Σαν γυαλικά μου φαίνονται
εύθραυστες πια οι μέρες
διάφανα χειροποίητα πρωινά
λαμπερά μεσημέρια πορσελάνης
κι απογεύματα δοξαστικών βιτρό
που αργοβυθίζονται νωχελικά
στου έαρος την ευδαιμονία.
Βαδίζω ανάλαφρος σα φτερό
με της αμφιβολίας το γαλάζιο τρέμουλο
και σφίγγω μέσα μου την ελπίδα
ότι και σήμερα
Ζεύξη ασωμάτων, Μελάνι 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου