Tρία ποιήματα για τη φρίκη του πολέμου σε μετάφραση του Νίκου Λάζαρη

1.

CARL SANDBURG

ΤΟ ΧΟΡΤΑΡΙ

Σωριάστε τους νεκρούς ψηλά στο Αούστερλιτς και στο Βατερλό.

Θάψτε τους βαθιά μέσα στο χώμα και αφήστε με να δουλέψω-

Είμαι το χορτάρι ∙ τα σκεπάζω όλα.

Σωριάστε τους ψηλά στην Ύπρες και στη Βερντέν.

Θάψτε τους βαθιά στο χώμα και αφήστε με να δουλέψω.

Πέρασαν δύο χρόνια, δέκα χρόνια, και οι επιβάτες ρωτούν τον οδηγό:

Ποιος τόπος είναι αυτός;

Πού βρισκόμαστε;

Είμαι το χορτάρι.

Αφήστε με να δουλέψω.

2.

ANNA SWIR

ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑ ΜΕΤΡΗΣΟΥΝ ΠΤΩΜΑΤΑ

Αφήστε αυτούς που έδωσαν την πρώτη διαταγή

να μπούμε στον πόλεμο,

να μετρήσουν τώρα τα πτώματά μας.

Αφήστε τους να περάσουν μέσα από τους δρόμους

που δεν υπάρχουν,

μέσα από την πόλη

που δεν υπάρχει πια,

αφήστε τους να μετρούν για εβδομάδες, για μήνες,

αφήστε τους να μετρούν τα πτώματά μας

μέχρι τον θάνατο.

3.

ILYA KAMINSKY

ΖΗΣΑΜΕ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ

ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Και όταν αυτοί βομβάρδισαν τα σπίτια των άλλων,

διαμαρτυρηθήκαμε, αλλά όχι αρκετά,

αντισταθήκαμε , αλλά όχι αρκετά.

Ήμουν στο κρεβάτι μου,

γύρω από το κρεβάτι μου η Αμερική έπεφτε:

το ένα αόρατο σπίτι, μετά το άλλο αόρατο σπίτι.

Πήρα μια καρέκλα και κάθισα έξω, κοιτάζοντας τον ήλιο.

Στον έκτο μήνα

τής καταστροφικής βασιλείας, στο σπίτι τού χρήματος,

στην οδό τού χρήματος, στην πόλη τού χρήματος,

στη χώρα τού χρήματος,

στη μεγάλη μας χώρα τού χρήματος,

εμείς (συγχωρέστε μας) ζήσαμε ευτυχισμένοι

κατά τη διάρκεια τού πολέμου.

(Μεταφραστική δοκιμή: Νίκος Λάζαρης)

Αντλήθηκαν από το προφίλ του μεταφραστή στο Fb: https://www.facebook.com/nikos.lazaris.526/posts/3225303654418566