Νίκος Μοσχοβάκος - Δύο ποιήματα

 Θεσιθήρας

Μέσα σε τακτή προθεσμία

κατέθεσε τα δικαιολογητικά του.

Μπορούσε έτσι να ελπίζει

ότι με το μέσον που 'χε θα εξασφάλιζε

στα σίγουρα τη θέση του δήμιου.

Μουσκεμένα σούρουπα

και μνήμες

σαν εκείνη του χωρίου του 

δεν ταιριάζουν στην περίσταση. 

Από συνήθεια ψιθυρίζει

 τό τηλέφωνο του Υπουργού

 και με την ελπίδα της επιτυχίας 

σφίγγει τα δόντια

πανέτοιμος για την πρώτη εκτέλεση.

......................................................................................................................................................................

Συντάχθηκα με τους βαρβάρους

Συντάχθηκα με τους βαρβάρους

μαζί τους θα πολεμήσω το αυτονόητο

και θα δοξάσω την ασέλγεια.

Μαζί τους θα ευνουχίσω την καλλιέπεια

και την αδιαπραγμάτευτη ομορφιά

ασχημονώντας ακαταπαύστως.

Μαζί τους θα θραύσω την αρετή

και της δικαιοσύνης τη ζυγαριά θ’ αποσυντονίσω

ποδοπατώντας τη νοημοσύνη.

Μαζί θα ευτελίσουμε την αλήθεια

και θα σωρεύσουμε την απελπισία

χωρίς σύνορα και διακρίσεις.

Θα πορευτώ κοντά τους αλαζόνας

απερίσκεπτος και αρνητής

κάθε προφανούς κι αποτελεσματικού.

Νιώθω τη βαρβαρότητα τόσο έντονα

που θεραπεύεται η ψυχή μου

σε κάθε έκφραση της αδιαλλαξίας της

σε κάθε άγγιγμα του ενδύματός της.

Ναι λοιπόν, συντάσσομαι με τους βαρβάρους.

Αντλήθηκαν απ' το προφίλ του Νίκου Ψαρινόπουλου

Νίκος Μοσχοβάκος - Από την Ενότητα: «Ξανθίσματα χρόνου»

Φύλαξέ μου λίγη από την οσμή
αυτής της ξαφνικής βροχής.
Τα υπόλοιπα θα τα κρατήσω εγώ
γεμάτος νοσταλγία
και σε πείσμα της συννεφιάς.

Δρόμοι της Θεσσαλονίκης μουσκεμένοι
το χέρι σου που διστακτικά γνέφει
και το χρώμα των ματιών σου
τη στιγμή που δάκρυσες.

Στη γωνία ένας ζητιάνος
μπροστά στο ανθοπωλείο
στέκεται αβέβαιος
για τη χρησιμότητα των λουλουδιών.

Πώς τα σκεπάζει όλα
τόσο καταλυτικά ο χρόνος;
Μόνο λίγη από την οσμή
της ξαφνικής βροχής να μου φυλάξεις.

 Νίκος Μοσχοβάκος (Τσικαλιά Μάνης, 1946)

Πηγή: Απριλίου ξανθίσματα, Μελάνι 2016.

Νίκος Μοσχοβάκος - Εκμυστήρευση

Τις νύχτες του χειμώνα

κτίζω και κτίζω

παλάτια πριν κοιμηθώ

αργότερα ίσως εκεί

κατοικήσω ανέμελος

στα όνειρά μου.

Κι όταν ξυπνήσω

έχει ο Θεός!

Νίκος Μοσχοβάκος - Εύθραστες πια οι μέρες

Σαν γυαλικά μου φαίνονται
εύθραυστες πια οι μέρες
διάφανα χειροποίητα πρωινά
λαμπερά μεσημέρια πορσελάνης
κι απογεύματα δοξαστικών βιτρό
που αργοβυθίζονται νωχελικά
στου έαρος την ευδαιμονία.
Βαδίζω ανάλαφρος σα φτερό
με της αμφιβολίας το γαλάζιο τρέμουλο
και σφίγγω μέσα μου την ελπίδα
ότι και σήμερα

Ζεύξη ασωμάτων, Μελάνι 2019

Νίκος Μοσχοβάκος - Δύο ποιήματα

 ΓΑΜΟΣ ΤΗΣ ΚΟΚΚΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΣΦΟΔΡΟ ΑΝΕΜΟ

Την ώρα που κοιμόμουν έμαθα

ότι παντρευόταν η κόκκινη νύχτα

με τον σφοδρό άνεμο

πάνω στη στέγη της εκκλησιάς.

Μάρτυρες τ’ αστέρια

δυο γάτες που νιαούριζαν επίμονα

τραγούδι του γάμου

κι ο σκύλος που αλυχτούσε

στη διπλανή αυλή εκστασιασμένος.

Σαν έφεξε κι άνοιξα τα μάτια μου

όλα είχαν λησμονηθεί

στου γαλάζιου ουρανού την αθωότητα.

