Στην πρώτη δημοτικού αύριο
ξυρισμένος και με καλαθάκι
-ποια προπαίδεια και αηδίες-
λίγη αυλή θέλω και τραμπάλες
μια τυρόπιτα απ’ το κυλικείο
την Κατερίνα να μ’ αγκαλιάσει
τον χάρακα της δασκάλας μου
κι ύστερα τη μάνα στην πόρτα
να με περιμένει να σχολάσω
Ασχέτως αν απέχει το σχολείο
δυο βήματα από τον ουρανό
(Από τη συλλογή «Το ημιτελές τελεσίγραφο», εκδ. Στίξις, 2020)
Πηγή : Andro.gr [ https://www.andro.gr/special-categories/badges/poiimata-giia-proti-dimotikou/4/ ]
ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ
Δεν ισχύει ότι οι ποιητές μένουν αθάνατοι.
Θα προτιμούσα να μην πεθάνω ποτέ
κι ας μην είχα γράψει ούτε ένα ποίημα
ΩΡΙΜΑΝΣΗ ΕΝΟΣ ΠΟΙΗΤΗ
Όταν εξέδωσα την πρώτη μου συλλογή
νόμιζα ότι θα τη διαβάσει όλη η υφήλιος
τώρα μου αρκεί καμιά δεκαριά άνθρωποι
να μοιραστούν μαζί μου την ίδια μοναξιά
ΣΤΟ ΣΥΡΤΑΡΙ
Κάποια ποιήματα θα μείνουν για πάντα στο συρτάρι
όπως τα παιδιά που δεν γνώρισαν ποτέ τους γονείς
ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΣΜΟΣ
Ο ακαδημαϊσμός στην Ποίηση
είναι σαν το κοστούμι σε ροκ συναυλία
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Βρίσκεται πια στον ένατο μήνα
το βιβλίο κλωτσάει ανυπόμονα
Τι κόσμο άραγε θα συναντήσει;
ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙ
- Ερχόμαστε και φεύγουμε. Τι μένει;
- Η μοναξιά στο άπειρο θλιμμένη
ΣΤΗ ΛΗΘΗ
Τι δεκαπεντασύλλαβοι, τι έντεχνα σονέτα
άμα δεν είσαι ποιητής στη λήθη κρέμασέ τα
ΝΕΚΡΗ ΦΥΣΗ
Το καλοκαίρι μού δείχνει τον δρόμο
τη γυμνότητα αυτής της διαδρομής
Κάτω από τα πολύχρωμα ριγέ μαγιό
φωλιάζει μια σεξουαλική νεκρή φύση
ΕΦΗΒΟΣ
Τα χρόνια περνάνε
τι μένει στον καθρέφτη;
Ένα πρόσωπο ανίκανο
να παραδεχθεί τη φθορά
ένας έφηβος με ρυτίδες
ΠΟΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ
Πώς περνάν οι ώρες, τα δευτερόλεπτα
πώς μετασχηματίζεται έτσι ο ουρανός;
Αν αύριο δεν υπάρχουμε, ποιο κανάλι
θα μεταδώσει το δυσάρεστο γεγονός
ποια εφημερίδα θα γράψει την είδηση;
Παραμονή Πολυτεχνείου
και στους δρόμους η μοναξιά
υποθάλπει όλη τη μεταπολιτευτική ευδαιμονία
στα φουαγιέ οι κριτικοί συζητούν
για την εξέλιξη της τέχνης
ο κύβος ερρίφθη για τις επόμενες γενιές
με μέρες χτισμένες από μπετόν.
Ανόητες διαπιστώσεις από τους ειδικούς
πληρωμένες πένες προαναγγέλλουν ανάπτυξη
μηχανικά χαμόγελα σε αίθουσες παγωμένες
και αύριο μια παρόμοια εικόνα χωρίς εφέ.
Παραμονή Πολυτεχνείου
στα Εξάρχεια καλοντυμένοι έφηβοι
κυνηγάνε μια νύχτα ρετρό
οι φωτεινές επιγραφές σιγοντάρουν τη λύπη.
Δεν έχω λόγια, δεν έχω άμυνα
η βροχή που αναμένεται
θα ξεπλύνει τα πεζοδρόμια, τις ψυχές και τη μνήμη.
Πηγή: Χρεοκοπία Ιδεών, Εκδόσεις Στοχαστής,2014
Αν φτάσεις την αθανασία
Να μου φυλάξεις δυο ζωές
Δεν είμαι πλεονέκτης.
Αν φτάσεις τον έρωτα
Την ομορφιά σου ν' αγγίξω
Χωρίς αντάλλαγμα.
Αν φτάσεις τον άνεμο
Πέσε απ' τον έκτο όροφο
Απαλά στην αγκαλιά μου.
Αν φτάσεις τον ουρανό
Γκρέμισε τα οδοφράγματα
Που κρύβουν τον ήλιο.
Αν φτάσεις το όνειρο
Μην καταστρώνεις σχέδια
Έχω ήδη ξυπνήσει.
Από το βιβλίο: Γιώργος Γκανέλης, Υπό το μηδέν, Στοχαστής, Αθήνα 2017, σελ. 181.
