Η ηθοποιία ποτέ δεν ήταν ποίηση.
Είναι δύσκολο να το εξηγήσω.
Φανταστείτε δυο αυτόχειρες στη βροχή.
Ανάμεσά τους ο θιασάρχης να μετρά
τις εισπράξεις της βραδιάς.
Μετά πηγαίνουν σπίτι μούσκεμα
κι ολοκληρώνουν τον ρόλο στο δωμάτιο.
Η γάτα τούς κοιτά απορημένη.
Ξαπλώνει πάνω στο στήθος τους
και ακούει τους σφυγμούς της καρδιάς.
Υπάρχουν πολλών ειδών θάνατοι.
Ο πιο ανώδυνος θέλει πείρα
και λιωμένες σόλες στα παπούτσια.
Περιμένοντας να σταματήσει η βροχή
σκέφτομαι ότι ποτέ δεν υπήρξα.
Τουλάχιστον έτσι όπως φαίνομαι.
Ο σκηνοθέτης έβαλε το χεράκι του.
Τέλος πάντων να μη σας ταλαιπωρώ.
Είναι άλλοι πολύ πιο αρμόδιοι
να ερμηνεύσουν τα θεατρικά.
Εγώ απλώς αποστειρώνω τις λέξεις
όταν αρχίζω να υποκρίνομαι.
γ. γ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου