Νίκος Φιλντίσης -Οι άγιοι

 χθες βράδυ
ήρθαν ξανά
στον ύπνο μου   
 
σκυφτοί  
πίσω απ’ τον κάδο
στα σκουπίδια
 
ο Άγιος Μοδέστος
η Γερτρούδη της Νιβέλ
η Ζυράννα ο Χριστιανόπουλος
 
με τις πιτζάμες  
λέει ήτανε  
με τις παντόφλες κόβαν βόλτες  
στο μισοφώτιστο δρομάκι του σπιτιού μου
 
κι από τη νάιλον τη σακούλα βγάζανε  
κονσέρβες
ψαροκέφαλα
ξηρά τροφή
 
μέχρι να ξημερώσει  
είχαν χορτάσει  
όλα τ’ αδέσποτα γατιά του ονείρου μου   
 
τα χτυπημένα 
τ’ άρρωστα
 
που δεν τους γράφω ποιήματα  
που δεν χαρήκαν χάδι
 
     Όλα τα αδέσποτα γατιά του ονείρου μου, Μικρή Άρκτος, 2021
Διαβάστε περισσότερα: https://poets.gr/el/poihtes/filntisis-nikos/864-ola-ta-adespota-gatia-tou-oneirou-mou/2323-oi-agioi

Νίκος Φιλντίσης - Σε τάξη

τα ποιήματά μου
είναι μικρά
πολύ μικρά
πάνε σχολείο ακόμα
 
κάθε πρωί
πριν γράψουν κάτι
πιάνουν και ξύνουν τα μολύβια   
–ένα άχρηστο ακόνισμα– 
μέχρις αφανισμού
και όλο πάνε άγραφα, αδιάβαστα
κι όλο τα βάζω τιμωρία
 
να κοιτούν τον τοίχο  
να στέκονται κουτσά
 
     Όλα τα αδέσποτα γατιά του ονείρου μου, Μικρή Άρκτος, 2021.

Νίκος Φιλντίσης - Ψαχνό

 είμαι
μια μάζα τρυφερή
όλο ψαχνό
 
στη μέση έχω μόνο
ένα γυαλί
για σκελετό  
 
αυτό το ραχοκόκαλο  
το αγώγιμο 
της λύπης 
 
       Όλα τα αδέσποτα γατιά του ονείρου μου, Μικρή Άρκτος, 2021.
Διαβάστε περισσότερα: https://poets.gr/el/poihtes/filntisis-nikos/864-ola-ta-adespota-gatia-tou-oneirou-mou/2325-psaxno

Νίκος Φιλντίσης-Ιστορία της φωλιάς

Στο κουτί του air condition που ήταν έξω κρεμασμένο στο μπαλκόνι

είχαν πάει τα χελιδόνια κι είχαν φτιάξει μια φωλιά. Ο μεγάλος μου

αδερφός σκαρφάλωνε σαν αθλητής στον άγριο τοίχο και με το ’να

μάτι κολλημένο στη σχισμή κοιτούσε μαγεμένος. Εγώ που ήμουν

πιο κοντός κι αδύναμος στεκόμουν από κάτω και του ’κανα ερωτήσεις.

Μια Κυριακή του φθινοπώρου μετά την εκκλησία μάς είπε η μάνα

σοβαρή: «Δεν θα ξανάρθουν. Φύγαν». Κι ύστερα με το λάστιχο

βγήκε να τη γκρεμίσει.

Πηγή: https://diastixo.gr/logotexnikakeimena/poihsh/13274-oloklironoyn-afieroma-fthinoporo