Όμως μετά από χρόνια

πάλι την ώρα που κοιμόμουν

άκουσα τον Βιβάλντι να λέει

στον γλύπτη Μιχαήλ Άγγελο

ότι η κόκκινη νύχτα

κι ο σφοδρός άνεμος

είχαν μετοικήσει

σε μια άγονη κοιλάδα του φεγγαριού

αποφασισμένοι να μείνουν εκεί

για πάντα.

ΕΜΑΘΑ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ

Αν ρωτούσα δεν θα ήξερα σήμερα

από πού πας για τις Μυκήνες

γιατί όλοι τους φοβούνται την αλήθεια

και πιο πολύ απ’ όλους οι ανδρείοι.

Έμαθα λοιπόν μόνος μου τον δρόμο

και πορεύομαι αναζητώντας να βρω συνοδοιπόρους

για να φτάσουμε μαζί

μέχρι την ξακουστή χώρα του Αγαμέμνονα.

Εκεί που περιμένουν να με ξεναγήσουν

η Ιφιγένεια, ο Ορέστης, η Ηλέκτρα

κι ακόμα ο Σοφοκλής με τον Ευριπίδη

εκεί που ο φόβος είναι μάταιος

κι άγνωστος αφού σαν περιττός

δεν έχει θέση.

Νίκος Μοσχοβάκος

Νίκος Μοσχοβάκος-Μαθηματικός έρωτας

Σου λέω επτά

μου λες εννέα

σου λέω συνημίτονο

μου λες εφαπτομένη

σου φωνάζω διαγώνιος

μου κραυγάζεις περιφέρεια

σου αποκρίνομαι τρίγωνο

μου απαντάς θεώρημα

αξίωμα σε διορθώνω

κι οι καμπύλες μου; ρωτάς.

Ξεχνώ τον Ευκλείδη

ξεχνάς την Ύπατία

και βρισκόμαστε γυμνοί

μπροστά στον καθρέφτη.

Δεν θέλω να γίνουμε σύστημα

ψιθυρίζεις στ’ αυτί μου

ας λύσουμε λοιπόν την εξίσωση

σε παροτρύνω παθιασμένος.

Ανάμεσα σε κόλουρους κώνους

μικρές και μεγάλες σφαίρες

με κυλινδρική έμφαση

μελετούμε σιωπηλοί

τα ολοκληρώματά μας.

Ίσα που θυμάμαι

ότι ήταν νύχτα

κι η ώρα περασμένες τρεις.

(Απριλίου ξανθίσματα, Μελάνι, 2016)

Νίκος Μοσχοβάκος-Επανάληψη

«Νεκρός ο Ν. Πουλαντζάς»
Πρωινές εφημερίδες 4.10.79

Τα πρωινά μαθαίνεις την αλήθεια,

μαθαίνεις πως ο θάνατος

του Καρυωτάκη επαναλαμβάνεται.

Τα πρωϊνά ακούς τα τραίνα

που σφυρίζουν από χρόνια μακρινά

κι αφουγκράζεσαι τις συνέπειες

του θανάτου και της ανυπαρξίας.

Οι πρωινές εφημερίδες

ας κρύβουν την αλήθεια

μαθαίνεις πως κι άλλος

Καρυωτάκης αυτοκτόνησε. 

Ζέον, Καστανιώτης 1979

Νίκος Μοσχοβάκος-Τελευταία κούρσα

Άλλη μια φορά 

πάλι από την αρχή 

στη γραμμή εκκίνησης.  

Μια ακόμα κούρσα ταχύτητας 

μήπως κι επιτέλους 

κόψω το νήμα.  

Οι δικαιολογίες μου τέλειωσαν πια 

μια οι αφέτες  που βιάστηκαν 

ύστερα η απρόοπτη θλάση 

την άλλη η υγρή ατμόσφαιρα 

κι άλλοτε η κακή μου φόρμα.  

Τώρα όμως από την αρχή  

χωρίς φθορές 

χωρίς δεύτερες σκέψεις 

χωρίς φόβους και κρατήματα.  

Έτοιμος για να κόψω 

πρώτος το νήμα 

να ξεχρεώσω τη ζωή μου.  

Οι κερκίδες πυκνοκατοικημένες 

χρώματα που επευφημούν 

άπληστοι θεατές κι αυστηροί 

κυρίως με τους ηττημένους. 

 

Σταματάει η καρδιά μου 

και φεύγω ξέφρενα 

εξογκωμένες φλέβες 

τένοντες τεντωμένοι 

συσπάσεις στο πρόσωπο.  

Θέλω πολύ να νικήσω 

σφίγγω τα δόντια 

και ναι! κόβω το νήμα.  

Όμως κανένας δεν ακολουθεί 

όλοι οι άλλοι δρομείς 

ακόμα περιμένουν στην αφετηρία 

ν’ ακούσουν το μπαμ της εκκίνησης.  

Μέσα σε χάχανα κι αποδοκιμασίες 

σφίγγω το νήμα που κρατώ 

υψώνω τη γροθιά μου 

και παίρνω οριστικά απόφαση 

πως είμαι για πάντα μόνος.  

Απριλίου ξανθίσματα, Μελάνι 2016