

κάτω από το πάπλωμα τής αγνότητας.

Η μοναξιά είναι ένα πρώτης τάξεως

υγιεινό μέτρο.

Η μοναξιά θα μεγεθύνει

τους τοίχους στο δωμάτιο,

θ' ανοίξω το παράθυρο

και ο δυνατός, παγωμένος αέρας θα μπει

υγιεινός σαν τραγωδία.

Οι ανθρώπινες σκέψεις,

οι ανθρώπινες ανησυχίες,

οι ατυχίες των άλλων,

οι αγιότητες των άλλων

θα μπουν μέσα και θα κουβεντιάσουν

ήρεμα και αυστηρά.

Μην έρθεις πια.

Τώρα είμαι ζώο

πολύ σπάνια.

Anna Swir (Πολωνία 1909 – 1984)

(Μεταφραστική δοκιμή: Νίκος Λάζαρης)